CHAPTER 3
BOAT TALKS
“คุณป้าค่อย ๆ นั่งนะคะ”
“ขอบใจมากนะหนู”
“ค่า คุณป้าอยากได้อะไรไหมคะ ดื่มน้ำไหม”
“ไม่แล้วจ้ะ กลัวดึก ๆ จะปวดฉี่อีก อยากนอนหลับยาวไปถึงเช้าเลย”
“อ๋อค่ะ”
ผมยืนมองณิชาประคองป้าบัวให้นั่งลงที่เตียง คงจะพาไปเข้าห้องน้ำมาน่ะครับ เพราะเห็นที่ใบหน้าของป้าบัวมีหยดน้ำเล็กน้อยตามกรอบหน้า
ณิชาถามเสียงหวาน ไม่มีตะคอกดุดันอะไร ช่วยประคองนอนจนเรียบร้อย ดึงผ้าห่มขึ้นห่มให้อีกต่างหาก
“ไม่เข้าไปอะพี่” ยัยเด็กข้างหลังชะโงกหน้าดู เธอหันมาถามผมด้วยความสงสัย
ผมเองก็ไม่มีคำตอบให้เหมือนกัน รู้แต่เพียงว่าอยากยืนดูณิชาอยู่แบบนี้ แต่ในตอนนี้ป้าบัวก็นอนลงบนเตียงแล้ว ผมเดินเข้าไปเลยก็ได้มั้ง
“นึกจะหยุดก็หยุด นึกจะเดินก็เดิน” เสียงบ่นของไอ้เด็กข้างหลังนั่นแหละครับ
ยัยนี่ชักเอาใหญ่ ชักจะเยอะละ!
“เงียบปากไป” ผมหันไปพูดเสียงเข้ม น้องสาวผมก็เม้มปากเข้าหากันทันที
“มาพอดีเลย จะกลับแล้วนะ พี่ชายไลน์มาตามแล้ว” ณิชาหันมาพูดกับผม อีกทั้งยังชูสมาร์ตโฟนขึ้นมา เห็นแว้บ ๆ ว่าเป็นหน้าไลน์
ไอ้เชนทร์นี่มันคอยตามณิชาตลอด ผมเห็นว่าส่งไลน์มาทุกวัน ขนาดว่ากลับเร็วนะยังตามเลย แล้ววันนี้ทุ่มกว่าแล้ว ถ้าไม่ตามก็คงแปลก แต่จะโทษไอ้เชนทร์คงไม่ได้ เพราะพวกผมปั่นหัวมันไว้เยอะ มันคงระแวงมากเป็นพิเศษ
ผมยังนึกหวั่นใจว่าณิชาจะบอกพี่ชายตัวเองหรือเปล่า ว่ากำลังคุยกับผมอยู่ ถ้าเป็นแบบนั้นคือแผนแตกแน่นอน
“อืม เดี๋ยวลงไปส่ง” ผมตอบณิชากลับไป แต่เธอส่ายหน้า
“ไม่ต้อง… โบ๊ทอยู่นี่แหละ ณิชาเดินลงไปเองได้” เธอตอบกลับผมแล้วหันหน้าไปหาป้าบัว ที่ตอนนี้นอนยิ้มกรุ่มกริ่มอยู่
“กลับก่อนนะคะคุณป้า หายไว ๆ นะคะ” ณิชายกมือไหว้อย่างนอบน้อม อีกทั้งยังโปรยยิ้มหวาน ๆ ที่ไม่ใช่เพียงป้าบัวที่ยิ้มตาม
ผมเองก็ยิ้มตามณิชาเหมือนกัน
“พี่ณิชามาบ่อย ๆ นะคะ” ยัยเบสท์เอ่ยขึ้นมา ผมก็ไม่ได้สนใจอะไรยัยเด็กนี่ มองแล้วบรรยากาศเสียหมด มองแต่หน้าณิชาดีกว่า
“เพราะพี่ทำให้พี่โบ๊ทไปกินข้าวเบสท์ได้” ยัยเบสท์พูดต่อ ผมนี่หันขวับไปมองยัยเด็กนี่เลย!
“อ้าว แล้ว...”
“ไม่มีไรหรอก อย่าไปฟัง” ผมรีบขัดขึ้นมา ไม่ให้ยัยเบสท์ได้บอกเรื่องราวของผม
“พี่ณิชาทำให้พี่โบ๊ทยิ้มกว้างด้วยค่ะ ปกติเบสท์ไม่เคยได้เห็นพี่โบ๊ทยิ้มแบบนี้เลย”
“ยัยเบสท์!”
