วันต่อมา
เหมียวลืมตื่นขึ้นมาอย่างงัวเงีย เมื่อความเย็นของเครื่องปรับอากาศปะทะร่าง มือควานหาแล้วดึงผ้าห่มมาคลุมร่างแล้วหลับตานอนต่อ เมื่อคืนเขาก็มีอะไรกับเธอทั้งคืนเช้านี้เธอเลยรู้สึกเพลียๆ ลุกแทบไม่ขึ้น
"ตื่นได้แล้ว" วศินดึงคนตัวเล็กเข้าไปกอด เหมียวซุกหน้ากับอกแกร่ง เธออยากให้เขาทำออกมาจากใจจริงๆ อยากให้เขารักเธอจริงๆ ไม่ได้เสแสร้งแกล้งทำ
ตึกตัก~~ตึกตัก~~ ใจเธอมันเต้นระรัวทุกครั้งที่อยู่ใกล้เขา เขาก้มลงหอมแก้มของเธอเบาๆ
"พอแล้วเหมียวตื่นแล้ว" เธอผลักที่อกแกร่งของเขาเบาๆ พรอมกับหยัดกายลุกขึ้นนั่ง เขานอนอยู่ข้างๆ พร้อมกับหยิบกดรีโมทกดทีวี นอนดูละครอย่างสบายอารมณ์
"วศิน คือ...."
"สงสัยใช่ไหม! ว่าทำไมศินถึงเปลี่ยนไป"
"อืม" เธอพยักหน้า
"ถ้าเหมียวอยู่กับศินไม่ผูกมัด เราก็จะอยู่แบบนี้ตลอดไป เราจะมีความสุขกันแบบนี้ตลอด แต่จะไม่มีใครรู้สถานะของเรา"
"อะ...อะไรนะ!" หญิงสาวเม้มปากเป็นเส้นตรง
