Episode 11
1662 คำ
Episode 11
ในที่สุด! ฉันก็ได้ก้าวขาลงจากรถแล้วมาเหยียบย่ำในคฤหาสน์อันแสนกว้างใหญ่อีกครั้ง นานแค่ไหนแล้วนะที่ฉันไม่เคยมาที่นี่...
ครั้งสุดท้ายที่มาน่าจะช่วงตอนห้าขวบได้ แต่เรื่องนั้นช่างมัยเถอะ ก็แค่อดีตที่ไม่อย่างจะจำ แต่ก็จำได้ดีเลยละ
แถมตอนนี้ยังใจสั่นไหวแบบสุดๆ พอก้าวขาลงมาจากรถพร้อมไนท์ ขาฉันก็สั่นไม่ไหวเลย เหมือนอาการของฉันจะกำเริบอีกครั้ง แถมถ้าทุกๆคนว่าฉันมีอาการแบบนี้ คงจะไปพูดกันสนุกปากเลย
“เธอหน้าซีดมากเลยนะ” ไนท์มองฉันอย่างเป็นห่วง ถึงเขาจะมาด้วยก็ไม่ทำให้อาการตื่นเต้นของฉันหายเลยสักนิด กลับคิดมากมากกว่าเดิมด้วย ไหนเขาบอกว่ามากับเขาแล้วฉันจะสบายใจขึ้นไง!
“ฉันอยากกลับแล้ว” ฉันเอ่ยเสียงเบา แต่ไนท์กลับจับมือฉันให้เดินเข้าไปในลานกว้างที่สำหรับจัดงานวันเกิด
ในเมื่อเป็นวันเกิดน้องของฉัน พ่อแม่ของฉันก็คงจะมาสินะ ก็แน่นะสิ... ลูกคนสำคัญของทั้งสองคนนี่นา ส่วนฉันก็เป็นได้แค่ลูกที่ถูกทิ้งเอาไว้ คิดแบบนี้แล้วน้อยใจมากขึ้นกว่าเดิมเลยแหะ
“สวัสดีครับคุณน้า” เสียงทุ้มเข้มของไนท์เอ่ยดังขึ้นพร้อมกับยกมือไหว้แม่ของฉันเมื่อเจอหน้าท่าน...
“สวัสดีจ๊ะ ขอบคุณนะที่พาตัวพลอยใสมาจนได้” แม่ของฉันเอ่ยด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะเหลือบมองฉันเล็กน้อย
“สวัสดีค่ะคุณแม่” ฉันเอ่ยทักทาย ปกติฉันก็พูดกับเขาแบบนี้นี่แหละ เราเหิ่นห่างกันมาก ก็แน่ละสิ... แม่รักแต่น้องสาว
“รู้ไหมน้ำเพชรอยากเจอลูกแค่ไหน” แม่ของฉันเอ่ยบอก ก่อนจะหันไปมองน้ำเพรชที่กำลังยืนพูดคุยอยู่กับคุณพ่อ เห็นบรรยากาศแบบนี้แล้วฉันรู้สึกแย่ชะมัด
“ถ้าคุณแม่อยากให้หนูเจอน้องบ่อย ทำไมไม่ให้หนูมาอยู่ที่นี่ด้วยละคะ” ฉันบอกออกมาพร้อมกับมองหน้าแม่อย่างไม่เข้าใจ ฉันไม่เข้าใจความคิดของคนพวกนี้จริงๆ
“พลอยใส!” แม่ขึ้นเสียงใส่ฉัน ก่อนจะทำหน้าไม่พอใจ แล้วเดินไปหาน้องสาวของฉัน
หึ... ขนาดแม่ยังไม่อยากจะยุ่งเกี่ยวกับฉันเลย ครอบครัวของเขาก็คงมีแค่น้ำเพชรสินะ... ส่วนฉันมันก็เป็นส่วนเกิน ทั้งๆที่เป็นพี่แท้ๆ ไม่น่ามาที่นี่เลย
พรึ่บ!
จู่ๆไนท์ก็ดึงมือฉันไปจับ แถมยังกระชับมือหนาแน่นมากด้วย เหมือนเขากำลังสื่อว่าไม่เป็นไรนะอยู่เลย เฮ้อ... จะไม่ให้เป็นอะไรได้ไงละ
“ฉันอยากจะกลับแล้ว อยู่ที่นี่ต่อไปก็ไม่มีประโยชน์” ฉันบอกออกมา
“เธอไม่ไปคุยกับน้องสาวเธอเหรอ ดูท่าน้องของเธอน่าจะอยากคุยกับเธอนะ” ไนท์บอกออกมาอย่างรู้ดี
“นายจะไปเข้าใจอะไร...”
“พี่พลอย!!!!” เสียงหวานใสของผู้หญิงคนหนึ่งเอ่ยดังขึ้นอย่างรื่นเริง จะเป็นใครที่ไหนได้ นอกจากน้องสาวสายเลือดเดียวกันของฉัน...
