บทที่ 14
เฟยเทียน
“จางหมิง”
เพียงแฮรี่เอ่ยปาก จางหมิงก็เดินมายืนยิ้มอยู่ข้างๆเก้าอี้ของแฮรี่เพื่อรอคำสั่ง แต่เขารู้สึกว่ามีสายตาอาฆาตส่งมายังเขาจนจางหมิงรู้สึกขนแขนลุกชัน เขาค่อยๆหันหน้าไปยังคนร่วมโต๊ะกับเจ้านาย ก็ได้เห็นสายตาเยือกเย็นเหมือนจะฆ่าเขาให้ตายลงทันทีที่เธอทำได้
“คนนี้เหรอ จางหมิง” เสียงแมวน้อยที่กำลังพองตัวเพื่อจะฆ่าเสือดังขึ้นจากหญิงสาวที่นั่งร่วมโต๊ะกับแฮรี่ แม้จะไม่มีการตวาดรุนแรง แต่ทำให้จางหมิงสะดุ้งไปกับคำถามของเธอ
“ครับ ผมจางหมิงครับ” จางหมิงโค้งหัวให้พราวนภา ก่อนจะหันหน้าไปยังแฮรี่อย่างฃไม่รู้จะทำอะไรต่อ
“คุณใจร้ายมาก ใจร้ายที่สุด” พราวนภาเอ่ยเสียงดังขึ้นเมื่อแน่ใจว่าคนนี้คือคนที่จะเผาไร่กาแฟของแม่เธอ
“ อ้าว เรื่องอะไรกันครับ ผมยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะครับ”
“ก็คุณจะเผาไร่กาแฟแม่ฉัน” พราวนภาเริ่มคุมสติไม่อยู่ มือขอเธอจับแก้วน้ำในมืองแน่น มันพร้อมจะสาดไปที่หน้าใครบางค
