ตะวันก้มมองซองในมือ เขาทิ้งตัวนั่งบนเก้าอี้ เอนหลังพิงพนักและหลุบเปลือกตาลง เขานึกถึงช่วงเวลาที่มารดายังมีชีวิตอยู่ ทุกครั้งที่เขาตื่น ไม่ว่าเสื้อผ้าชุดทำงาน หรือเอกสารที่ต้องเอาไปด้วย ถูกเตรียมรอไว้อย่างพร้อมเพรียง หลังอาบน้ำแต่งตัว เดินลงมาชั้นล่าง บนโต๊ะอาหารก็มีมื้อเช้าเตรียมไว้เรียบร้อย รสชาติอาหารเหล่านั้นถูกปากเขา นับตั้งแต่มาหยาเข้ามาดูแล ไม่เคยเกิดข้อผิดพลาด ไม่มีข้อตำหนิได้สักอย่าง มาหยาทำหน้าที่เมียและลูกสะใภ้ได้อย่างดี หากมารดาไม่ได้ป่วยหนัก ท่านคงมีความสุขอย่างที่สุด
เสียงถอนหายใจดังๆ สลัดภาพเก่าๆ ในหัวของตะวันจนกระเจิง เขาย้อนเวลากลับไปไม่ได้ ความทรงจำสวยงามนั่นเป็นแค่อดีต
เขาเลือกที่จะเดินจากมา และทำตามความต้องการของตัวเอง
ผู้หญิงอีกคนที่เขารักเธอมาตลอด ส่วนอีกคนเป็นได้แค่เมียตามหน้าที่
มาหยาเป็นเมียที่ดี และในอนาคตหากเธอเจอคนที่รักตัวเอง มาหยาก็คงเป็นแม่ที่ดีอย่างแน่นอน
