27. ให้มันรู้บ้างว่าเด็กใคร

1617 คำ

วายุพาแป้งร่ำมายังสำนักงานของรีสอร์ตในเวลาต่อมา เมื่อมาถึงก็พบว่าวาวีได้ออกมารออยู่ที่หน้าสำนักงานด้วยใบหน้าบูดบึ้งเอาแต่ใจ ข้างหลังวาวีมีนาวายืนเล่นโทรศัพท์อยู่ พอวายุขับรถไปจอดที่ลานหน้ารีสอร์ตวาวีก็เดินฝ่าแดดร้อนเปรี้ยงมาหา "ทำอะไรกันอยู่ หนูหิวจนไส้กิ่วแล้วเนี่ย" วาวีบ่นเอาแต่ใจอย่างนิสัยของลูกคนเล็กเมื่อพี่ชายลดกระจกรถลง "ไม่ถึงครึ่งชั่วโมง แกอย่ามาโมโหหิว" วายุย้อนกลับทันควันตามประสาพี่น้องที่เถียงกันแทบจะทุกครั้งที่ได้คุยกัน แต่ถึงอย่างนั้นวายุก็ตามใจน้องสาวคนนี้มาก จนทำให้วาวีรู้ว่าไม่ว่าจะถูกบ่นถูกว่าอย่างไร เธอก็จะได้ในสิ่งร้องขอกับพี่ชายคนเดียวของเธอ ในตอนนั้นที่แป้งร่ำที่นั่งคู่กับคนขับขยับตัวจะลงจากรถเพื่อไปนั่งที่ตอนหลัง ให้วาวีได้นั่งข้างหน้าคู่กับพี่ชาย "แป้งไม่ต้องเปลี่ยนที่นั่ง ฉันหิวจะตายอยู่แล้ว" วาวีเห็นจึงรีบห้ามเพื่อนเพราะไม่อยากเสียเวลาสลับที่นั่งให้เสียเวลารับป

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม