เด็กเสี่ย 06 แก้แค้น
1574 คำ
วันต่อมา
เธอนอนหลับไม่รู้มานานเท่าไหร่รู้ตัวอีกทีก็รู้สึกเย็นๆจากเครื่องปรับอากาศเสียแล้ว เปลือกตาสีขาวเปิดขึ้นทำให้เห็นนัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อนที่ซ่อนความรู้สึกมากมายเอาไว้ เธอฝืนความเจ็บปวดพยุงตัวเองให้นั่งพิงหัวเตียง
เธอกวาดสายตามองไปรอบๆตัวซึ่งถูกปกคลุมไปด้วยความมืดสลัว เธอดึงผ้าห่มผืนหนาออกพร้อมกับเหวี่ยงเรียวขาลงพื้นเย็นเฉียบ
"....." เธอยืนมองร่างกายที่บอบช้ำของตัวเองผ่านกระจกบานใหญ่ในห้องน้ำ รอยช้ำมากมายที่เขาสร้างไว้ทำให้เธอรู้สึกสมเพชและละอายใจตัวเองเหลือเกิน
เธอเปิดน้ำใส่ฝ่ามือตัวเองล้างใบหน้าที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตา เธอใช้มือจับตามผนังห้องเดินออกจากห้องน้ำตรงไปยังตู้เสื้อผ้าของเขา แม้เธอจะรังเกียจเขามากแค่ไหนแต่อย่างน้อยเสื้อผ้าของเขาก็ยังมีประโยชน์กับเธอ เธอหยิบเสื้อเชิ้ตสีเข้มของเขามาสวมใส่โชคดีที่เขาตัวใหญ่ทำให้เสื้อของเขากลายเป็นชุดเดรสของเธอ
เธอหยิบกระเป๋าสะพายตัวเองมาก่อนจะค่อยไปแง้มประตูดูว่ามีใครอยู่ไหม เธอเปิดออกมาก็พบเข้ากับชายชุดดำสองคนยืนเฝ้าอยู่ เธอเหลือบไปเห็นไม้กอล์ฟใกล้ๆจึงไม่รอช้าหยิบมันมาก่อนจะก้าวขาออกจากห้อง
"ไม่มีคำสั่งของเสี่ยห้ามออกมา" ชายสองคนเดินเข้ามาหาเธอ ไม้กอล์ฟที่ซ่อนข้างหลังถูกจับเหวี่ยงฟาดเข้าใส่หัวของทั้งสองคนจนสลบลงไป
ผวัะ! ผวัะ!
"อั๊ก!/อั๊กก!!" เธอโยนไม้กอล์ฟทิ้งแล้วรีบเดินเร็วออกจากตรงนั้นก่อนที่เขาจะไหวตัวทัน
หญิงสาวเดินหาทางออกอยู่นานกว่าจะมาถึงด้านหลังของคาสิโน เธอรีบโบกแท็กซี่เพื่อกลับคอนโดมิเนียมตัวเอง
@คอนโดมิเนียม
เธอวางกระเป๋าลงบนเตียงนอนพร้อมทั้งนอนแผ่หลายมองเพดานสีขาวด้านบนด้วยหัวใจที่บอบช้ำ ภาพฝันร้ายเมื่อคืนมันยังคงตามหลอกหลอนเธอมาถึงตอนนี้ เธอเกลียดสัมผัสของเขา เกลียดทุกอย่างเกี่ยวกับเขา เขาข่มเหงรังแกเธอโดยไม่คำว่าสงสารหรือว่าเห็นใจ เขามันปีศาจ ซาตาน ไร้หัวใจและสามัญสำนึก!
"ฮึก...ฉันจะไม่มีวันให้อภัยคุณ!"
