เด็กเสี่ย 07 ไล่ล่า
1291 คำ
บรื้นน!!! บรื้นนน!!!!
คนขับรถคันนั้นเหยียบคันเร่งอยู่กับที่เสียงดังสนั่นท่ามกลางความมืดสลัว เธอมองซ้ายมองขวาหาทางหนี ตอนนี้หัวใจของเธอมันเต้นแทบจับจังหวะไม่ได้
"บะ...แบล็ค" เธอเปล่งเสียงเจ้าของรถตรงหน้าออกมาแผ่วเบาเมื่อสายตาของเธอดันเผลอสบตาเข้ากับนัยน์ตาสีเข้มเย็นชาคู่นั้น
เธอรู้ดีว่ายังไงคืนนี้เธอก็หนีเขาไม่รอดแน่ๆ แต่จะยอมจำนนมอบตัวกับเขาเสียตอนนี้โดยไม่ทำอะไรมันไม่ใช่เธออย่างน้อยๆหนีไว้ก่อนเผื่อจะรอด
"หึ...โง่" แบล็คมองการกระทำแสนโง่เขลาของไอญ่าซึ่งเธอกำลังวิ่งหนีเขาไปโดยไม่คิดชีวิต วิ่งเร็วกว่าที่คิดไว้นะ...
ตึกตึก ตึกตัก!
เสียงรองเท้าผ้าใบสีขาวกระทบกับพื้นถนน เรียวขาอวบอิ่มวิ่งสับขาหนีจากปีศาจร้ายอย่างแบล็คอย่างไม่คิดชีวิตตัวเอง ใบหน้าสวยหวานหันมองรถหรูคันนั้นที่เริ่มขับตามเธอมาช้าๆ ราวกับรอจังหวะให้เธอเหนื่อยและหมดแรงถึงจะเหยียบคันเร่งตามมา
'ได้โปรดขอให้เธอหนีเขาพ้น...'
เธอภาวนาไปอย่างเลื่อนลอย หวังว่าเทวดาฟ้าดินจะยังสงสารและเมตตาเธอ ทำยังไงก็ได้ให้เขาตามเธอไม่ทัน ให้มีรถสวนมาพุ่งชนรถของเขา ไม่ก็ดลบันดาลให้กิ่งไม้ใหญ่ๆหล่นลงมาขวางถนนไว้ก็ยังดี
แสงไฟจากหน้ารถยังคงสาดส่องมาที่เธอ เธอยกมือปาดเหงื่อออกจากกรอบหน้า เหนื่อยนะแต่เธอหยุดพักไม่ได้ แต่ถึงเธอจะวิ่งเร็วยังไงก็หนีความเจ็บปวดจากแผลถูกยิงไม่ได้ ตอนแรกมันไม่รู้สึกอะไรแต่พอเธอเริ่มออกแรงวิ่งมันก็เริ่มเจ็บและปวดขึ้นมา
ปึก!
"โอ๊ยย!!" ด้วยความเจ็บทำให้ขาเธออ่อนแรงไปต่อไม่ไหว เธอหันมองรถหรูซึ่งตอนนี้ได้มาหยุดอยู่ต่อหน้าของเธอแล้ว แสงไฟจากรถเขาทำให้เธอต้องยกมือขึ้นบังหน้า
"....." คนในรถเหยียดยิ้มมุมปากพร้อมทั้งเหยียบคันเร่งสองสามครั้ง ก่อนจะปล่อยเบรกให้รถพุ่งเข้าใส่ร่างบางที่นั่งหน้าซีดเผือดอยู่กลางถนน
"กรี๊ดดด!!...." ไอญ่ากรีดร้องออกมาสุดเสียงไม่คิดว่าเขาจะกล้าทำแบบนี้ แต่ทว่า...
เอี๊ยดด!!!!
เสียงล้อรถหรูครูดกับพื้นถนนจนเป็นรอย การเสียดสีนั้นทำให้เกิดเสียงดังสนั่นก่อนจะถูกปกคลุมด้วยความเงียบสงัดดังเดิม
"ฮึกฮือ~" ไอญ่าก้มหน้าร้องไห้ด้วยความหวาดกลัว เนื้อตัวนั้นสั่นเทาไม่น้อย เจ้าของรถหรูเปิดประตูออกมาพร้อมกับปืนในมือ
เขายืนพิงกระโปรงรถพลางใช้มือลูบไล้ตามสันของปืนและขึ้นนกเป็นลำดับต่อมา วัตถุสีดำถูกเล็งไปยังไอญ่าที่นั่งร้องไห้อยู่อย่างขวัญเสีย
แกร๊ก!
"ฉันไม่เคยออกมาจับตัวนักโทษด้วยตัวเอง เธอเป็นคนแรกที่ได้สิทธิพิเศษนั้นนะไอญ่า เธอดีใจไหม?"
"ฮึก..คะ..คนเลว" เธอเอื้อนออกมาด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ
"คนเลวคนนี้ลืมไปแล้วเหรอ ว่าครั้งนึงเคยเอาครั้งแรกของเธอไป"
"เพราะแกมันชั่วช้าต่ำทรามยังไงละ! หมายังดีกว่าพวกเลวๆอย่างพวกแกเลย!!!"
"เข้าใจเปรียบเทียบนิ ฉันชอบคำเปรียบเทียบของเธอนะ" เขาแสยะยิ้มไม่มีใครเดาใจผู้ชายคนนี้ได้เลยว่าประโยคที่เขาพูดมามันแฝงไปด้วยอะไรบ้าง เขาคงไม่ได้ชอบคำเปรียบเทียบของเธอหรอก "แต่ที่ฉันชอบมากที่สุดคือการได้เห็นกระสุนปืนในกระบอกนี้ฝังอยู่บนตัวเธอมากกว่า"
ปัง!
