ฉันก้มลงมองร่างกายของตัวเองที่เลอะเทอะไปด้วยคราบน้ำกามที่ยังคงอุ่น ๆ ที่พี่เฟรนด์เป็นคนฝากเอาไว้
ร่องสวาทของฉันยังคงบอบช้ำและเรียวขาทั้งสองขาสั่นเทาไม่ยอมหยุดเลย ขอบตาทั้งสองร้อนผ่าว น้ำใส ๆ ไหลรินออกมาจากขอบตาอย่างไม่อาจฝืน
ฉันจ้องมองไปที่ประตูบานหนาที่เพิ่งจะปิดสนิทลงไปไม่นานนัก อย่างไร้ซึ่งความหวังเพราะฉันค่อนข้างมั่นใจแล้วว่า พี่ชายที่ใจร้ายคนนั้นคงไม่เดินกลับมาอีกอย่างแน่นอน
.....ผ่านไปเกือบ ๆ 10 นาทีได้.....
ที่ฉันนั่งงุนงงกับสิ่งที่เกิดขึ้น บอกตามตรงเลยว่าฉันไม่รู้ว่าตัวเองควรทำอะไรต่อกันแน่
ฉันค่อย ๆ ทิ้งกายนอนราบลงกับเตียงพลางถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่
ด้วยสภาพร่างกายที่อิดโรยและเหงื่อที่ชุ่มเต็มใบหน้าทั้ง ๆ ที่แอร์ภายในห้องพักก็เย็นฉ่ำ แต่ทั้งใบหน้าและเรือนร่างกลับโชกไปด้วยเหงื่อ แม้จะนอนให้เขาเป็นฝ่ายกระทำแต่มันก็รู้สึกเหนื่อยไม่ต่างกันเลย
"อะ..เฮ่อ...อะ จุกไม่หายเลยจริง ๆ "
