“หมอต่อ...”
“จ๋า...เมียของหมอต่อ”
“ปล่อยค่ะ จะปล่อยหรือไม่ปล่อยคะ”
“ไม่ปล่อย แล้วนี่ไม่เป็นอะไรใช่ไหม มานิดาของหมอต่อนี่เก่งจริง ไม่ป่วยด้วย เห็นไหมกินยาแก้ปวดดักเลยแข็งแรงมาต่อปากต่อคำได้”
“กางเกงในของมานิดาอยู่ไหนคะ เอามาให้เดี๋ยวนี้เลย” เธอลุกขึ้นนั่งจ้องเอาเรื่องคนที่ปล่อยเธอออกจากอ้อมแขน
“จะใส่ไปไหน กางเกงในตัวนั้นน่ะหมอขอนะ หมอจะเอาไว้ดมเวลาอยากเอามานิดา”
“หมอโรคจิต”
“ก็ไม่ได้โรคจิต แค่กลิ่นมานิดาหอม หมอเลยจะเอาไว้ดมแก้เหนื่อย”
“หมอบ้า” แล้วเธอก็ทุบตีอกเขาแรงๆ เมื่อเจอคนมึนพูดแบบนี้ เป็นใครก็ต้องอายบ้างแหละ หล่อนก้มหน้าซ่อนความอาย แต่ก็ทำให้คนตัวโตเห็นและอดแซวเอ็นดูไม่ได้ เมื่อหูของสาวเจ้าแดงเถือก
“เขินแบบนี้แสดงว่าอยากให้หมอต่อเอาตอนเช้าใช่ไหม แต่ทำไงดี หมอต่อเพลียมากจากเมื่อวานนี้” เขาบอกหญิงสาวแล้วก็ลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียงจ้องมองคนก้มหน้าอาย
“มานิดาจะไปหาแม่”
“ไปก็ไป หมอ
