แพ้เด็ก

ตอนที่ 5

บ่ายโมงกว่าๆเพลงตื่นมาสิ่งแรกที่ทำคือวิ่งเข้าห้องน้ำอาเจียนออกมาจนแทบหมดแรง เธอเป็นแบบนี้ตลอดแหละเวลาไม่สบายกระเพาะมักไม่ค่อยรับอาหารกินไปเท่าไรก็อาเจียนออกมาหมดจนน้ำหลักหายไปหลายโลเลย

เป็นแบบนี้ไม่ดีนะแต่ช่างเถอะชินแล้ว!

หลังจากล้างหน้าให้สดชื่นขึ้นมากลับรู้สึกหนาวมากกว่าเดิมหลายเท่าแล้วปวดหัวมากยาก็อยู่ข้างนอก เฮียนายยังไม่ไปอีกเหรอ? งงนิดหน่อยแต่ไม่คิดจะกวนคนนอนหลับหรอก

“เฮียต้องการอะไรจากเพลงกันแน่?” เขาไม่ค่อยพูดอะไรมากส่วนใหญ่ข้อความที่ส่งมาจะเป็นการถามไถ่ธรรมดาแต่เธอตอบในใจไปแล้วไงเลยไม่พิมพ์ไปแค่นั้นเอง

“ปวดคอไหมนะแบบนี้” ต้องปวดทั้งคอแล้วก็แขนถ้ายังนอนแบบนี้

เธอเดินเข้าไปในห้องนอนหยิบหมอนออกมาหนึ่งใบกับผ้าห่มอีกผืนแล้วค่อยๆขยับตัวเขาให้นอนหงายได้อย่างสบายมากขึ้นก่อนจะห่มผ้าปิดท้ายแล้วเดินกลับเข้าห้องนอนตามเดิม

“คนน่ารักของเฮีย” เขาตื่นตั้งแต่เธอขยับตัวให้แล้วแต่แกล้งหลับเฉยๆอยากรู้ว่าจะเป็นห่วงกันบ้างไหมหรือจะเย็นชาเหมือนที่ผ่านมาอีก

เรื่องความรักเขายังมีหวังใช่ไหม?

เวลาผ่านไปจนค่ำยังไม่มีวี่แววว่าคนน่ารักในห้องนอนจะออกมาเลยไอ้เราก็ลงทุนโชว์ฝีมือทำข้าวต้มจนครัวแทบไหม้หมดสุดท้ายต้องสั่งอาหารมาแทนซึ่งใช้เวลานานพอสมควรกว่าจะมาส่งได้เพราะร้านนี้คิวค่อนข้างเยอะ

เมื่อไรจะออกมาสักทีวะคิดถึงแล้วนะ!

เขาทั้งนั่งรอนอนรอตั้งแต่ห้าโมงกว่าๆจนตอนนี้ทุ่มครึ่งแล้วก็ไม่รู้จะทำยังไงต่อดี อยากจะเข้าไปหานะแต่ติดที่คนน่ารักจะโกรธเอานี่ดิ

เป็นห่วงวะทำตัวไม่ถูกเลย!

ก๊อกๆๆ

“น้องเพลงกินข้าวได้แล้วนะ” เขาเงี่ยหูฟังแนบชิดประตูแต่กลับไม่มีเสียงอะไรออกมายิ่งทำให้เป็นห่วงมากกว่าเดิม

“เอาวะถ้าหนูโกรธเฮียจะง้อทีหลังนะ” มือจับประตูเปิดออกช้าๆโชคดีนะที่ไม่ได้ล๊อกไม่งั้นเขาคงทำตัวเป็นไอ้งั่งเพราะไม่รู้จะทำยังไงดีแน่ นานๆทีจะรักใครเสือกเจอคนน่ารักแต่ใจร้ายอีกทำใจรอเลยดีไหมวะ

แล้วแน่ใจเหรอว่าจะทำใจได้?

