Ep.18: ไร้สาระ
1187 คำ
“ลิดาครับ จะไปทำงานแล้วเหรอ” เสือมองลิดาที่กำลังวุ่นวายกับการแต่งตัวเพื่อเตรียมตัวออกไปทำงานหลังจากที่หยุดมาหลายวัน
“ค่ะ” ลิดาหันมายิ้มหวานให้คนถามที่ยังนอนเอกเขนกอยู่บนเตียงที่ยังไม่มีทีท่าว่าจะยอมลุกไปไหน
“ยังไม่ไปไม่ได้เหรอ”
“ไม่ได้ค่ะ ลิดาหยุดงานมาหลายวันแล้ว”
“เฮ้ออออ” เสือถอนหายใจยาวออกมาก่อนจะลุกขึ้นเดินมากอดร่างนุ่มนิ่มของลิดาจากทางด้านหลังวางคางบนไหล่มน ใช้จมูกและปากคลอเคลียอยู่แถวซอกคอหอมกรุ่นพลางกดจูบและขบเม้มเบา ๆ
“พี่ยังไม่หายคิดถึงลิดาเลยนะ หยุดอยู่กับพี่อีกสักวันไม่ได้เหรอ”
“ไม่งอแงสิคะ พี่เสือเองก็ต้องไปทำงานเหมือนกันห้ามเกงานนะคะวันนี้” ลิดาหันมาเผชิญหน้ากับเสือเพื่อเลี่ยงการกระทำที่เขาทำอยู่ตอนนี้ ถ้าขืนเธอไม่หยุดวันนี้เธอคงไม่ได้ไปทำงานแน่ ๆ แถมดีไม่ดีอาจจะถูกเสือจับกินเป็นอาหารเช้าอีกด้วย
“ถ้าพี่ทำตามที่ลิดาจะมีรางวัลให้พี่ใช่ไหม”
“ค่ะ”
“โอเคตามนั้น รอพี่ก่อนเดี๋ยวพี่ขับรถไปส่ง” เสือรีบเดินเข้าไปอาบน้ำแต่งตัวเพื่อจะไปออกไปทำงานพร้อมกับไปส่งลิดาที่บริษัทอีกด้วย เขาไม่อยากให้เธอเดินทางไปเองเขาเป็นห่วง
“ถึงแล้วครับ” เสือพูดขึ้นหลังจากเขาขับรถมาจอดที่หน้าบริษัทที่ลิดาทำงาน หลังจากที่แวะทานอาหารเช้ากันเรียบร้อยแล้ว
“ขอบคุณค่ะ”
“รางวัลพี่ละครับ” เสือยื่นหน้าเข้ามาใกล้ลิดาพร้อมเอียงหน้าแล้วใช้นิ้วจิ้มไปที่แก้มของตัวเองเพื่อสื่อความหมายถึงรางวัลที่เขาบอก ลิดายิ้มยืนหน้าเข้าไปหมายจะหอมแก้มแต่ยังไม่ทันที่จมูกเธอจะได้แตะเสือหันหน้ามาประกบปากเขากับปากเธอแทน เขาจูบเธอด้วยความดูดดื่ม สอดลิ้นสากเข้าไปกวาดต้อนความหวานภายในโพรง ดูดดึงเกี่ยวกวัดลิ้นเล็กไปมาจนพอใจถึงได้ปล่อยให้อีกฝ่ายเป็นอิสระ
“หึหึ รางวัลต้องแบบนี้”
“ลิดาไปทำงานก่อน ขับรถดีดีนะคะ”
“ครับ”
ลิดาลงจากรถมายืนมองรถของเสือที่ขับห่างออกไป ก่อนจะเดินเข้าไปในบริษัทระหว่างทางก็ไม่ลืมที่จะยิ้มและทักทายพนักงานที่รู้จักคุ้นเคยกันเป็นอย่างดี
ลิดามาถึงโต๊ะก็รีบลงมือทำงานที่ค้างไว้ทันที ถึงแม้หลาย ๆ งานพายจะให้คนอื่นเอาไปช่วยทำระหว่างที่เธอไม่อยู่
“ลิดา!!! แกมาทำงานทำไม” พายที่ได้รู้จากพนักงานว่าลิดามาทำงานแล้วก็รีบเดินมาหาเธอที่ทำงานด้วยอารมณ์หงุดหงิดทันที
“จะเสียงดังทำไมพายเรียกเบา ๆ ก็ได้ยิน”
“ก็แกขัดคำสั่งพายทำไม”
“ก็ลิดาหายดีแล้วจะให้นั่ง ๆ นอน ๆ อยู่ห้องได้ยังไง”
“เฮ้ออออ ขี้เกียจจะเถียงกับแกแล้ว อยากจะทำงานก็ตามสบายเลย” พายทำหน้าเบื่อหน่ายให้กับความดื้อรั้นของลิดาก่อนจะเดินหนีเข้าห้องทำงานของตัวเองไปด้วยความหงุดหงิด
เสือที่กำลังก้มหน้าก้มตาอ่านเอกสารในมือต้องหยุดชะงักเพราะอยู่ ๆ ประตูห้องก็ถูกเปิดออกโดยพละการแบบไม่มีเคาะประตูหรือขออนุญาตแต่อย่างใด แต่พอเห็นว่าเป็นใครเขาก็เลิกสนใจแล้วก้มหน้าอ่านเอกสารในมือต่อ
“ลืมมารยาทไว้ที่บ้าน??”
