รู้สึกดี
955 คำ
การใช้ชีวิตของทุกคนดำเนินไปเรื่อย ๆ เหมียวกับเปลวสนิทกันมาก เธอรู้สึกดีมากๆที่ได้อยู่ใกล้ๆวศิน ถึงแม้จะไม่อยู่ในสายตาของวศินเลยแม้แต่น้อย
ทั้งที่เขาปากไม่ดี ชอบเหวี่ยงใส่เธอตลอด แทนที่เขาเหวี่ยงแล้วเธอจะไปให้ไกล แต่เหมียวกลับอยากอยู่ใกล้มากกว่าเดิม
เธอได้เพื่อนเพิ่มมาอีก2คน นั่นคือพีชกับแพรว ฝาแฝดชายหญิงบ้านรวยมาก
"พลตอนเย็นไปผับกันไหม" พีชเอ่ยกับชุมพล
"ถ้าเปลวไปพลก็ไป" พลยิ้มให้เปลว เหมียวดีใจไม่น้อยเลยที่ชุมพลพลจีบเปลว เปลวเองก็ดูจะชอบเขาอยู่ไม่น้อยเลยได้แต่ส่งยิ้มอายๆให้
"บ้าน่ะพล จะไปไม่ไปเกี่ยวอะไรกับเปลว" เปลวเอ่ยหน้าแดงก่ำ รู้สึกเขินชุมพลเป็นอย่างมาก
"นั่นนะสิ ไปไม่ไปก็ไม่เกี่ยวสักหน่อย" วศินเอ่ย
"แต่เปลวคือคนของใจ เปลวไปพลก็ไป" ชุมพลส่งยิ้มหวานหยดย้อยให้เปลวกนก
".."
"ตอนเย็นติวหนังสือดีกว่านะเปลว ไม่ต้องไปหรอก" วศินเอ่ยแทรก
"..."
"พลขอร้องนะเปลวไปเที่ยวกัน เดี๋ยวพลโทรไปขอแม่คะน้าเอง"
"ติวหนังสือดีกว่า ศินยังไม่เข้าใจตรงนี้เลยเปลว" วศินหยิบหนังสือออกมา พร้อมกับเปิดหนังสือ มือเรียวของเขาชี้ไปที่หัวข้อในหนังสือ
"เหมียวติวให้ก็ได้ ตอนเย็นเหมียวจะไปหานะ" เหมียวรวบรวมความกล้าก่อนจะพูดออกไป วศินหันมามองเธอ ตาเขียวปั๊ดไม่พอใจเป็นอย่างมากที่หญิงสาวเอ่ย
"รู้ตัวไหมว่าเป็นผู้หญิงที่ชอบเสือกมาก!" คำพูดเผ็ดร้อนตอกกลับ เหมียวถึงกับหน้าเสียเมื่อได้ฟัง
"ขอโทษแล้วกัน เหมียวคงเสือกจริงๆ" เหมียวเอ่ยพร้อมกับทำหน้าเศร้า
"เอาเป็นว่าเหมียวไปติวหนังสือให้วศิน ตอนเย็นเปลวจะไปผับกับพีชแพรวพลแล้วกัน" เปลวเอ่ย
"เปลวแต่ศิน… "
"แบบนี้แหละดี ศินให้เหมียวติวให้ดีกว่า
"รักเปลวจังเลย" ชุมพลเอ่ยแล้วส่งยิ้มให้เปลว
"บ้าน่ะ!"