ภายในห้องนอนมืดสนิทมากมือใหญ่ล้วงกระเป๋ากางเกงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดไฟหาสวิตถ์จนเจอถึงได้เปิดไฟให้สว่างจนทั่วห้อง บนเตียงสีม่วงยังไม่มีท่าทีจะขยับตัวแต่ก็นอนห่มผ้าหนาแทบจะเป็นก้อนกลมๆได้เลย

“หนาวมากขนาดนี้นอนซบอกเฮียจะอุ่นกว่าไหม?” แน่นอนว่าคิดในใจแค่เผลอพูดออกมาแต่ดีที่เธอยังไม่ตื่น สองเท้าก้าวเดินไปที่เตียงแล้วนั่งลงมองอย่างพิจารณาอยู่เกือบนาทีถึงได้จับหัวไหล่เขย่าเบาๆปลุกให้ตื่นนอน

“ตื่นได้แล้วนะค่ำแล้ว” ขนาดจับเสื้อยังรู้สึกถึงความร้อนของผิวเธอเลย

“เฮียนายยังไม่กลับเหรอคะ?” ลืมตามาเจอเขาทำหน้าดุใส่อีกแล้ว

“ไปล้างหน้ามากินข้าวกันจะได้ไปหาหมอกันนะ” เป็นไข้หนักขนาดนี้ไม่มีทางให้นอนซมแบบนี้แน่คงต้องใจร้ายบ้างแต่เพื่อตัวเธอเองนะ เขาเป็นห่วงต่อให้จะเป็นคนอื่นก็ตาม

“กินยาเดี๋ยวก็หาไม่ต้องไปหาหมอหรอก” แค่นึกถึงเข็มฉีดยาก็จำได้เลยว่าเจ็บขนาดไหน เธอโดนฉีดยามาตั้งแต่เด็กเพราะไม่สบายบ่อยบางครั้งก็หนักมากจนไม่อยากจะอวดเลยนะว่าตัวแทบพรุนได้แล้ว

“เฮียขับรถให้เองถ้าหมอให้ค้างเฮียก็จะเฝ้าเองหรือถ้าน้องเพลงร้อนเงินเฮียจะรับผิดชอบค่าใช้จ่ายเอง ไปนะ” ไปเถอะขี้เกียจจะบังคับเด็กน่ารักคนนี้นะ เขากลัวว่าตัวเองจะใจอ่อนเพราะเธอทำหน้าได้โคตรน่าจูบเลยต้องเก๊กหน้าดุไว้ก่อน

เด็กเหี้ยไรวะขนาดอ้าปากเหว่อยังน่ามองโคตรๆ

“แต่ว่าเพลงไม่อยากจะไปนี่”

“ไม่สบายขนาดนี้ยังจะดื้อเหรอ เฮียเป็นห่วงนะ”

“แต่ว่า…”

“เพลง!”

“…” ทำไมต้องทำหน้าดุแบบนี้ด้วยเล่าลำพังแค่เจอกันแล้วเขาชอบจ้องหน้าก็กลัวแล้วนะ ดูตอนนี้สิใครจะไปกล้าขัดละคนอะไรดุได้ขนาดนี้ถ้ามีแฟนนะผู้หญิงคนนั้นต้องโคตรโชคร้ายเลย

คนน่ารักลุกออกจากเตียงเดินไปเข้าห้องน้ำแล้วเดินออกมาปลายตามองเขาแว๊บเดียวถอนหายใจก่อนจะเดินออกไป ทำไมมันน่ารักขนาดนี้วะ! เขาไม่ได้หลงเด็กนะแต่เธอน่ารักจริงๆไม่ว่าจะทำอะไรก็สามารถทำให้ใจเต้นแรงได้เสมอจนน่างงเลยว่าหัวใจเป็นอะไรกันแน่

รักก็คือรัก หลงก็คือหลง

แม่ง! ทั้งรักทั้งหลงเลยไอ้เด็กบ้า!

“ทำไมหม้อเพลงไหม้ละ?” แค่จะเดินมาหยิบชามแต่เจอหม้อในอ่างล้างแช่อยู่ดูด้วยตาเปล่าก็รู้ว่าก้นหม้อน่ะดำขนาดไหนแล้วกลิ่นไหม้ที่ยังเจือจางในอากาศอีก

“ถ้าเฮียบอกจะด่าป่ะ?” เมื่อกี้ทำหน้าดุเป็นพ่อเสือพอเดินออกมาเจอเด็กถามแค่นั้นแหละลูกแมวยังน่ากลัวว่าเขาเลย

อย่ามองเฮียแบบนั้นสิครับ…กลัวแล้ว!

