ไปมองปืนที่สบตากับฉัน รู้สึกว่าเขาจะเงียบผิดปกติหรือฉันจะคิดไปเองนะว่าเขามองมาที่มือของฉันกับพี่นับแสนอยู่ตลอดที่จับกันมา
“เป็นอะไรหรือเปล่า? ถ้ากังวลเรื่องเรียนไม่ต้องห่วงนะ”
“เปล่า” ปืนเบือนหน้าหนีฉันทันที โดยที่ฉันเองก็ไม่ได้สนใจอะไร เพราะเขาก็เป็นแบบนี้อยู่เสมอ ไอ้เรื่องหน้านิ่ง เย็นชาเนี่ย พี่นับแสนมาส่งฉันกับปืนที่หน้าโรงเรียน แล้วเดี๋ยวมารับเนื่องจากว่าพี่นับแสนจะต้องเข้าร้านก่อนที่ทิ้งออกมากลางคัน ฉันเดินนำปืนไปที่ห้องฝ่ายปกครองแน่นอนว่าเรื่องของปืนกำลังดังกระฉ่อนไปทั่ว และตอนนี้ฉันก็ได้เล่าเรื่องทั้งหมดให้กับอาจารย์ฝ่ายปกครองฟังและมีใบรับรองของตำรวจมาว่าปืนโดนใส่ร้าย ดังนั้นปืนเลยพ้นผิด บริสุทธิ์ไม่มีอะไรต้องกังวล
“เรียบร้อยแล้วนะ ต่อจากนี้ก็เรียนได้ตามปกติแล้ว”
“ไอ้ปืน! แฮ่กๆ เป็นไงบ้างมึง”
“พี่บัว มาได้ไงครับเนี่ย?”
“ก็นะมาเคลียร์เรื่องปืน ตอนนี้สบายใจได้แล้วล่ะ ไม่มีอะไร
