พี่คือเขาเหรอ?”
“ตกใจสินะ พี่ไม่ชอบถ่ายรูปนะ ไอจีมันดูแปลกๆ จนน่ากลัวเลยใช่ไหมล่ะ แฮะๆ พี่ก็คิดว่างั้นแหละ”
ท่าทางเขินอายราวกับเด็ก ทำให้ฉันไม่ค่อยรู้สึกกลัวเท่าไหร่ แม้เขาจะสารภาพว่าเป็นคนเดียวกัน กับผู้ชายปริศนาที่ทักมาบอกชอบฉันก็ตาม
“แล้ว…”
“พี่แค่อยากบอกน่ะ มันอึดอัดเหมือนอกจะระเบิดเลย ทั้งดีใจ ทั้งเสียใจ มันอัดอยู่ในนี้จนพี่ทำตัวไม่ถูก พี่ชอบมี่นะ แม้วันนั้นกับวันนี้จะผ่านมาถึงสองพี่ แต่พี่ก็ยังรู้สึกเหมือนเดิมอยู่”
“… แต่มี่!”
“ชู่ว! ไม่ต้องพูดครับ พี่รู้ เราไปซื้อเสื้อผ้ากันเถอะ พี่ต้องไปส่งมี่อีก กลับดึกมันอันตราย”
พี่นทียกนิ้วขึ้นจรดริมฝีปาก ส่งเสียงออกมาเบาๆห้ามฉันไม่ให้พูดอะไรต่อ จากนั้นก็เอ่ยปากชวนฉันลงไป แล้วลงไปยืนรออยู่ข้างรถ ฉันเปิดประตูลงไปบ้าง เดินไปยืนข้างๆเขา ก่อนจะตัดสินใจพูดบางอย่างออกไป
“ไม่ต้องเดินรอมี่ก็ได้ค่ะ มี่จะเหยียบเท้าพี่เอา มี่จะพยายามเดินให้ทัน เ