“อะไรคะ?” ทำไมต้องเก๊กหน้าขรึมด้วยเนี่ยแค่จะถามเอง

“เฮียพยายามจะทำข้าวต้มให้กิน คือเฮียทำกับข้าวเป็นนะแต่แค่ไม่เคยทำนานแล้วเลยออกมาเป็นแบบนั้น”

“เฮียนายไม่ได้ทำกับข้าวเองกี่ปีแล้วคะเพลงถามจริงๆ”

“แค่…ยี่สิบเจ็ดปีเอง!”

“แต่เฮียนายอายุยี่สิบกว่าๆแล้วนะ!”

“เฮียอายุยี่สิบเจ็บครับ”

หลังกินข้าวต้มเรียบร้อยเฮียนายพาเธอมาโรงพยาบาลใกล้ๆแทนการไปคลินิกตามที่เธอขอ เขาน่ารักนะไม่บ่นอะไรเลยสักคำที่ต้องมาดูแลคนป่วยแบบนี้

หมอให้แอดมิทพักรักษาตัวที่โรงพยาบาลเพื่อดูอาการเพราะไข้ขึ้นสูงมากเธอจะปฏิเสธเฮียนายกลับตอบรับซะงั้น เขาหันมาทำหน้าดุใส่ถึงจะยิ้มออกมาแต่ก็ยังดูดุอยู่ดี

“เฮียนอนเฝ้าเองน้องเพลงอยากได้อะไรไหม?” ความเป็นผู้หญิงน่าจะมีความเยอะอยู่บ้างถึงต้องถามจะได้เตรียมมาไว้ให้

“เพลงมีเรื่องจะถามเฮียนายค่ะ” เป็นเรื่องที่ทำให้เธอค่อนข้างงงมากพอสมควร

“อะไรครับ?” ถ้าตอบได้ก็จะตอบแต่ถ้าไม่ได้คงบอกตามตรงไปไม่แถไม่โกหกเพื่อให้ตัวเองดูดีหรอก

เพลงนั่งบนเตียงมองหน้าคนดุแต่เหมือนนิสัยจะใจดีและเป็นมิตรมากกว่าภายนอกที่เห็น เฮียนายเป็นคนหน้าตาดีใช้ได้เลยแต่หน้าดุมากขนาดยิ้มแล้วยังดูเหมือนพร้อมจะหาเรื่องพร้อมบวกทุกอย่างแต่สิ่งที่เธอสงสัยคือพฤติกรรมของเขาต่างหากไหนจะเป็นเดือดเป็นร้อนแทนเธออีก

“อย่ามองหน้าเฮียแบบนี้สิครับ” เดี๋ยวหัวใจจะวายตายเพราะคนน่ารักก่อนจะได้พูดอะไรออกไป

“เฮียนายต้องการอะไรจากเพลงรึเปล่าคะ เพลงไม่ได้จะว่าหรือดูถูกอะไรนะแต่ว่า…” ยังพูดไม่จบคนหน้าดุก็หัวเราะเบาๆแล้วจับมือเธอไปจูบกลางฝ่ามือแผ่วเบาซะงั้น เธอจะดึงมือกลับก็ไม่ได้เพราะเขาจับแน่นมากมองเธอด้วยแววตาลึกซึ้งกว่าเดิม

นี่ถ้าเราเป็นแฟนกันเนี่ยคงโรแมนติกน่าดูเลยนะ

“คิดว่าเฮียต้องการอะไรถึงมาตามดูแลเพลงแบบนี้ละ” ก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าคนน่ารักแสนใจร้ายจะคิดดีกับเขาได้ไหมหรือจะเข้าใจสิ่งที่พยายามสื่อออกไปได้รึเปล่า

“เพลงไม่รู้อะไรทั้งนั้นแหละ เราพึ่งเจอกันครั้งที่สองเองนะ”

