ตลอดการเดินทางจากตลาดมาถึงคฤหาสน์ตระกูลหยาง ชายหนุ่มจับมือหญิงสาวเอาไว้ตลอดประหนึ่งกลัวว่าเธอจะหายไปไหน
เมื่อรถยนต์คันใหญ่เคลื่อนตัวมาจอดที่หน้าตึก คนงานในบ้านต่างก็รีบออกมาต้อนรับผู้เป็นเจ้านายด้วยความเป็นห่วง
" ไปกันเถอะหมวยซิน ถึงบ้านของเราแล้ว "
หยางหยางเอ่ยด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลจนซือกว้านและคนขับรถหันมาสบตากัน นี่ใช่เฮียหยางเจ้านายของพวกเขาจริงหรือไม่ ไหนจะเรื่องแผลที่ถูกทำร้ายแต่เจ้าตัวกลับไม่มีท่าทางเจ็บปวดแม้แต่น้อย
" อากว้าน นายว่านั่นใช่เจ้านายของเราจริง ๆ ไหม ? "
" ฉันก็คิดไม่ต่างจากนายเท่าไหร่หรอก "
บทสนทนาของคนขับรถและซือกว้านจบลงพอดีกับที่รถยนต์จอดสนิท ซือกว้านรีบลงไปเปิดประตูให้คู่หมั้นของเจ้านายอย่างรวดเร็ว
" ขอบคุณจ้ะพี่ชาย แต่ครั้งหน้าไม่ต้องทำแบบนี้นะจ๊ะ ฉันเปิดเองได้ " เจียซินเอ่ยขอบคุณเมื่อมีคนเดินมาเปิดประตูให้เธอ แต่เธอคิดว่ามันมากเกินไปสำหรับเธอ
" ไม่ได้ครับอา
