“โทรผิดถึงสองครั้งเลยเหรอ?” ฉันฟังปลายสายว่าจะพูดอะไร แต่เขากลับไม่พูดมีแต่เพียงเสียงถอนหายใจเท่านั้น แต่ตัวฉันเองสิกลับยิ้มออกมา เพราะรู้ว่าสิ่งที่ปืนพูดมันไม่ใช่ความจริง
“ก็ได้ โทรผิดก็โทรผิด ไม่กวนล่ะ พรุ่งนี้ต้องไปเรียนด้วยนี่นา”
(“อือ”)
“เดี๋ยวสิ พรุ่งนี้ไปรับนะ ห้ามหนีไปก่อนด้วย ไม่งั้น...”
(“ไม่งั้นจะทำไม?”)
“จะจับจูบแรงๆ หลายที”
(“โรคจิต”)
“โรคจิตแล้วชอบปะล่ะ” ปืนวางสายไปทันที ปล่อยให้ฉันนั่งยิ้มเป็นผีบ้า เขินตัวบิดไปหมด พี่สาวเหรอปืน? ไม่หรอก ฉันคนนี้ไม่มีวันเป็นพี่สาวของนาย ฉันจะต้องเป็นคนที่ยืนเคียงข้างนายปืน นายจะต้องชอบฉัน เด็กบ้า!
และรุ่งเช้าฉันก็มารับเด็กน้อยหอยสังข์ที่ยืนรออยู่ที่หน้าบ้านไปส่งที่โรงเรียน แต่ทว่าตอนนี้ยังเช้าอยู่ ฉันก็เลยพาปืนแวะกินโจ๊กที่หน้าโรงเรียนก่อนเพราะมีเวลาตั้งหนึ่งชั่วโมง
“มาแล้วโจ๊กพิเศษใส่ไข่”
“ฉันไม่กินข้าวเช้า”
“ไม่กินไม่ได้นะ นายต้