“ก็นั่นน่ะสิเราเจอกันแค่สองครั้งคุยกันก็นานๆทีแล้วทำไมเฮียต้องมาดูแลด้วย”

“เพลงไม่รู้ค่ะ”

“สักวันน้องเพลงจะรู้เองว่าเฮียต้องการอะไร ไม่ต้องกลัวนะเฮียไม่ได้คิดร้ายหรอก” แต่คิดดีมากขนาดจะยกนามสกุลให้ใช้เลยถ้าเธอเต็มใจรับไป

เขายิ้มให้ยังคงจับมือนุ่นไม่ปล่อยต่อจากนี้ถึงเวลาแสดงตัวอย่างชัดเจนแล้วต้องการอะไรจากเธอ เขารู้สึกว่าถ้าพูดอะไรตอนนี้ไปเธอไม่มีทางเชื่อหรอกเพราะระยะเวลาสองอาทิตย์ที่รู้จักกันแถมเจอกันแค่สองครั้งจะทำให้เกิดความรักได้ ถ้าเขาเป็นเธอแล้วมีคนมาพูดว่ารักตั้งแต่เจอหน้าก็คงไม่เชื่อเหมือนกันถ้ามันไม่เกิดขึ้นกับตัวเองแบบนี้

คนน่ารักตรงหน้ายิ้มโคตรน่ารักเลย!

“โล่งใจตอนแรกคิดว่าเฮียนายจะจีบซะอีก”

“แล้วถ้าจีบละจะเป็นไรไหม?”

“ก็ยังไม่อยากมีแฟนน่ะ เพลงกำลังทำงานสนุกๆเลยอยากจะโฟกัสแค่อย่างเดียวค่ะ” เธอตั้งใจพูดดักเอาไว้ก่อนเพราะจับมือแน่นขนาดนี้มองกันด้วยแววตาลึกซึ้งจนแทบจะพูดไม่ออกมันแปลความหมายเป็นอื่นไม่ได้เลยต่อให้เขาไม่พูดออกมาก็ตาม

“เฮียก็ไม่อยากจะมีแฟนเหมือน” อยากมีเมียไงแล้วเธอคนดีคือคนที่เขาต้องการมาเป็นแม่ของลูกไม่ใช่แค่คบเล่นไปวันๆ

“ทำไมละคะเพลงว่านะเฮียนายน่าจะพร้อมมีใครสักคนแล้วนะอายุก็ไม่ใช่น้อยๆด้วย เฮียนายให้เพลงช่วยหาไหมเพลงมีเพื่อนนิสัยดีหน้าตาสวยเยอะนะ” แค่พูดหยอกนิดเดียวเฮียนายก็หัวเราะออกมาแล้วส่ายหน้าบ่งบอกว่าไม่ต้องการ

“เฮียกำลังจะแก่แล้วเฮียรู้ตัวเองดีแต่เรื่องหาเมียเนี่ยมันง่ายที่ไหนเล่าที่จะเจอคนถูกใจเรา” ต่อให้เพื่อนเธอสวยหยาดฟ้าขนาดไหนก็ไม่สามารถทำให้เขาเปลี่ยนใจไปจากเธอได้หรอก

“แสดงว่าตอนนี้ยังไม่เจอคนที่ใช่เหรอคะ?”

“เจอแล้วครับแต่เขายังไม่อยากมีใครเฮียเลยอยากจะรอ”

“รอแบบไม่รู้จุดหมายปลายทางเนี่ยนะเฮียนายลงทุนเกินไปรึเปล่าคะ?” เจอคนที่ใช่แล้วแต่คนนั้นยังไม่พร้อมจะมีใครหรือว่าจะเป็นคนใกล้ตัวเธอนะ เธอไม่เข้าใจด้วยว่าเขามาใกล้ชิดทำไมถ้ามีผู้หญิงในใจแล้วหรือจะคุยกับเธอเพื่อคั่นเวลาใช้เป็นตัวประกอบเพื่อให้ผู้หญิงคนนั้นหวงนะ

เธอไม่เข้าใจจุดประสงค์ของเขาแล้วนะ

“ถ้าเพลงรักใครสักคนเดี๋ยวจะเข้าใจเอง”