ภายในสวนพฤกษาของจวนฟ่าง มีสตรีนางหนึ่งสวมอาภรณ์สีฟ้าสว่าง ผมสีดำราวหมึกฝนถูกรวบตึงกลางศีรษะปล่อยปลายลงราวหางม้า แววตาแน่วแน่จดจ่ออยู่กับกระบี่ในมือ เฟิงซูเหยาวาดฟันกระบี่ไปข้างหน้าพลางหมุนตัวเป็นวงกลมราวลูกข่างกำลังหมุน เปลี่ยนท่าทางเป็นก้าวกระโดดพร้อมกระบี่จ้วงฟันลมอากาศ
การร่ายรำกระบี่ของนางช่างงดงามแก่สายตาของสาวใช้อย่างอาถังที่เพิ่งเคยเห็นเป็นครั้งแรก
"คุณหนูพักทานของว่างก่อนเถิดเจ้าค่ะ"
อาถังเดินเข้ามาได้สักพักแล้ว ในมือนางมีทั้งผลไม้และขนมหลายอย่าง
เฟิงซูเหยาได้ยินเสียงสาวใช้เรียกจึงเก็บกระบี่ลงฝักเดินมานั่งโต๊ะที่อาถังเตรียมสำรับรอ
"ชาอุ่น ๆ เจ้าค่ะ"
ชากลิ่นหอมอุ่นกำลังดีถูกรินลงถ้วยกระเบื้องลายสวยงาม เฟิงซูเหยารับถ้วยชาขึ้นมาจิบเพิ่มความอบอุ่นร่างกายหลังจากเสียเหงื่อไปเกือบหนึ่งก้านธูป
"คุณหนูแอบไปฝึกท่ารำพวกนี้มาจากที่ไหนหรือเจ้าคะ"
ตั้งแต่รับใช้ฟ่างเซียนเซียนมา สาวใช้เช่น