สายน้ำเย็นฉ่ำไหลลงกระทบกับผิวเนียนละเอียดของไอญ่า เพียงแค่ความเย็นจากน้ำสัมผัสกับร่างกายแสนบอบช้ำเธอก็รู้สึกเจ็บปวด แสบไปหมดทั้งตัวโดยเฉพาะตรงหว่างขา
"ฮึกฮืออ~" เธอยกมือถูแรงๆที่ลำคอจนแดงเถือก น้ำตามากมายไหลปนกับสายน้ำ แทบแยกไม่ออกเลยว่าอันไหนคือน้ำตา อันไหนคือน้ำธรรมดา
เธอทรุดตัวลงนั่งกองกับพื้นกอดร่างกายที่สั่นเทาและบอบช้ำเอาไว้ เสียงสะอึกสะอื้นดังแข่งกับเสียงน้ำตกกระทบกับพื้นกระเบื้องแต่หากอยู่ข้างนอกจะได้ยินเสียงร้องไห้อย่างชัดเจน
สามชั่วโมงผ่านไป
ไอญ่าใช้เวลาอยู่ในห้องน้ำนานนับหลายชั่วโมงกว่าจะยอมออกมา เธอจัดการแต่งตัวใช้รองพื้นปกปิดรอยแดงตามคอ ตามแขนจนเนียนแทบดูไม่ออก
เธอเดินเข้ามาในร้านขายยาทำทีเป็นเดินดูเหมือนลูกค้าคนอื่นๆ หากจะเดินไปถามตรงๆก็ไม่กล้าเพราะไม่เคยมาซื้อยาคุมฉุกเฉิน
"ลูกค้าหายาอะไรอยู่เหรอคะ?" เภสัชสาวที่ยืนดูอยู่นานก่อนจะตัดสินใจเดินมาถามไอญ่าตรงๆ
"เอ่อ...ยา...ยะ..ยาคุมฉุกเฉินค่ะ" เธอตอบออกไปด้วยเสียงตะกุกตะกัก
"อ๋อ นึกว่ายาอะไร ถ้างั้นเชิญทางนี้ค่ะ" เธอเดินตามเภสัชสาวมาที่เคาน์เตอร์ "ได้แล้วค่ะ"
"เท่าไหร่คะ?"
"แปดสิบบาทค่ะ" เธอควักเงินจ่ายเภสัชอย่างรวดเร็วเมื่อได้เงินทอนเธอรีบเดินออกจากร้านขายยา จัดการกินยาคุมฉุกเฉินตามด้วยน้ำเกือบหมดขวด
"อย่าหวังเลยว่าฉันจะท้องลูกของแก!" เธอมองยาคุมฉุกเฉินในมือก่อนจะเก็บเข้ากระเป๋าสะพาย เป้าหมายต่อไปของเธอคือผับของราชัน ศัตรูหมายเลขหนึ่งของแบล็ค
"นายรออยู่" เธอเดินตามชายชุดดำเข้ามาในห้องทำงานของราชัน ซึ่งเขาเองกำลังนั่งนัวเนียกับสาวสวยอยู่บนโซฟา
"นึกว่าจะผิดนัดซะแล้ว" เขาช้อนสายตาขึ้นมองไอญ่าก่อนจะกระซิบบางอย่างกับสาวสวยเชิงบอกให้ออกไปก่อน
"น้องฉันล่ะ"
"ปลอดภัยดี" เขาหยิบแก้วไวน์ขึ้นมาจิบเบาๆและเอนตัวพิงพนักโซฟาพร้อมทั้งใช้แขนอีกข้างวางพาดขอบของมัน
"ฉันเจอรูปนี้ในห้องทำงานของแบล็ค" เธอหยิบรูปที่แอบเก็บมายื่นให้ราชันดู
"....." ราชันดูรูปใบนั้นแล้วนิ่งลงไปสักพักก่อนจะเงยหน้ามองไอญ่า "เธอแน่ใจนะว่าเจอรูปนี้ในห้องทำงานของมันจริงๆ?"
"ทำไมเหรอ? ผู้หญิงคนนี้เป็นใคร?"
"ผู้หญิงที่เธอเองก็ไม่อาจไปเทียบได้เลยล่ะ"
"คนสำคัญเหรอ?"
"ก็ไม่เชิงหรอก เธอไปสืบมาให้ได้ว่าผู้หญิงคนนี้อยู่ที่ไหน ถ้าสืบได้ฉันจะคืนน้องสาวเธอให้ ถ้าสืบไม่ได้น้องสาวเธอจะต้องอยู่กับฉัน...ตลอดไป"
"ฉันไม่ทำแล้วรู้ไหมว่ากว่าจะได้รูปนี้มาทำเอาฉันเกือบตาย!.."
"แต่เธอก็ไม่ตายนิยังอยู่ครบสามสิบสองส่วนไม่ใช่เหรอ?" ราชันสวนขึ้น "ถ้าอยากได้น้องสาวคืนก็ต้องหาอะไรมาแลกสิ"
"ก็รูปนี้ไงนายก็ได้มันไปแล้ว!"
"รูปนี้แลกกับชีวิตน้องสาวเธอ"
"....." ไอญ่านิ่งลงไป เธอกลัวถ้าหากเธอกลับไปมีหวังได้ตายกลายเป็นศพแน่
"เธอไม่อยากแก้แค้นมันเหรอ ไหนเธอบอกว่ามันเกือบจะฆ่าเธอไงไอญ่า วิธีนี้แหละคือการแก้แค้นที่ดีที่สุด ความเจ็บปวดแลกกับความเจ็บปวด"
"....."
"ถ้าเธอทำให้มันไว้ใจเธอได้ เธอจะเป็นคนที่ถือไพ่เหนือกว่ามันเลยนะ ไม่อยากสัมผัสคำว่าผู้ชนะดูบ้างเหรอหืม?"
