ทั้งห้องก็ตกอยู่ในความเงียบอีกครั้ง การที่เขาพูดไปแบบนั้นมันทำให้เธอรู้สึกหน่วงอยู่ในอก เขาพูดไม่รักษาน้ำใจเธอเลยสักนิด แต่ถึงอย่างนั้นหญิงสาวก็ทำได้เพียงส่งยิ้มอ่อนไปให้ เขายังไม่รู้นิว่าเธอกลับมาจำได้แล้ว เขาไม่ผิดสักหน่อย ทางด้านแผ่นดินก็หวังว่าหญิงสาวจะเข้าใจสิ่งที่ตนกำลังจะสื่อ อยากรู้ว่าเธอจะเจ็บเหมือนอย่างวันนั้นไหม อยากให้เธอรับรู้ถึงความรู้สึกคนฟังว่ามันแย่แค่ไหน ลูกพีชก้มหน้ามองมือตัวเอง รู้ว่าไม่มีสิทธิ์ไปเรียกร้องอะไรจากเขาอีกแล้ว แต่ก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมต้องเจ็บกับคำพูดของอีกฝ่ายมากขนาดนี้ เป็นตัวเธอเองไม่ใช่เหรอที่ใจร้ายกับเขาก่อน แล้วจะไปเรียกร้องให้เขามาสงสารทำไม
แล้วในตอนนั้นเอง สายตาของเธอก็ไปสะดุดกับแหวนที่สวมอยู่บนนิ้วนางข้างซ้ายของแผ่นดิน แล้วใบหน้าสวยก็ค่อย ๆ เงยขึ้นไปสบตากับคนตัวโตตรงหน้า พร้อมกับเอ่ยถาม
“พี่ยังสวมมันอยู่อีกเหรอ”
“ใช่” ยอมรับว่าก่อนหน้านั้นเ
