ผ่านไป3อาทิตย์
ทุกอย่างเริ่มวุ่นวายขึ้น เมื่อเปลวไล่ตามแก้แค้นชุมพล เหมียวเองก็ไม่ค่อยจะใส่ใจนัก เพราะเธอเลือกที่จะอยู่แบบเงียบๆ ไม่ยุ่งเกี่ยวกับใคร เธออยากจะสร้างอนาคตตัวเองให้ดี เรียนจบเธอจะไปอยู่กับพ่อที่อังกฤษเลย
ปึง~ปึง~ เสียงเคาะ ประตู เธอลุกขึ้นจากเตียงแล้วไปเปิดประตู น่าจะเป็นกวินเพราะเขาอยู่ห้องติดกัน ไปมาหาสู่เธอตลอด
แกร่ก~ เธอเปิดประตู แต่ชายตรงหน้าไม่ใช่กวิน แต่เป็นวศิน เธอจะปิดประตู แต่เขาใช้มือดันประตูเอาไว้ และเดินเข้ามาในห้องของเธออย่างถือวิสาสะ
"มาทำไมอีก" เหมียวมองหน้าเขาอย่างเอาเรื่อง
"ทำไมจะมาไม่ได้ ในเมื่อห้องนี้เป็นห้องเมียกู" เธอเดินลอยลอยตาพร้อมกับทิ้งตัวลงนอนบนเตียง เหมียวถึงกับฟึดฟัดด้วยความอารมณ์เสีย
"ออกไป" เธอพูดเสียงเข้มพร้อมกับดึงแขนเขาลุกขึ้น แต่เขากลับดึงร่างบางของเธอมากอดเอาไว้แน่นๆแทน
"คิดถึง" วศินพูดออกมาอย่างแผ่วเบา เขาพูดตามความรู้สึกของหัวใจ
