ต้าซ๊อตระกูลหยาง

ซื้อเครื่องครัว

เจียซินใช้ท่อนเหล็กที่อยู่แถวนั้นงัดแผ่นกระเบื้องขึ้นมาแล้วค่อย ๆ ยกออกหลายแผ่น ด้านล่างมีเหล็กเส้นที่ถูกเชื่อมอยู่ในลักษณะตาข่ายรองรับกระเบื้องอยู่อีกชั้นหนึ่ง

หญิงสาวมองเห็นกล่องเหล็กขนาดใหญ่ปรากฏอยู่ใต้แผ่นเหล็ก เธอใช้เหล็กท่อนเดิมงัดแผงเหล็กออก แล้วพยายามจะยกกล่องเหล็กขึ้นมาแต่ก็ไม่สามารถเอาขึ้นมาได้

" ทำยังไงดีล่ะ หรือจะเอาเข้าไปไว้ในมิติดีนะ แล้วเราเอาสิ่งของเข้าไปได้รึเปล่าล่ะ "

เจียซินกำลังครุ่นคิดว่าเธอจะสามารถเก็บหีบใบนี้เข้าไปในมิติได้หรือไม่ หากจะให้เอากลับไปด้วยคงเป็นไปไม่ได้ แม้แต่ห้องพักเธอก็ยังไม่มี

" ลองดูหน่อยแล้วกัน "

เจียซินใช้มือจับหูหิ้วของหีบในนั้นแล้วหลับตาก่อนจะนึกถึงภายในมิติจิต เพียงครู่เดียวจมูกของเธอก็ได้กลิ่นดอกไม้ที่หอมสดชื่นและเสียงของสายน้ำที่กำลังไหลเอื่อย

หญิงลาวลืมตาขึ้นมามองดูก็เห็นว่าตนเองอยู่หน้ากระท่อมเล็กในมิติแล้ว เธอจึงลากกล่องเหล็กเข้าไปไว้ในกระท่อม แล้วรีบกลับออกไปจากมิติ

เจียซินมองดูบ้านที่เคยอยู่อาศัยอีกครั้ง ก่อนจะเดินกลับออกไป

" เสร็จแล้วหรือน้องสาว " ชายวัยกลางคนเอ่ยถามในขณะที่เขายังนั่งอยู่บนอานจักรยาน

" เสร็จแล้วจ้ะ เราไปดูห้องเช่าต่อดีกว่าจ้ะ "

" ได้ ๆ ขึ้นมาเลย " พอเจียซินขึ้นนั่งบนสามล้อแล้ว ชายวัยกลางคนก็ออกรถทันที

ทั้งคู่มุ่งหน้าไปยังห้องเช่าหลังตลาดที่ค่อนข้างแออัดและมีกลิ่นไม่พึงประสงค์สักเท่าไหร่ แต่ค่าเช่าถือว่าถูกแสนถูก จนหลาย ๆ คนต้องจำยอมอดทนอยู่ต่อไป

" ถึงแล้วน้องสาว ข้างหน้านั่นแหละมันจะแออัดหน่อยนะ มาใหม่ ๆ ก็อดทนอยู่ไปก่อนสร้างเนื้อสร้างตัวได้ค่อยขยับขยาย "

ชายเจ้าของสามล้อชี้ไปตรงห้องแถวราคาถูกเพื่อให้ลูกค้าของตนเองได้มองเห็น

" ขอบคุณจ้ะพี่ชาย แต่ว่าฉันให้พี่รอแล้วก็มาที่นี่ด้วยพี่คิดเพิ่มเท่าไหร่จ๊ะ "

หญิงสาวจำได้ว่าค่ารถไปที่ บ้านเก่าของเธอตกลงราคากันไว้ที่ 3 เหมาแต่ตอนนี้เธอใช้ให้สามล้อพามาที่ห้องเช่าด้วยจึงเอ่ยถามค่าเดินทางทั้งหมด

" เอา 5 เหมาก็พอน้องสาว "

" นี่จะ 5 เหมา ขอบคุณมากนะจ๊ะพี่ชาย "

เมื่อจ่ายค่ารถเสร็จเจียซินก็เดินไปห้องที่ติดป้ายไว้ว่า "ติดต่อห้องเช่าที่นี่"

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

" มีใครอยู่ไหมจ๊ะฉันจะมาติดต่อห้องเช่าจ้ะ "

หญิงสาวเคาะประตูเรียกคนที่อยู่ด้านใน เพื่อสอบถามเรื่องห้องพัก ไม่นานประตูก็ถูกเปิดออกจากผู้ที่อยู่ด้านในห้อง

" มาติดต่อห้องเช่าหรือจ๊ะน้องสาว "

