เมียเบอร์สอง

ตอนที่ 2 จุดเริ่มต้นความเจ็บปวด

"ผมเมาครับแม่ ผู้หญิงคนนี้มาให้ท่าผมเองเมื่อคืน" เสียงเข้มพูดโดยที่ไม่สนใจจะหันหน้าไปมองผู้หญิงที่ตนเองย่ำยีมาตลอดทั้งคืนเลยสักนิดเดียว เขารู้แค่ว่าตัวเองเมาแล้วเจอผู้หญิงในบ้านตัวเองมาปลุกปั่นยั่วเย้าโชว์หน้าอกอวบยุ่นตรงหน้าแม้จะมีเสื้อรัดรูปปิดอยู่ก็ยังปิดความอวบใหญ่และเย้ายวนไม่ไหว

"เธอล่ะจะว่ายังไง เธอไปยั่วลูกชายฉันอย่างนั้นเหรอ เสียแรงที่ฉันอุตส่าสงสารให้มาพักที่บ้าน งามหน้าจริงๆ " มารดาของชายหนุ่มปรายตามองเด็กสาวเล็กน้อยอย่างไม่ชอบใจแม้ว่าคราแรกจะนึกเอ็นดูเด็กสาวอยู่มากก็ตาม

"นิ่มไม่ได้ทำแบบนั้นนะคะ ลูกชายท่านมาปลุกปล้ำหนูเอง ฮึก หนูแค่เดินออกมาดูเพราะได้ยินเสียงโวยวายเท่านั้น ฮึก ไม่คิดว่าคุณจะเข้าใจผิด" กสินาบอกความจริงแก่เจ้าของบ้านที่ช่วยหล่อนและพามาพักที่บ้านและความจริงเช้านี้หล่อนต้องออกจากบ้านไปแล้วถ้าไม่เกิดเรื่องพวกนี้ขึ้นมาเสียก่อน ทุกสายตาตอนนี้จ้องมองมาที่หล่อนอย่างรังเกียจและคิดว่าหล่อนเป็นผู้หญิงใจง่าย

"หึ ไม่อ่อยแล้วเสร่อเดินมาหาฉันเองทำไมล่ะ แค่อ้าปากก็เห็นไปถึงลิ้นไก่ อยากได้เท่าไหร่ก็ว่ามาจะได้จบๆ รำคาญเสียเวลา" ไตรภพนึกรังเกียจหญิงสาวเข้าไส้กับท่าทางน่าสงสารและใสซื่อนั้นดูอย่างไรก็ถทอพวกหิวเงินจ้องอยากจะจับเขาทำผัวเพื่อหวังสบายทั้งนั้น

"ตาภพ ให้มันน้อยๆ หน่อย ความผิดนี้ไม่ใช่แค่นุ่มนิ่มที่ผิดนะ แกก็ด้วยอีกคนเรื่องก็มาถึงขั้นนี้แล้ว เมื่อคืนได้ป้องกันมั้ย" ท่านถามบุตรชายกับเด็กสาวที่นั่งร้องไห้เงียบๆ ด้วยความอ่อนอกอ่อนใจ แบะมองสามีคู่ชีวิตที่นั่งเงียบๆ ไม่ออกความคิดเห็นใดๆ

"ผมจำไม่ได้ครับ ป้องกันไม่ป้องกันแล้วมันยังไง" ไตรภพทำหน้าเบื่อที่ต้องมาคอยนั่งอธิบายเรื่องต่างๆ ที่ตัวเองไม่ได้ให้ความสำคัญอะไร

"แกอย่าพูดโง่ๆ นะ ถ้าไม่ป้องกันแล้วเกิดท้องขึ้นมาจะทำยังไง" สตรีสูงวัยมองบุตรชายอย่างเหนื่อยใจกับความใจร้อนและเอาแต่ใจตัวเอง

"นิ่มจะออกไปจากที่นี่เองค่ะ และเรื่องทุกอย่างจะเป็นความลับตลอดไป" คนตัวเล็กที่ร้องไห้จนพอใจเอ่ยขึ้นด้วยใบหน้าที่เปื้อนไปด้วยน้ำตาจนคุณพรรณีอดสงสารไม่ได้

"แสแสร้งจะเอาเท่าไหร่ก็รีบๆ พูดมาสักทีเถอะ คิดจะโก่งราคาหรือไง" เสียงของชายหนุ่มดังอีกครั้งด้วยความรำคาญเต็มทน ผู้หญิงก็แบบนี้หวังแค่เงินเพราะแบบนี้เขาถึงไม่เคยคิดจะรักใครเลยแม้แต่คู่หมั้นของเขาเอง