"กรี๊ดดด!!!" แบล็คเหนี่ยวไกใส่ไอญ่า กระสุนปืนพุ่งเฉี่ยวต้นแขนของเธอทำให้เลือดมากมายไหลซึมลงมา
แบล็คจัดการเก็บปืนไว้ด้านหลังเหมือนเดิม เขายืนมองดูไอญ่าร้องโอดโอยและร้องไห้ออกมาด้วยความเจ็บปวด น้ำตาของเธอมันไม่ได้ช่วยให้เธอรอดไปจากเขา
หมับ!
"อึก!" แบล็คเดินมาย่อตัวลงต่อหน้าไอญ่าและใช้ฝ่ามือตัวเองบีบเข้าคางมนจนสุดแรง
"นี่แค่สั่งสอนนะไอญ่า ถ้าขืนเธอยังคิดหนีอีก ต่อไปเธอจะไม่ได้มาวิ่งหนีฉันแบบนี้อีกแน่!"
"นายไม่มีสิทธิ์มากักขังฉัน!"
"ฉันมีสิทธิ์ตั้งแต่เธอก้าวขาเข้ามาในDevil casinoแล้ว!" เขากดเสียงต่ำก่อนจะกระชากเรียวแขนข้างที่ถูกยิงให้ลุกขึ้นเดินตามเขาไปที่รถ
"ฉันเจ็บนะ!"
"นั่นแหละคือสิ่งที่ฉันอยากเห็นมากที่สุด!" เขาเปิดประตูลงรีบเดินไปฝั่งคนขับและสตาร์ตรถขับออกไปโดยไม่สนใจเลือดที่กำลังไหลไม่หยุดของไอญ่าแม้แต่น้อย
รถหรูสีดำขรึบเลี้ยวเข้ามาในคาสิโนมีชายชุดดำหลายคนคอยยืนรอรับ ไอญ่าลอบถอนหายใจออกมาแผ่วเบาเธอเชื่อแล้วว่าการคิดหนีจากปีศาจใจเหี้ยมอย่างเขาคงยากและเป็นเรื่องที่โง่เขลา
"จัดการด้วย" แบล็คโยนกุญแจให้ลูกน้องก่อนจะเดินเข้าไปในคาสิโน
ทางด้านไอญ่าเธอเอาแต่หวีดร้องไม่หยุดจนต้องใช้วิธีโป๊ะสลบ เธอถูกพาตัวมายังห้องคุมขังโดยมีชายชุดดำคอยเฝ้าดูอย่างหนาแน่น
"เราควรจะฆ่าเธอทิ้งนะครับเสี่ย" ไซม่อนเอ่ยขึ้น เขากลัวว่าหากปล่อยให้ไอญ่ายังมีชีวิตอยู่คงไม่เป็นผลดีต่อเจ้านายของเขาแน่
"ใช่ครับ ไอญ่าทำงานให้พวกราชันและการที่ไอ้ราชันมันยอมให้มีคนคอยคุ้มกันไอญ่า แปลว่ามันต้องส่งไอญ่ากลับมาหาอะไรอีกแน่"
"....." เขานั่งฟังสิ่งที่คนสนิททั้งสองคนพูดเงียบๆ เมื่อวานเขาหารูปที่เก็บไว้ชั้นวางแฟ้มเอกสารแต่กลับหาไม่เจอ เดาว่าไอญ่าคงได้มันไปและให้ราชันเป็นที่เรียบร้อย การที่เขาไว้ชีวิตเธอเขาเพียงแค่อยากรู้ว่าเธอคิดจะทำอะไรต่อจากนี้ก็เท่านั้น "ไว้ถึงเวลาค่อยฆ่าเธอทิ้ง"
ไซม่อนและชาร์ลหันหน้ามองกันด้วยความงุนงงพวกเขาเดาใจเจ้านายตัวเองไม่ออกจริงๆว่ากำลังคิดทำอะไรอยู่
แสงแดดในเช้าวันใหม่สาดส่องเข้ามาในห้องอับเต็มไปด้วยฝุ่นละอองและหยากไย่ของแมงมุมราวกับบ้านร้าง คนที่นอนสลบไสลอยู่พื้นเย็นเฉียบค่อยๆรู้สึกตัวขึ้นมา
"โอ๊ย!" เพียงแค่เริ่มขยับตัวความเจ็บปวดที่ต้นแขนก็เข้าเล่นงานเธอทันที เธอก้มมองบาดแผลของตัวซึ่งเต็มไปด้วยคราบเลือดที่แห้งไปแล้ว เธอร้องไห้ออกมาทันทีที่มองแผลจากกระสุนปืนจากคนใจเหี้ยมคนนั้น
"ฮึกฮือ~" เธอนั่งชันเข่าก้มหน้าร้องไห้ออกมาท่ามกลางความหนาวเหน็บ ทำไมชีวิตเธอต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วย ทำไมฟ้าต้องส่งผู้ชายอย่างแบล็คและราชันมาหาเธอ หากไม่มีคนพวกนั้นเธอก็คงมีชีวิตที่ดีกว่านี้ใช่ไหม...
เธอไม่รู้เลยว่าแบล็คจะฆ่าเธอตอนไหน ไม่รู้ว่าทำไมเขายังไว้ชีวิตเธออยู่ เธอเดาใจเขาไม่ออกเลยจริงๆ ภายใต้ใบหน้าแสนเย็นชาของเขามันซ่อนอะไรเอาไว้มากมายยากจะรู้ขนาดราชันเองยังเดาใจเขาไม่ออกเลย
'สักวันถ้าเธอหนีไปได้ เขาจะไม่มีวันได้รับคำว่าให้อภัยจากเธอ!'
- ผู้เขียน