บีบคอน้องสักทีจะดีไหมวะ มันใช่เวลาที่จะมาเผาผมแบบนี้ป้ะ
“ไม่ต้องมาดุเบสท์เลยพี่โบ๊ท” ยัยเบสท์หันมายู่หน้าใส่ผมแล้วเดินไปกอดแขนณิชา
“มาหาป้าบัวกับเบสท์บ่อย ๆ นะคะ เบสท์อยากให้พี่มาที่ร้านป้า” น้องสาวผมพูดกับณิชา
“อ่า... อันนี้ต้องบอกโบ๊ทแล้วล่ะ เขาจะพาพี่ไปหรือเปล่า”
ณิชาเล่นกดดันผมแบบนี้ซะงั้น พอผมหันไปมองหน้าป้าบัว ท่านก็ทำหน้าอ้อน ๆ ใส่ สงสัยจะอยากเจอณิชากันอีก
“เดี๋ยววันหลังพาไปนะณิชา” ผมบอกกับณิชา
“เย่” แต่คนที่ดีใจคือยัยเบสท์
“คิก ๆ กลับก่อนนะคะคุณป้า กลับก่อนนะน้องเบสท์” ณิชาหันไปบอกป้าผม และหันไปหาเบสท์ ก่อนที่จะหันมาหาผมบ้าง “กลับแล้วนะโบ๊ท”
ผมพยักหน้ายิ้ม ๆ แล้วมองณิชาเดินออกจากห้องไป
“หน้าตาน่ารัก น่าเอ็นดู เสียงก็หวาน เนื้อตัวก็นุ่มนิ่ม มารยาทก็ดี ความเอาใจใส่ก็เยอะ ป้าชอบ” ป้าบัวเอ่ยขึ้นมา
ผมนี่อึ้งเลย... ทุกคนจะชอบณิชาแบบนี้ไม่ได้ดิ
เพราะถ้าถึงวันหนึ่งที่ผมและณิชาต้องแยกกัน วันนั้นทุกคนจะเสียใจเอาได้
“เบสท์ก็ชอบ อยากได้เป็นพี่สะใภ้”
“เงียบปากไป”
ยัยเด็กนี่เป็นไปได้ก็ไม่ต้องพูด ขี้เกียจฟัง! ผมเดินมานั่งที่โซฟา เปิดโทรศัพท์เล่นอะไรเรื่อยเปื่อย ยัยน้องสาวก็รอจนป้าหลับ แล้วย่องไปที่ระเบียง เห็นยืนคุยโทรศัพท์ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่
เหอะ แล้วบอกไม่ใช่แฟน
ว่าแล้วก็ทักไลน์ไปหาณิชาบ้างดีกว่า ป่านนี้ก็น่าจะถึงคอนโดแล้ว
LINE
-NYCHA-
BOAT : ถึงหรือยังเอ่ย (20.25 น.)
ผมกดส่งไปแล้วเปลี่ยนไปเข้าแอปเฟซบุ๊ก เลื่อนฟีดดูอะไรไปเรื่อยเปื่อย ก็มาสะดุดตาที่โพสต์ของไอ้ว่าน
-----f*******:------
WAN
ได้แค่ตัวกลับคืนมา แต่ไม่ได้หัวใจ
-----------------------------
ชัวร์! มีปัญหากับน้ำส้มแฟนของมันชัวร์!
ผมถอนหายใจออกมาหนัก ๆ หลายต่อหลายครั้งที่ไอ้ว่านมันต้องน้ำตาไหลเพราะน้ำส้ม
ในตอนที่มันโพสต์ มันก็คงน้ำตาไหลอยู่แน่ ๆ
ผมเลยกดเข้าไลน์กลุ่ม จะได้ถามมันสักหน่อยว่าเป็นไงบ้าง
LINE
BOAT : อาการเป็นไงวะไอ้ว่าน @Wan
Dom : เออ ว่าจะถามพอดี
Joke : สเตตัสโคตรเศร้า
Jak : เลิกไหมมึง
Wan : ยังทำใจเลิกไม่ได้จริง ๆ ว่ะ
Jak : รักอะไรขนาดนี้วะมึง
Dom : เออ มึงควรหมดรักตั้งแต่น้ำส้มไปคบกับไอ้เชนทร์ได้ละ
Joke : พูดถึงไอ้เชนทร์ ณิชาเป็นไงบ้างวะมึง @BOAT
BOAT : ก็ดี น่าจะมีใจให้กูแล้วแหละ
ผมไม่ค่อยได้อัปเดตระหว่างผมและณิชาให้พวกเพื่อนได้รับรู้ มีเพียงแค่บอกว่าได้ไปเจอกันมาแล้วแค่นั้น
แต่ที่ไปเจอกันทุกวัน คุยกันบ่อยขึ้น และที่พิเศษสุดคือวันนี้พามาเจอกับป้าและน้องสาว ผมก็ไม่ได้บอก
Joke : เออดีละ มึงคือความหวังของพวกกู
Dom : หวังว่ามึงจะเอาคืนได้สำเร็จ
BOAT : เออ
ผมตอบกลับไปแค่นั้นแล้วชวนคุยเรื่องไอ้ว่านต่อ มันก็ดูเฮิร์ทหนักพอสมควร ไอ้นี่มันรักฝังใจ ไม่ว่าน้ำส้มจะเทมันไปกับไอ้เชนทร์ มันก็ยังคงรักของมันเหมือนเดิม
เห็นมันดิบ ๆ ห่าม ๆ อย่างนี้เถอะ มันก็รักเดียวใจเดียวมาโดยตลอด