“มารยาทน่ะมีแต่ไม่อยากใช้” ออกัสตอบกลับเสือทันทีโดยไม่ต้องเสียเวลาคิด เลยได้สายตาดุดันจากเพื่อนสนิทกลับมาแทน แต่มีหรือคนอย่างออกัสจะสนใจเขาเดินมานั่งเก้าอี้ตรงหน้าโต๊ะทำงานของเสือ
“มึงมาทำไม”
“ผ่านมาเลยแวะมาหา”
“ว่างมาก???”
“ไอ้ห่า ก็บอกว่าผ่านมาไง”
“ไอ้กัส มึงคิดว่ากูจะเชื่อที่มึงบอกเหรอ อย่างมึงเนี่ยนะจะแค่ผ่านมา” เสือละสายตาจากเอกสารมองหน้าออกัสที่นั่งอยู่ตรงข้ามด้วยสายตานิ่งอย่างคนจับผิดและรู้ทัน
“ไอ้สัส รู้ทันกูตลอด”
“ว่าธุระของมึงมา”
“กูจะมาชวนมึงไปกินเหล้า...”
“กูไม่ว่าง” ยังไม่ทันที่ออกัสจะพูดจบเสือก็ชิงตัดบทปฏิเสธออกมาซะก่อน จนออกัสถึงกับจ้องมองเสืออย่างจับผิด ปกติร้อยวันพันปีเสือไม่เคยปฏิเสธนอกจากจะติดงานสำคัญจริง ๆ แต่พักหลัง ๆ มานี่เสือไม่ค่อยออกไปสังสรรค์กับพวกเขาเท่าไหร่อ้างแต่ว่ายุ่งบ้างไม่ก็ติดงานบ้าง
“ไอ้ห่าเสือ จะรีบปฏิเสธอะไรกูนักหนา ช่วงนี้มึงติดสาวหรือไงถึงไม่ค่อยว่างเลย”
“เสือก”
“เรื่องจริงชัวร์ ว่าแต่ใครวะที่ปราบเสือผู้หญิงแบบมึงอยู่หมัด”
“ไร้สาระ กูก็แค่เบื่อไหม”
“เหอะ กูจะเชื่อมึงก็ต่อเมื่อคืนนี้มึงต้องออกไปดื่มกับกู งั้นกูกลับก่อนคืนนี้เจอกันเดี๋ยวกูโทรตามไอ้อาร์ด้วยอีกคน” ออกัสลุกขึ้นเดินออกจากห้องทำงานไปโดยไม่สนใจว่าเสือจะเรียกจะพูดหรือปฏิเสธอะไรออกมา
ตอนนี้ทั้งเสือและลิดาอยู่ที่คอนโดของเสือหลังเลิกงานเสือก็ไปรับลิดามาขลุกอยู่ที่คอนโดของเขาโดยไม่ยอมไปส่งเธอที่ห้อง วันนี้เขาตั้งใจจะพาเธอมานอนค้างที่นี่เพราะมันกว้างและสะดวกกว่าห้องของลิดา
“หิวหรือยังครับ” เสือเดินมานั่งลงข้างลิดาก่อนจะยกตัวเธอขึ้นมานั่งบนตักของตัวเองพร้อมกดจมูกลงบนแก้มนุ่มสูดกลิ่นหอมจากกายสาวเข้าจนเต็มปอด
“ยังเลยค่ะ” ลิดาตอบกลับพร้อมรอยยิ้มหวาน มันยิ่งทำให้เสืออยากจับลิดากินแทนอาหารเย็นเสียตอนนี้เลย
ครืดด ครืดด เสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้นขัดจังหวะสวีทหวานของทั้งคู่ทำให้เสือหงุดหงิด หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูว่าใครกันที่บังอาจโทรมาตอนนี้ แต่พอเห็นชื่อคนที่โทรเข้ามาก็ยิ่งอารมณ์เสีย
“มีอะไร”
[ไอ้เสือ มึงอยู่ไหนแล้ว กูรอมึงนานแล้วนะโว้ย]
“อยู่คอนโด กูไม่ไป”
[ไอ้ห่าเสือ]
“แค่นี้แหละ กูไม่ว่าง” พูดจบเสือก็วางสายแล้วปิดเครื่องทันที เขาไม่อยากให้เพื่อนตัวดีโทรมารบกวนเวลาความสุขของเขากับลิดา
ก๊อก ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูดังขึ้นทำให้เสือที่กำลังนั่งกอดนั่งคลอเคลียลิดาอยู่ต้องจำใจลุกขึ้นไปเปิดประตู เพราะคิดว่าคนที่เคาะน่าจะเป็นผู้ช่วยที่นำอาหารที่เขาสั่งมาส่ง
“เซอร์ไพรส์!!!”
- ผู้เขียน