“แฮปปี้เบิร์ดเดย์นะน้ำเพชร” ฉันบอกออกมาอย่างยิ้มๆ ปั้นหน้ายิ้มให้กับน้องสาวตัวเองนี่เป็นงานถนัดของฉันเลยละ ฉันไม่ได้เกลียดเธอนะ แต่ฉันไม่รู้สึกอะไรกับเธอเลยมากกว่า...
“หนูดีใจจริงๆนะที่พี่มางานวันเกิดหนู!” น้ำเพชรกอดฉันด้วยท่าทางดีใจแบบสุดๆ
เธอชื่อ น้ำเพชร เป็นน้องสาวสายเลือดเดียวกันกับฉัน อายุห่างกับฉันประมาณ4ปี ตอนนี้เธอน่าจะอายุ18ได้ ถ้าฉันจำไม่ผิดนะ...
“อืม พี่ก็ดีใจที่ได้เจอเธอ” ฉันบอกออกมาอย่างยิ้มๆ ดูก็รู้ว่าน้องสาวของฉันไม่ได้มีพิษมีภัยอะไร
“นี่คู่หมั้นของพี่ที่พ่อกับแม่เคยพูดถึงใช่ปะ” น้องสาวของฉันเอ่ยถามอย่างสงสัย พลางเหลือบมองไนท์ที่ยืนอยู่ข้างๆฉัน
“อะ...อืม” ฉันพยักหน้าเล็กน้อย
“กรี๊ดดดด! มองใกล้ๆนี่มันคนที่เล่นกีตาร์ในวงbullet shutไม่ใช่เหรอ!!!” น้องของฉันเบิกตากว้างด้วยความตกใจ แถมยังทำท่ากระดี๊กระด๊าแบบดีใจสุดๆ อีกทั้งยังเข้ามากอดของแขนของไนท์อย่างสนิทสนมอีก...
“มาเกาะแขนฉันแบบนี้ไม่ดีเลยนะ” ไนท์เอ่ยออกมาอย่างยิ้มๆพร้อมกับแกะการรัดกุมของน้ำเพชรออก
“ว่าแต่ชื่อไนท์ใช่มั้ยอะ!”
“อืม”
“เอ่อนี่... ไปทางนั้นกันเถอะ” ฉันเอ่ยออกมาก่อนจะพยายามลากน้องสาวของตัวเองออกมาห่างๆไนท์ ฉันไม่ชอบที่น้องของฉันอยู่ใกล้เขาเลย ไม่รู้ว่ามันเป็นความรู้สึกยังไง แต่แค่รู้ว่าไม่อยากให้ทั้งคู่สนิทสนมกัน...
“คู่หมั้นของพี่หล่อชะมัดเลยอะ แถมเป็นคนดังอีกด้วย ฉันอยากแต่งแทนพี่จัง” น้ำเพชรเอ่ยออกมาอย่างขำๆ ก่อนจะหุบยิ้มทันทีเมื่อเห็นว่าฉันทำสีหน้าบึ้งตึง
“ชอบเขาเหรอ” ฉันถามออกมา นั่นสิ... ถ้าฉันยกไนท์ให้น้องสาวตัวเอง ฉันก็ไม่ต้องแต่งงาน แถมชีวิตฉันจะได้ทั้งอิสระ...
“อืม ชอบสิ หนูขอแต่งงานแทนพี่ได้มั้ย” น้ำเพชรเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“ไม่ได้หรอก ก็เพราะเขา....” ฉันถึงกับเงียบทันทีเมื่อไม่รู้จะพูดอะไรต่อ ฉันกับเขาไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย
“เพราะเขา?”
“เปล่าหรอก ไม่มีอะไร”
“ถ้าพี่ไม่ได้รักเขา หนูขอนะ!” น้ำเพชรเอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะเดินไปหาไนท์ที่ยืนอยู่ไม่ไกล พอเห็นพวกเขาทั้งคู่สนิทสนมกันแบบนี้ ฉันรู้สึกเจ็บที่ใจเบาๆยังไงก็ไม่รู้แหะ...
“ฉันไม่ได้ให้เธอสักหน่อย”
เวลาผ่านไปหลายชั่วโมง งานวันเกิดของน้ำเพชรได้เริ่มต้นขึ้น ไนท์ไม่ได้อยู่ใกล้ๆฉันเหมือนที่เขาบอก แต่เขากลับไปอยู่กับน้ำเพชร แถมยังพูดคุยกันอย่างสนิทสนมอีกต่างหาก
“ขอบคุณทุกๆคนมากเลยนะคะที่มางานวันเกิดเพชรในวันนี้” เสียงหวานใสของน้องสาวสายเลือดเดียวกันของฉันเอ่ยขึ้น เพราะใกล้ได้เวลาเป่าเค้กวันเกิดของนางแล้ว
แถมพ่อกับแม่ของฉันยังแฮปปี้สุดๆ เฮ้อ... ใช่สิ วันเกิดฉันมันไม่เคยได้อะไรแบบนี้เลย ฉันมันเป็นลูกที่ไม่เคยได้ความรัก พูดแล้วก็เศร้าใจแหะ
“เพชรดีใจมากที่วันนี้พี่สาวที่เพชรไม่ได้พบเจอมาตั้งนาน มางานวันเกิดของเพชรด้วย” เสียงหวานใสเอ่ยก่อนจะจ้องมองมาทางฉันด้วยรอยยิ้ม ฉันได้แต่ยิ้มกลับให้
“น้องเธอนี่น่ารักเหมือนกันนะ” เสียงทุ้มเข้มของไนท์เอ่ยดังขึ้น ฉันรู้สึกเจ็บแปล๊บๆในจิตใจยังไงก็ไม่รู้แหะที่เขาพูดออกมาแบบนี้
“อย่างไปแต่งงานกับน้องฉันเหรอ” ฉันถามออกมาอย่างลองใจ
“ก็ไม่แน่นะ... เจ้าตัวก็ดูอยากจะแต่งกับฉันน่าดู กลับกันเธอไม่อยากจะแต่งกับฉันสักนิด” ไนท์บอกพร้อมกับยักไหล่เบาๆ
“ใครว่าฉันไม่!....”
“หืม?”
“ป่าว ไม่มีอะไรหรอก นายอยากจะแต่งกับใครก็แล้วแต่นายเลย” ฉันบอกออกมาด้วยสีหน้าที่นิ่งเรียบเหมือนไม่รู้สึกอะไร ฉันจะไปรู้สึกทำไมละ ดีซะอีกที่ฉันไม่ต้องแต่งงานกับคนอย่างเขา
ไม่นานนักไฟทุกดวงก็ดับลง พร้อมกับเพลงเเฮปปี้เบิร์ดเดย์ดังขึ้นมา เสียงตรบมือดังขึ้น ฉันได้แต่มองน้องสาวตัวเองที่ตอนนี้กำลังเป่าเทียนบนเค้กวันเกิดด้วยความสุข
ฉันก็อยากจะมีอะไรแบบนี้มั่งจัง...
“ทำไมต้องทำหน้าเศร้าแบบนั้นละพลอยใส นี่งานวันเกิดน้องนะ” เสียงหวานในของแม่ฉันเอ่ยขึ้นอย่างดุๆ เมื่อฉันกำลังยืนมองน้ำเพชรอยู่
“เปล่าค่ะ... หนูแค่อิจฉาน้องที่มีคนอวยพรวันเกิดให้แบบนี้” ฉันบอกออกมาอย่างขำๆ
“......” แม่ฉันถึงกับเงียบไม่พูดอะไร
“แม่เคยเห็นหนูเป็นลูกบ้างมั้ยค่ะ ทำไมหนูต้องอยู่บ้านหลังนั้นด้วย แถมยังให้หนูไปแต่งงานกับคนอื่นอีกต่างหาก แม่ต้องการอะไรจากหนูกันแน่” ฉันถามออกมาอย่างสงสัย ตอนนี้ฉันอยากรู้จริงๆ ฉันอิจฉาน้องสาวของตัวเอง ฉันไม่เคยได้รับความรักจากใครเลย
“พลอยใส หยุดพูดกับแม่แบบนี้เลยนะ!!!” เสียงทุ้มเข้มของพ่อเอ่ยดังขึ้น ก่อนจะเอาตัวแม่ออกไปห่างจากฉัน
“พ่อกับแม่ไม่เคยรักหนูเลยจริงๆ!!!”
“พี่พลอย จะไปไหนค่ะ งานวันเกิดของเพชรยังไม่จบเลยนะ” เสียงหวานใสของน้องสาวของฉันเอ่ยดังขึ้น พร้อมกับวิ่งมาหาฉัน ฉันไม่อยากอยู่ที่นี่แล้ว ฉันอยากจะกลับ
“ตามพี่มาทำไม ไปสนุกกับงานวันเกิดเถอะ” ฉันบอกออกมาอย่างยิ้มๆ
“แต่หนูอยากให้พี่พลอยมาสนุกกับหนูแล้วก็พี่ไนท์นะคะ” น้องสาวของฉันเอ่ยออกมาอย่างร่าเริงพร้อมกับกวักมือเรียกไนท์ให้เดินมาทางนี้
“แค่นี้พี่ก็สนุกมากพอแล้ว...”
“อ๊ะ! จริงสิ พี่พลอยค่ะ หนูมีเรื่องจะบอก”
“อะไรเหรอ?” ฉันเอ่ยถามออกมาอย่างสงสัยเล็กน้อย
“คือว่าพี่ไม่ต้องแต่งงานกับพี่ไนท์แล้วนะคะ เพราะหนูจะแต่งแทนพี่เอง”
- ผู้เขียน
