ทิ้งอีกคน เลือกอีกคน2/2
1191 คำ
รถยนต์คันหรูเคลื่อนตัวออกจากร้าน ในขณะที่เขากำลังเลี้ยวออกจากร้านมุ่งหน้าสู่ถนนหลัก สายตาก็ไปสะดุดเข้ากับร่างบางที่คุ้นเคย เธอกำลังนั่งรอรถอยู่ที่ป้ายรถเมล์ สายตาคมกริบมองไปที่หญิงสาวแววตายากจะคาดเดา ก่อนจะถอนหายใจออกมาด้วยความเบื่อหน่าย เมื่อมองดูรถอีกฝั่งเห็นว่าทางสะดวกเขาจึงหักพวงมาลัยเลี้ยวออกจากซอยไปทันที รถเคลื่อนตัวไปเรื่อย ๆ กระทั่งเกือบถึงจุดที่หญิงสาวนั่งอยู่
ทว่า..
ปรื้นนน
แผ่นดินเหยียบคันเร่งขับผ่านหญิงสาวไปโดยที่ไม่คิดหันไปมองเธอแม้แต่น้อย เขาทำราวกับมองไม่เห็นเธออย่างไรอย่างนั้น ต่อให้อีกคนจะเป็นจะตายยังไงมันก็ไม่ใช่เรื่องที่เขาต้องมาสนใจ
“....” ลูกพีชมองตามรถที่ตัวเองนั่งมาในตอนแรก ทว่าตอนนี้กลับขับผ่านหน้าเธอไปอย่างไม่ไยดี หญิงสาวหัวเราะในลำคอเบา ๆ ไม่เปลี่ยนไปเลยจริง ๆ เขายังคงเป็นเขาอยู่วันยังค่ำ ไม่ว่าจะผ่านไปกี่ปี ผู้ชายคนนี้ยังคงใจร้ายและเย็นชากับเธอเสมอ
เอี๊ยด!!~
แล้วในขณะนั้นเอง..
“ขึ้นรถ” เสียงเจ้าของรถคันหรูที่ขับมาเทียบฟุตบาทบอกกับหญิงสาว ลูกพีชมองซ้ายมองขวาว่ามีใครอยู่ตรงนี้ไหม ทว่านอกจากเธอแล้วก็ไม่มีใครเลย แต่เดี๋ยวนะ..
“คุณ..” พออีกคนเปิดไฟสว่างพอที่จะเห็นหน้าอีกฝ่ายชัดเจน เสียงเล็กก็ร้องขึ้นด้วยความตกใจทันที นี่มันผู้ชายคนเดียวกับที่เจอที่บริษัทคุณลุงนี่ จำได้ว่าเขาทำงานให้คุณลุงด้วย
“.....”
“คุณมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง”
“ขึ้นรถ”
“..ค่ะ” ลูกพีชพาตัวเองเข้ามานั่งในรถ ทันทีที่หญิงสาวขึ้นมานั่ง เขาก็ขับออกจากตรงนั้นไปด้วยความรวดเร็ว ไม่รู้ว่าเร็วแค่ไหน แต่เร็วพอที่จะตามอีกคันทัน
“....” ลูกพีชเหลือบมองรถคันที่อยู่ข้างหน้าตัวเองด้วยแววตาว่างเปล่า
แล้วในตอนนั้นเธอต้องสะดุ้งขึ้นด้วยความตกใจเมื่อคนข้าง ๆ บีบแตรไล่รถคันข้างหน้ารัว ๆ ราวกับว่าถนนเส้นนี้เป็นของเขาคนเดียว โชดดีตรงที่รถไม่เยอะมากเพราะมันดึกแล้ว
“คุณบีบแตรทำไม”
“....” เงียบ
“คุณ..”
“เงียบ” รำคาญ พูดอยู่นั่นแหละ
แล้วจังหวะที่รถขับไปเสมอกับอีกคัน สายตาดุดันก็ปรายตามองไปยังเจ้าของรถคันนั้นนิ่ง ๆ เช่นเดียวกับแผ่นดินที่กำลังมองมา
‘หึ’
จากนั้นก็เหยียบคันเร่งแซงไป ทิ้งไว้เพียงสายตาของอีกฝ่ายที่มองมาด้วยความสงสัย แผ่นดินตกใจเล็กน้อยที่เห็นหญิงสาวอยู่กับคนที่ตนไม่ค่อยชอบขี้หน้าสักเท่าไหร่
“ฉันตกใจหมดเลย”
“เรื่อง”
“ก็อยู่ ๆ คุณขับแซงไปแบบนั้นใครบ้างจะไม่ตกใจ”
“ก็ขับปกติ”
“ว่าแต่คุณเถอะค่ะ ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะ มาทำธุระเหรอ หรือมากับคุณลุง”
“เห็นฉันมากับใคร” เมื่อวานเขาดูสุขุมมาก พอมาวันนี้เธอต้องคิดใหม่แล้ว ผู้ชายที่ฉันนั่งรถมาด้วยเขาดูน่ากลัวกว่าที่เจอวันแรกอีก จังหวะที่เขาขับรถแซงเมื่อกี้ทำเอาเธอหายใจไม่ทั่วท้องเลย น่ากลัวเกินไปแล้ว
“มาคนเดียว”
“ก็ตามนั้น”
“หรือว่าคุณ..”
“เลิกถาม รำคาญ”
“.....” ลูกพีชยอมปิดปากนั่งเงียบ เธอเหลือบมองกระจกข้างรถ ก็เห็นรถของแผ่นดินอยู่ไกล ๆ เธอไม่รู้หรอกนะว่าเขาเป็นอะไร โกรธเกลียดเธอเรื่องไหน หรือเป็นเรื่องนั้น..
“ฉันจะไปส่งที่คอนโด”
“คอนโดใครคะ?”
“ฉัน”
“เดี๋ยวนะ!”
“คอนโดนั้นฉันกำลังจะขาย” เธอคิดอะไรอยู่ ที่ให้ไปอยู่ที่นั่นก็เพราะคำสั่งนายใหญ่เท่านั้นแหละ อย่าทำเหมือนว่าเขากำลังพิศวาสเธอ รถยนต์คันหรูแล่นไปบนท้องถนนด้วยความเร็ว เพื่อไปส่งหญิงสาวที่คอนโดเก่าของตัวเอง เขาไม่รู้ว่านายใหญ่ต้องการทำอะไร เขามีหน้าที่แค่คอยฟังคำสั่งและทำตามเท่านั้น
“ขอบคุณนะคะ” อย่างน้อยเธอก็ควรขอบคุณผู้ชายคนนี้ ถ้าไม่ได้เขาเธอคงต้องนั่งตบยุงอยู่ที่ป้ายรถเมล์บ้า ๆ นั้นอีกนาน ใช่สิ! เธอลืมไปเลยว่ายังไม่ได้ถามชื่อเขา ลูกพีชหันไปมองคนข้าง ๆ พร้อมกับเอ่ยถามชื่อ
“คุณชื่ออะไรเหรอค่ะ”
“ผืนป่า”
“โห ชื่อเท่ดีอะ”
“อยากถามอะไรอีกไหม” เขาจะได้ตอบทีเดียว ผู้หญิงนี่มันน่ารำคาญเหมือนกันนะ
“คุณอายุเท่าไหร่เหรอ”
“เท่ามัน” ใคร? พี่แผ่นดินน่ะเหรอ
“พี่แผ่นดินเหรอคะ”
“อือ”
“เอ๊ะ จะว่าไปชื่อพวกพี่สองคนก็แอบคล้ายกันอยู่นะ คนหนึ่งแผ่นดิน อีกคนผืนป่า แผ่นดินกับผืนป่า ดูคล้องจองกันดี”
“เลิกเพ้อเจ้อแล้วหุบปาก” ต้องอีกกี่ครั้งที่เขาต้องสั่งให้เธอหุบปาก พอทนฟังเสียงน่ารำคาญนี่ไม่ไหว
“ก็ได้..” บุคลิกวันนี้กับเมื่อวานช่างแตกต่างกันเสียจริง เมื่อวานพี่ผืนผ้าดูสุภาพ แต่ว่าวันนี้กลับดูดุดันแปลก ๆ ยังไงไม่รู้ หรือว่านี่จะเป็นนิสัยจริง ๆ ของพี่เขา
“ลงไป” ใช้เวลาไม่นานผืนป่าก็ขับมาถึงยังคอนโดเก่าของตัวเอง เขาไล่หญิงสาวให้ลงจากรถ เนื่องจากเขาต้องไปทำงานตัวเองต่อ ไม่มีเวลาลงไปเปิดประตูให้ใครทั้งนั้น แล้วไม่ต้องมาถามหาความเป็นสุภาพบุรุษจากเขา ไม่มีให้ใครทั้งนั้น
“ลูกพีชขอถามอีกครั้งได้ไหมคะ” เธอแค่อยากรู้อีกหนึ่งคำถาม แต่ไม่รู้ว่าเขาจะตอบหรือเปล่า
“....” ผืนป่าสบตาหญิงสาวนิ่ง
“ทำไมต้องให้พีชมาอยู่ที่นี่ล่ะคะ” ในเมื่อเธอจะกลับไปอยู่ที่บ้านก็ได้ หรือนอนคอนโดตัวเองก็ได้ แต่ทำไมถึงให้เธอมาอยู่ที่นี่ แต่ยังไม่ทันที่เธอจะได้ถามอะไรออกไปมาก มือถือที่อยู่ในกระเป๋าก็มีสายเรียกเข้าขึ้นมาเสียก่อน
“ลงไป” ผืนป่าไล่คนตัวเล็กลงไปอีกครั้ง
“.. ก็ได้ค่ะ” คิดว่าน่าจะไม่เป็นไรหรอกมั้ง อีกอย่างผืนป่าก็เป็นคนของคุณลุง ไม่น่าจะทำอะไรที่มันนอกเหนือจากคำสั่ง เธอคิดว่าน่าจะเป็นคำสั่งของคุณลุงนั่นแหละ เพียงแต่ไม่ค่อยเข้าใจเท่านั้นเอง ลูกพีชเปิดประตูลงจากรถไปด้วยความมึนงง แต่ถึงอย่างนั้นก็ยอมทำตามอีกคน ผืนป่าบอกชั้นกับเลขห้องไว้หมดแล้ว คนตัวเล็กเข้าไปในตัวคอนโด ตรงไปที่ลิฟต์แล้วขึ้นไปยังชั้นที่ผืนป่าบอกเอาไว้ทันที
- ผู้เขียน