เลี่ยงหรูเจ้าของห้องเช่าเอ่ยถามหญิงสาวหน้าตาดีตรงหน้า เธอจะสวมใส่เสื้อผ้า เก่า ๆ สีซีดแต่ไม่อาจปกปิดความสวยสะพรั่งของเธอเอาไว้ได้

" ใช่จ้ะพี่สาว ฉันมาติดต่อเรื่องห้องเช่าพอจะมีห้องว่างเหลือไหมจ๊ะ "

" แล้วจะอยู่กันกี่คน ห้องของเราเป็นห้องเล็ก ๆ อยู่ได้ไม่เกิน 2 คนนะ " เลี่ยงหรูถามกลับด้วยน้ำเสียงเป็นมิตร

" อยู่คนเดียวจ้ะพี่สาว "

เมื่อเลี่ยงหรูได้ยินดังนั้นจึงตัดสินใจเลือกห้องว่าง ที่อยู่ติดกับห้องของตนเองให้หญิงสาว หากให้ไปอยู่ไกลหูไกลตา คงไม่วายถูกพวกผู้ชายในตลาดตามมาเกาะแกะเป็นแน่

" ตามมาทางนี้ อยู่ห้องติดกันกับพี่ก็ได้ ค่าเช่าเดือนละ 3 หยวน จ่ายแล้วเข้าอยู่ได้เลยไม่มีค่ามัดจำ แต่ดูห้องก่อนก็ได้ค่อยตัดสินใจอีกที "

เลี่ยงหรูหยิบพวงกุญแจแล้วพาเจียซินเดินตามไปดูห้องพักที่อยู่ข้างกัน ขนาดห้องกว้างแค่ 4x4 เมตรเท่านั้น แต่ดีหน่อยที่มีห้องน้ำในตัว

ด้านหน้ามีหลังคายื่นมาเล็กน้อยพอให้กันแดดส่องและฝนตกได้ ด้านหลังมีที่ให้ตากผ้าได้นิดหน่อย

เจียซินเดินดูในห้องพักเล็ก ๆ สำหรับเธอที่นี่ถือว่าดีกว่าตอนที่อยู่กับป้าสะใภ้มาก

" ฉันตกลงเอาห้องนี้จ้ะพี่สาว นี่เป็นเงินค่าเช่าห้อง 3 หยวน "

เมื่อตัดสินใจได้แล้วหญิงสาวจึงยื่นเงิน 3 หยวนให้กับเลี่ยงหรูที่เป็นเจ้าของห้อง

" ขอบใจนะน้องสาว ว่าแต่น้องสาวชื่ออะไรพี่ชื่อเลี่ยงหรูนะ "

" ฉันชื่อเจียซินจ้ะพี่ ฉันขอถามพี่สักหน่อยนะจ๊ะ หากฉันจะทำกับข้าวเร่ขาย ฉันขอตั้งเตาปรุงอาหารที่หน้าห้องได้ไหมจ๊ะ "

เลี่ยงหรูมองดูเจียซินด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย เธอไม่รู้จะบอกว่าถูกชะตาหรือว่าสงสารเด็กสาวดี

" ได้สิ แล้วข้าวของ ของอาซินมีเพียงกระเป๋าใบนี้เหรอ "

" ใช่จ้ะ กระเป๋าใบนี้เป็นสิ่งเดียวที่เหลืออยู่ " เจียซินหลุบตาลงอย่าน่าสงสารเมื่อต้องตอบคำถามนั้นออกไป เธอไม่เหลืออะไร และไม่เหลือใครให้เป็นที่พึ่งแล้ว

" พี่ขอโทษ พี่ไม่น่าถามเลย " เลี่ยงหรูรีบเอ่ยขอโทษอย่างลนลานเมื่อรู้ตัวว่าทำให้อีกฝ่ายรู้สึกไม่ดี

" ไม่เป็นไรจ้ะพี่เลี่ยงหรู ถ้าฉันต้องการซื้อถ้วยจานและหม้อสำหรับทำอาหารฉันต้องไปที่ไหนหรือจ๊ะ "

เจียซินรีบถามหาสถานที่สำหรับซื้อหาสิ่งของที่เธอต้องใช้ในการค้าขาย

" เดินอ้อมห้องแถวของเราไปด้านหน้าก็จะเจอร้านขายเครื่องครัวแล้ว แต่หากไม่มีของก็ยังมีอีกที่หนึ่งที่น้องสาวสามารถไปหาซื้อได้ "