"งั้นกูไปก่อนนะ" พีชซ่อนความไม่พอใจเอาไว้ในแววตา ก่อนจะเดินออกไปพร้อมกับแพรว วศินเองก็เดินไปเช่นกัน
"จะอยู่เป็นกอขอคอ กองขี้ควายอีกนานไหมเหมียวคนสวย ออกไปตามวศินเลยไป"
"ปากร้ายนะพล เหมียวเพื่อนเปลวนะ" เหมียวเอ่ยหน้างอง้ำ ทุกคนต่างให้ความสำคัญกับเปลว ซึ่งมันต่างจากเธอเธอไม่เคยอยู่ในสายตาของใครเลยไม่ว่าจะเป็นเพื่อนหรือผู้ชายที่เธอแอบชอบ ทุกคนทำราวกับว่าเธอเป็นอากาศธาตุที่ไร้ตัวตน ไม่มีคนสนใจ
"พลจะจีบว่าที่เมียสักหน่อย เหมียวรีบออกไปเลย"
"เฮ้อ ก็ได้ ตอนเย็นเหมียวจะไปติวหนังสือให้วศินนะ"
"จ้า"
"เปลวเหมียวขอถามอะไรเปลวแบบส่วนตัวได้ไหม" เหมียวเอ่ยขณะลุกขึ้นจากเก้าอี้
"ได้สิ" เปลวเดินออกมาพร้อมกับเหมียว ทั้งสองหาที่เงียบๆคุย ก่อนที่เหมียวจะเริ่มเปิดประเด็น
"เปลวรักวศินไหม" เหมียวรวบรวมความกล้าแล้วเอ่ยถาม
"แค่เพื่อนเท่านั้น เปลวกับวศินเป็นเพื่อนกันมานานมากแล้ว ตั้งแต่ตอนเด็ก แต่วศินเป็นพี่เปลว2ปี วศินป่วยบ่อยตอนเด็ก เลยซ้ำชั้น2ปี เปลวเลยเรียนทัน และช่วยกันติวหนังสือ ทำไมสนใจวศินเหรอ"
เปลวมองหน้าเหมียวยิ้มๆ เธอปรับสีหน้าเรียบๆทั้งที่ใจมันเต้นแรงราวจะทะลุออกมา แค่ได้ยินชื่อวศินก็เขินจะตายแล้ว ยิ่งเปลวมาตามตรงๆเธอยิ่งทำหน้าไม่ถูกเลย
"ปะ..เปล่า" เหมียวอึกอักเอ่ยออกมา
"จีบได้โสดสนิทเลย วศินกับเปลวเราเป็นเพื่อนกัน เปลวไม่มีทางกินเพื่อนแน่นอน สนใจไหมล่ะ"
"อะไรเหมียวแค่ถามเอง"
"สนไหม วศินนิสัยดีนะ สนหรือเปล่า" เปลวเอ่ยแล้วหัวเราะคิกคัก
"ไปหาพลเถอะ เลิกถามได้แล้ว" เหมียวรีบพูดปัด ๆไปในใจตอนนี้ยอมรับว่าเขินมาก เขินจนหน้าแดงก่ำไปหมด
"อืม แต่ถ้าสนใจเปลวติดต่อให้ได้นะ เอาไหม ๆ"
"ไปเลย เลิกพูดได้แล้ว"
"ฮ่าๆ" เหมียวรีบดันหลังเปลวเข้าไปห้อง ก่อนจะรีบเดินออกมา ตอนนี้หน้าก็เห่อร้อนไปหมด ใจมันเต้นแรงมากไปเลย นี่ใช่ไหมคือความรัก เพียงแค่ถูกแซวหัวใจก็เต้นแรงแล้ว
ตอนเย็นของวันนั้น เหมียวหยิบหนังสือใส่กระเป๋า ก่อนจะเดินลงมาจากห้อง
"เหมียวจะไปไหนลูก" แคทเอ่ยถามบุตรสาว
"ไปติวหนังสือให้เพื่อนค่ะแม่"
"อย่ากลับดึกนะลูก" แคทเอ่ยกับบุตรสาวอย่างห่วงใย
"ค่ะ แม่ทานข้าวก่อนเลยนะคะ เหมียวติวหนังสือให้เพื่อนเหมียวจะไปกินเพื่อน เฮ้ย!กินข้าวกับเพื่อนค่ะ" เหมียวเอ่ยแล้วหัวเราะเบาๆ
"จ้า งั้นไปเถอะ อย่ากลับดึกนะ"
"ค่ะแม่"
หญิงสาวขับรถมาเรื่อย ๆ จนมาถึงบ้านวศิน ตามที่อยู่ที่เปลวให้ เธอขับมาจนถึงแล้วลงจากรถไปกดกริ่งหน้าประตูรั้วหน้าบ้าน สักพักก็มีผู้ชายมีวัยกลางคนเดินมาเปิดประตู
"มาหาใครครับ"
"สวัสดีค่ะ หนูมาติวหนังสือให้วศินค่ะ"
เหมียวยกมือสวัสดีชายคนนั้น เขาน่าจะเป็นพ่อของวศิน เพราะหน้าเหมือนกันมากเลย
"วศินไปอยู่คอนโดหลายวันแล้ว พ่อจะจดที่อยู่ให้นะ"
"ขอบคุณค่ะ"
- ผู้เขียน
