วันต่อมา
หญิงสาวก็เดินลงมาจากชั้นสอง เท้าเล็กก้าวลงบันไดด้วยความระมัดระวัง เรื่องที่เธอท้องตอนนี้ก็ยังไม่ได้บอกใคร ตามที่บอกไปตอนแรก เธออยากเก็บมันไว้คนเดียวก่อน รอไว้ถึงเวลาเธอจะเป็นคนหายไปจากที่นี่เอง เพราะอีกไม่นานแผ่นดินก็คงพาแฟนใหม่มาอยู่บ้าหลังนี้ ซึ่งมันไม่ผิดอยู่แล้ว เพราะบ้านหลังนี้เป็นบ้านของเขา อีกอย่างการจดทะเบียนของเราสองคนก็เพื่อตบตาผู้ใหญ่เท่านั้น จึงไม่จำเป็นต้องนึกเสียดายอะไรทั้งสิ้น
“ตื่นแล้วเหรอคะคุณลูกพีช” แม่บ้านเห็นคนตัวเล็กลงมาจากห้องจึงเอ่ยทักทาย
“วันนี้ทำอะไรกินคะ”
“มีสลัดแล้วก็สเต็กปลาแซลมอนค่ะ”
“อุ๊ย มีผลไม้ด้วย”
“ใช่ค่ะ แจงเห็นว่าคุณลูกพีชดูเพลียเลยเอาผลไม้ที่ทานแล้วสดชื่นมาเสิร์ฟคู่ค่ะ”
“พี่จุ๊บแจงน่ารักตลอดเลย”
“ไปนั่งรอก่อนนะคะ”
“รอค่ะ พีชหิวแล้ว”
“ไม่เกิน 10 นาที”
“^^” ลูกพีชส่งยิ้มให้แม่บ้าน ระหว่างรอเธอจึงเดินไปดูบ่อปลาที่อยู่ข้างบ้าน และไม่ล