"เขาไม่มีทางไว้ใจฉันหรอก"
"อะไรก็สามารถเกิดขึ้นได้ ถ้าเธอร่วมมือกับฉันเธอจะได้ทั้งน้องสาวคืนและแก้แค้นแบล็คเลยนะ" แก้แค้นอย่างนั้นเหรอ? เธอนึกขำตัวเองในใจเธอจะไปแก้แค้นผู้ชายใจเหี้ยมอย่างนั้นได้ยังไง ขนาดราชันยังเอาชนะเขาด้วยมือตัวเองไม่ได้เลยด้วยซ้ำ
"ก็ได้ ฉันจะยอมช่วย" เธอตอบออกไปแต่ความจริงเธอไม่คิดจะช่วยราชันจริงๆหรอก เธอรู้ดีว่าจุดจบของเธอจะเป็นยังไงหากทำแผนราชันสำเร็จ เขาคงจะฆ่าเธอทิ้งเมื่อหมดประโยชน์แล้ว
"หึ..อย่างงี้สิไอญ่า"
"แต่ระหว่างที่ฉันสืบเรื่องผู้หญิงในรูปให้ นายต้องให้คนคอยคุ้มกันฉัน"
"เรื่องนั้นไม่มีปัญหา สบายมาก"
"ฉันอยากเจอน้องสาวก่อนที่จะไป"
"ฮาร์ดิน" ราชันหันไปบอกคนสนิท ฮาร์ดินได้ยินแบบนั้นก็เดินไปพาตัวของน้องสาวไอญ่าเข้ามาในห้อง
"ปล่อยนะ!...พี่ไอญ่าฮึก.." เอลินเห็นพี่สาวตัวเองก็ไม่รอช้าโผเข้ากอดด้วยความคิดถึง
"อะ..เอลินเป็นไงบ้างเจ็บตรงไหนไหม"
"ไม่..ฮึกเอลินคิดถึงพี่ไอญ่า" เอลินกอดพี่สาวตัวเองไว้แน่น เนื้อตัวสั่นเทาจนผู้เป็นพี่รู้สึกได้ ไม่นานนักฮาร์ดินก็ต้องเดินเข้ามาดึงร่างของเอลินออกไป
"ไม่!! พี่ไอญ่าฮึก อย่าทิ้งเอลินไปฮือ~"
"ซึ้งใจจังที่เห็นพี่น้องกอดกัน เป็นภาพที่น่าประทับใจจริงๆ" ไอญ่าลุกขึ้นหันไปมองราชัน เธอเกลียดเขาไม่ต่างอะไรจากแบล็ค สักวันเธอจะทำให้ราชันไม่เหลืออะไรเลย!
บนรถหรูสีดำไอญ่าที่นั่งบนเบาะหลังหันหน้ามองนอกกระจกรถคิดอะไรเรื่อยเปื่อย เธอควรจะทำยังไงดีให้ตัวเองไม่ต้องกลับไปพัวพันกับแบล็คอีก บอกตรงๆเธอไม่อยากกลับไปให้ตัวเองทรมานเลยด้วยซ้ำมันต้องมีทางออกที่ดีกว่านั้นสิ
"โอ๊ยย!!" จู่ๆรถก็เหมือนวิ่งหลบอะไรราวกับมีใครตามมา "เกิดอะไรขึ้น"
"มีรถอีกคันตามมา"
"วะ..ว่าไงนะ คงไม่ใช่เจ้านายของพวกนายส่งมาฆ่าฉันนะ!"
"ไม่ใช่รถของพวกเรา" ชายอีกคนสวนขึ้น พอเธอได้ยินแบบนั้นก้อนเนื้อข้างซ้ายก็กระตุกวูบทันที เธอมองรถคันนั้นผ่านกระจกหลังที่กำลังขับจี้ท้ายอยู่
"พวกDevilรึเปล่าวะ!"
"กูว่าใช่แน่ๆ โทรเรียกพวกเราเร็ว!"
"....." เนื้อตัวของเธอสั่นเทาขึ้นมาทันทีเมื่อได้ยินประโยคของชายชุดดำสองคนคุยกัน อย่าบอกนะว่าแบล็คกำลังไล่ล่าเธออยู่
โครม!!!!
รถอีกคนพุ่งเข้าชนรถที่เธอนั่งจนเสียหลักชนต้นไม้ ดีที่แรงอัดไม่แรงมากทำให้เธอไม่เป็นอะไร เธอเปิดประตูหลังวิ่งหนีการไล่ล่าครั้งนี้ เธอวิ่งตามขอบถนนซึ่งไร้รถวิ่งผ่านแต่ก็ต้องหยุดชะงักเมื่อแสงไฟจากรถอีกคันสาดเข้าหาเธอ
"!!!!!"
- ผู้เขียน
