หึ…หึ…หึ…
ลูกน้องสองคนที่เพิ่งเดินกลับเข้ามาในห้อง ถึงกับมองหน้ากัน เมื่อเห็นลูกพี่กำลังนั่งเค้นเสียงหัวเราะในลำคอ อยู่บนโซฟาหนังราคาแพง ก่อนจะหัวเราะลั่น จนลูกน้องพากันสะดุ้งโหยง ตกใจกับท่าทีที่ผิดแปลกไปของลูกพี่ เหมือนผีเข้า
“ฮ่าๆๆๆ!”
“ไอ้ต้น เฮียผีเข้าปะวะ?”
“มึงก็เข้าไปถามเองดิ”
“สภาพ! มึงช่วยแหกตาดูกายหยาบกูก่อน สองขาเดินกะเผลก แขนซ้ายเพิ่งโดนเฮียจับหักไปเมื่อตะเกี้ย มึงยังจะให้กูเข้าไปถามอีกเหรอ!?” หนุ่มหน้าตี๋โวย ก่อนจะส่ายหน้าระรัว ไม่ยอมเดินเข้าไปหาลูกพี่ ที่เอาแต่นั่งหัวเราะตบเข่า จนน้ำตาเล็ด หนุ่มหน้าคมยืนมองภาพรอยยิ้ม และเสียงหัวเราะ ที่ไม่ได้ยินมานาน ก็แอบงง เพราะไม่รู้ว่าอะไรทำให้ลูกพี่เป็นแบบนี้ แต่ถือว่าเป็นเสียงหัวเราะในรอบหกปีที่ฟังดูมีความสุข
“ฮ่าๆๆๆ!”
สองหนุ่มมองหน้ากัน สลับมองชายร่างใหญ่ ที่ตอนนี้ลงไปนอนขำกลิ้งอยู่บนพื้นพรมสีแดงเรียบหรู ขณะที่ในมือยังคงถือโทรศัพ