เจียซินพอจะรู้ว่าหญิงสาวหมายถึงที่ไหน เพราะสถานที่แห่งนั้นน่าจะมีอยู่ทุกเมือง

" ใช่ตลาดมืดไหมจ๊ะพี่สาว แล้วเมืองนี้ตลาดมืดตั้งอยู่แถวไหนหรือจ๊ะ "

" ถัดไปอีก 2 ช่วงตึก สิ่งของหาซื้อได้ง่าย แต่ราคาค่อนข้างสูงสักหน่อย " เลี่ยงหรูไม่ค่อยอยากให้เจียซินไปซื้อของในนั้นสักเท่าไหร่ แต่ถ้าข้างนอกหาไม่ได้ก็จำเป็นต้องเข้าไปซื้อที่นั่น

" ขอบคุณมากนะจ๊ะพี่สาว ทำความสะอาดห้องเสร็จแล้วฉันจะเดินไปดูจ้ะ " ระหว่างที่เจียซินกำลังเอ่ยขอบคุณอยู่ เลี่ยงหรูก็นึกได้ว่ามีบางอย่างที่ตนเองสามารถช่วยหญิงสาวตรงหน้าได้

" อาซินรออยู่ตรงนี้สักครู่นะ เดี๋ยวพี่ไปหยิบของมาให้ "

เลี่ยงหรูเดินกลับเข้าไปในห้องของเธอ ไม่นานเธอก็กลับออกมาพร้อมกะละมังและถังอีก 1 ใบ

" นี่อะไรกันจ๊ะพี่สาว " เจียซินเอ่ยถามเมื่อเลี่ยงหรูยื่นสิ่งของที่จำเป็นต้องใช้ให้เธอ ในรอบหลายปีนอกจากลุงของเธอถือว่าเลี่ยงหรูเป็นคนแรกที่ช่วยเหลือเธอ

" พี่ให้ไว้ใช้ อาซินจะได้ไม่ต้องเสียเงินซื้อของเยอะเกินไป ในบ้านพี่มีอยู่หลายใบ รับไปเถอะ "

เลี่ยงหรูคะยั้นคะยอให้เจียซินรับสิ่งของทั้งสองไปไว้ใช้งาน เมื่อได้ยินเช่นนั้นเจียซินจึงรับทั้งสองอย่างมาแต่โดยดี

" ขอบคุณพี่เลี่ยงหรูมากนะจ๊ะ ไว้ฉันทำอาหารขายวันไหนฉันจะแบ่งไปให้ชิมจ้ะ "

" อาซินอย่าคิดมาก เดี๋ยวพี่ขอตัวไปดูแม่ก่อนนะ แม่พี่ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้เลยต้องอยู่ดูแลตลอด "

เลี่ยงหรูหันไปดูมารดาที่กำลังนอนอยู่กลางห้อง เมื่อปีก่อนมารดาของเธอประสบอุบัติเหตุรถชน และไม่สามารถลุกขึ้นเดินได้อย่างปกติ เธอจึงต้องลาออกจากงานมาอยู่บ้าน โชคดีหน่อยที่ยังมีห้องแถวเป็นของตัวเอง จึงพอมีรายได้ประทังชีวิตของทั้งคู่

" อ้อ อาซิน นี่เป็นกุญแจห้องเอาไว้ใช้ก่อนก็ได้นะ ไว้ไปซื้อใหม่แล้วค่อยเอามาคืนพี่ มีอะไรเรียกได้ตลอด "

" ขอบคุณจ้ะพี่เลี่ยงหรู ถ้ามีอะไรสงสัยฉันจะไปถามจ้ะ "

เมื่อเลี่ยงหรูเดินกลับออกจากห้องไปแล้ว เจียซินจึงเดินไปหยิบกระเป๋าเสื้อผ้าใบเก่าของเธอเข้าไปวางในห้อง

เธอมองรอบ ๆ บริเวณแต่ไม่เห็นไม้กวาดหรืออะไรที่พอจะทำความสะอาดห้องได้ หญิงสาวจึงค้นหาเสื้อผ้าตัวเก่าที่สุด แล้วเอาออกไปชุบน้ำเช็ดทำความสะอาดห้องพักของเธอ

" ใช้ตัวนี้ไปก่อนแล้วกัน ตั้งหลักได้ก่อนค่อยว่ากันใหม่ "

เจียซินทำความสะอาดไม่นานก็เสร็จเพราะในห้องว่างเปล่าไม่มีอะไรกีดขวาง เมื่อตากผ้าถูพื้นแล้วเธอจึงล็อกห้องแล้วเดินอ้อมตึกไปตระเวนดูเครื่องครัวที่เธอต้องซื้อ

ถนนทั้งสองฝั่งมีร้านรวงเปิดขายสิ่งของหลายร้าน แต่สินค้าด้านในอาจจะยังไม่มากสักเท่าไหร่ แม้ว่าสถานการณ์ดีขึ้นแต่สินค้าก็ยังคงหายากอยู่

" สนใจอะไรถามได้นะแม่หนู "

หญิงสูงวัยเจ้าของร้านเครื่องครัวรีบออกมารับลูกค้าทันทีที่เห็นเจียซินเดินไปหยุดอยู่ที่หน้าร้าน

" สวัสดีจ้ะป้า ฉันอยากได้หม้อและถ้วยจานสักหลายใบหน่อยจ้ะ ป้าพอจะมีของไหมจ๊ะ "

" มีสิแม่หนู เดินเข้ามานี่เร็วเข้า ร้านป้ามีทั้งแบบกระเบื้องและแบบสังกะสีที่น้ำหนักเบามือและทนทานด้วยนะ "

เจียซินได้ยินอย่างนั้นก็รีบเดินเข้าไปด้านในตามคำเชิญชวนเพื่อจะได้ดูสินค้าต่าง ๆ

" นี่หม้อขนาด เล็ก กลาง ใหญ่ ราคาก็มีตั้งแต่ 10 20 30 หยวนตามขนาดเลยจ้ะ "

หญิงเจ้าของร้านหยิบหม้อมาให้เจียซินเลือกดูก่อน แล้วเธอก็เดินไปอีกมุมหนึ่งเพื่อหยิบถ้วยจานทั้งสองแบบมาให้ลูกค้าเลือก

" ขนาดกลางนี่จะเหมาะที่สุด " เจียซินกำลังคิดว่าเธอจะทำอาหารวันละ 2 อย่าง และข้าวอีก 1หม้อ

" ชอบขนาดไหนล่ะแม่หนู ถ้าซื้อหลายอย่างป้าจะลดราคาให้นะ ทางนี้เป็นถ้วยจานแล้วก็ช้อน มาเลือกได้เลยนะจ๊ะ "

เจียซินตัดสินใจเรื่องหม้อเสร็จก็เดินไปเลือกถ้วยจานต่อ เธอเอาทุกอย่างเป็นสังกะสีจะได้ใช้งานได้นานและไม่หนักเกินไป เธอยังไม่รู้เลยว่าจะหารถเข็นได้ไหมหรือจะต้องไปวางขายที่ไหน

" ป้าจ๊ะ ฉันเอาหม้อขนาดกลาง 3 ใบ ถ้วยจานอย่างละ 10 ใบ ช้อน 20 อัน และทัพพี 3 อันนะจ๊ะ "

เจียซินสั่งจำนวนของพร้อมกับชี้ไปที่ตัวอย่างที่เธอเลือกเอาไว้

" รอสักครู่นะแม่หนู เดี๋ยวป้าจัดของแล้วจะคิดเงินให้ "

หญิงสูงวันที่เป็นเจ้าของร้าน รีบจัดของตามที่เจียซินสั่งอย่างรวดเร็ว ระหว่างนั้นเจียซินที่นึกถึงเรื่องรถเข็นขึ้นมาได้เธอจึงเอ่ยถามขึ้น

" ป้าพอจะรู้ไหมจ๊ะว่าฉันจะหาซื้อรถเข็นขายของได้ที่ไหน "

" แม่หนูจะขายของหรอกหรือ ป้านึกว่าแม่หนูจะแยกบ้านเสียอีก "

เจ้าของร้านเงยหน้าขึ้นมาคุยกับเจียซินอย่างยิ้มแย้ม

" แยกด้วยจ้ะป้า แต่ฉันก็หาอาชีพเลี้ยงตัวเองไปด้วยเช่นกันจ้ะ "

" โอ้ ดี ๆ รถเข็นมันก็มีร้านขายเหล็กเขาทำขายอยู่หรอก แต่ราคามันก็สูงถึง 300 หยวนเลยนะแม่หนู ถึงจะเป็นมือสอง ก็ยังอยู่ที่ 200 หยวนอยู่ดี นอกจากหนูจะหาเช่าที่เปิดร้าน หรืออีกทางเลือกหนึ่งก็คือกระบุงหาบ ป้าว่าอย่างหลังดีที่สุดนะ หนูสามารถเดินไปหาลูกค้าได้ทุกที่ ซ้ำยังราคาถูกอีก เสียอย่างเดียวก็คือมันเหนื่อย "

หญิงเจ้าของร้านแนะนำด้วยความหวังดีให้เด็กสาวตรงหน้าเธอได้เอาไปคิดทบทวนและเลือกดู การเริ่มต้นใหม่หรือสร้างตัวมันเหนื่อยแค่ไหนเธอเองก็รู้ดี