แกร๊ก.
“หือ ..คุณชัช!”
เสียงขอบหน้าต่างหลังห้องถูกงัดเป็นดั่งสัญญาณจากสรวงสรรค์ของสาวใช้ผู้เฝ้ารอการกลับมาของเจ้านายที่รัก หล่อนยืนยิ้มมือประสานกันแน่น แค่มองเห็นปลายมีดเล่มเดิมที่เขาใช้งัดเป็นประจำโผล่เข้ามาหัวใจที่ห่อเหี่ยวมาหลายวันกลายเป็นชุ่มฉ่ำขึ้นมาบัดดล
ตุ๊บบ
“คุณชัชขา”
เมื่อร่างสูงปีนเข้ามาในห้อง หล่อนรีบโผเข้ากอดเขาแน่นด้วยความดีใจ
“คุณชัชกลับมาหาจำปาแล้ว .. คิดถึงจังเลยค่ะ”
“เห้อ”
แทนที่จะได้ยินคำว่าคิดถึงตอบ เจ้าของไร่หนุ่มกลับพ่นลมหายใจหนักๆรดกลางศีรษะหล่อน เขายืนค้าง อ้าวงแขนออก ไม่ได้มีความรู้สึกโหยหาหล่อนเลยสักนิด กลับรู้สึกรำคาญ นับวันหล่อนชักจะเอาใหญ่ คงต้องรีบตัดไฟเสียแต่ต้นลมสลัดเธอออกไปให้พ้นๆซะ
แต่เมื่อวงแขนเรียวโอบรัดแน่นขึ้น ร่างกายเขากลับมีปฏิกิริยาตอบสนองพองขยายใหญ่คับกางเกง ลมหายใจเริ่มติดขัด จนทนไม่ไหวร่างใหญ่ช้อนร่างเล็กขึ้นไปนอนบนเตียงดึงทึ้งเสื้อผ้าเ
