"แป้ง ตื่นเถอะ"
"อือ.." เสียงหวานครางรับในลำคอ เสียงเรียกและแรงเขย่าตัวเบา ๆ ทำให้แป้งร่ำรู้สึกตัวตื่น เธอจึงค่อย ๆ เปิดเปลือกขึ้นก็เห็นใบหน้าคมคายคุ้นตาอยู่เหนือหน้าเธอ
"กี่โมงแล้วเนี่ย.." แป้งร่ำถามเสียงงัวเงียเนื่องจากนอนไม่พอ ความรู้สึกของเธอเหมือนกับว่าได้นอนไปไม่กี่ชั่วโมงเอง
"ตีสาม"
พอได้ยินเวลาที่่ชายตัวโตบอกมาแป้งร่ำก็ตวัดผ้าห่มขึ้นปิดหน้าเพื่อที่จะนอนต่อ เพิ่งจะตีสามเขาจะปลุกเธอทำไมเนี่ย เมื่อคืนดื่มกับเพื่อนมาตั้งเยอะแถมขึ้นห้องยังโดนเขารังแกจนแทบจะหมดเรี่ยวแรง ง่วงจะตายอยู่แล้วเนี่ย
"ลุกไปอาบน้ำแต่งตัว เราต้องไปรีสอร์ตกันนะ ของเราน่ะพี่เก็บให้แล้ว แค่อาบน้ำแต่งตัวก็ไปได้เลย" วายุออกคำสั่งพร้อมกับกระตุกผ้าห่มออกจากการคลุมใบหน้าของเด็กดื้อ สอดแขนเข้าไปใต้แผ่นหลังเปลือยแล้วดันขึ้นเพื่อให้เธอลุกขึ้นนั่ง อุตส่าห์ถ่อมาถึงนี่เขาจะไม่ยอมแพ้แค่เธองอแงไม่ยอมตื่นหรอก เขาจะต้องหอบเธ
