“เด็กบ้า!”
“ขอกินในครัวนะครับทูนหัวของเด็ก” เขาเอ่ยอย่างอ้อนๆ พลางจับร่างอ้อนแอ้นหันมาเผชิญหน้า
“มะ…ไม่” ช่อมาลีเอ่ยปฏิเสธเสียงสั่นๆ ก่อนจะหลุดอุทานออกมาเมื่อถูกยกจนตัวลอย ชั่วพริบตาสะโพกมนก็แตะลงบนโต๊ะเล็กๆ กลางห้องครัวที่พวกเขาเพิ่งใช้กินข้าวไปเมื่อสักครู่
“อย่าปฏิเสธเลย ทำตามที่หัวใจเรียกร้องสิ” เสียงชักชวนนั้นเต็มไปด้วยความเย้ายวนจนแม่สาวหัวใจแกร่งแทบอ่อนระทวยเป็นขี้ผึ้งลนไฟ เด็กอะไรช่างลูกล่อลูกชนแพรวพราวยิ่งนัก
จากนั้นเขาก็ฉกปากลงมาบดจูบอย่างเร่าร้อนปนหิวกระหาย ส่วนมือก็ลนลานถอดเสื้อผ้าของเธอออก ครั้นไม่ทันใจก็ฉีกกระชากจนไม่เหลือชิ้นดี ก่อนที่จะจัดการกับเสื้อผ้าของตัวเองทั้งที่ริมฝีปากร้อนระอุยังประกบติดปากอวบอิ่มไม่ลดละ ก่อนที่เธอจะสะดุ้งเฮือก ลืมตาโพลง จากนั้นก็เบี่ยงหน้าหลบเลี่ยง พร้อมเอ่ยเสียงสะท้าน
“นาย”
“ครับทูนหัวของเด็ก” เขาขานรับเสียงหวานหยดติดจะกระเส่า ขณะเคลื่อ
