บทที่ 25
แฮรี่...สายเปย์
“ดื่มเพื่อเป็นเกียรติให้กับมิตรภาพที่ดีของเพื่อนใหม่นะครับ”
เอกราชยกแก้วขึ้น ส่วนอีกแก้วเขายกขึ้นสูงเพื่อส่งให้พราวนภา เธอจำใจรับแก้วเหล้ามาถือไว้ ในใจก็คิดให้คนที่พาเธอมาลงจากชั้นสองมาซักที
“ดื่ม ครับ” เอกราชยกแก้วมาชนก่อนยกขึ้นดื่ม พราวนภาถือแก้วไว้แน่น เธอกำลังกลัว กลัวผู้ชายตรงหน้า
“อ่อ ฉัน.”
“เธอไม่อยากดื่มคุณก็อย่าบังคับเธอเลยครับคุณเอกราช”
พราวนภายิ้มดีใจที่แฮรี่ลงจากชั้นสองมาทันเวลา เธอลุกขึ้นเดินไปหาแฮรี่ ก่อนที่แฮรี่จะโอบเอวเธอไว้แน่น มันแน่นจนเธอรู้สึกได้ ตอนนี้เธอรู้สึกเจ็บเมื่อเขากดมือลงอย่างแรง
“คุณแฮรี่คะ พราวเจ็บ” พราวนภากระซิบเบาๆกับอกหนา
“อยู่นิ่งๆถ้าไม่อยากเจ็บตัว” แฮรี่เอ่ยด้วยเสียงกดต่ำน่ากลัว
“แกเสือกอะไรด้วยวะ ผู้หญิงคนนี้ฉันเจอก่อน” เอกราชลุกขึ้นมาก่อนจะชี้หน้าไปที่แฮรี่
“แต่ผู้หญิงคนนี้มากับฉัน” แฮรี่เอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง
