"อื้อ~" คนที่นอนไม่ได้สติบนเตียงเริ่มส่งเสียงในลำคอ คิ้วโก่งได้รูปขมวดกันเป็นปม พอรู้สึกตัวความปวดร้าวของร่างกายและปวดหนึบที่หัวก็เข้าเล่นงานเธอทันที
หญิงสาวลืมตาและกวาดมองไปรอบๆห้องแสนคุ้นเคย เธอขยับตัวนั่งพิงหัวเตียงมองต้นแขนซึ่งมีผ้าสีขาวพันรอบไว้ เธอกระตุกยิ้มมุมปาก ถ้าเธอไม่ป่วยเขาก็คงไม่เห็นใจเธอใช่ไหม? หรือที่เขาทำไปเพราะแค่สมเพชเธอเท่านั้น
แกร๊ก~
"ข้าวกับยากินซะ" ไซม่อนเดินถือถาดอาหารเช้ามาวางบนโต๊ะกระจกตรงโซฟาให้ไอญ่ามากิน
"....." เธอเบือนหน้าหนีจากคนสนิทแบล็ค เจ้านายเป็นยังไงลูกน้องก็คงเป็นแบบนั้นนั่นคือสิ่งที่เธอคิดขึ้นมาอันดับแรก เขาคงไม่บอกให้ลูกน้องแอบใส่ยาพิษให้เธอกินหรอกนะเพราะเขาเก่งเรื่องทรมานคนอยู่แล้วนิ
"ถ้าคิดว่าโจ๊กมียาพิษ เสี่ยคงไม่ปล่อยให้หนอนบ่อนไส้อย่างเธอรอดมาจนถึงวันนี้หรอก"
"....."
"ถ้าเสี่ยจะฆ่าเธอทั้งที คงไม่ลงทุนใส่ยาพิษในอาหารของเธอหรอกและคงไม่แกล้งย
