ตอนที่ 20 ไม่คุยกัน

1098 คำ

นาทีต่อมา_ "เอาไงดีครับนาย?" เตโชเอี้ยวตัวมากระซิบข้างร่างกำยำ เมื่อเหตุการณ์เหมือนจะแย่ลงไปทุกที แม้ว่าทุกคนจะสับสนสรรพนามที่หญิงสาวแทนตัวเอง เวลาคุยกับเจ้านายของพวกเขา "......." ซิลค์ไม่ตอบอะไรต่อ หมุนตัวเดินกลับเข้าทางหลังบ้าน ท่าทางไม่สบอารมณ์หนัก ลูกน้องต่างเลิกลักเดาใจไม่ถูก "เอามาเลย! ใจร้ายทั้งเจ้านายทั้งลูกน้องจริงๆ!" ได้โอกาสโมอารีบวิ่งมาเขย่งปลายเท้าเปล่า คว้าลูกแมวตัวน้อยอุ้มใส่อกอวบ ลูบหลังและเกาคางปลอบประโลม เดินหนีดุ่มๆไปนั่งเก้าอี้หลังครัว ทิ้งคนอื่นให้แยกย้ายไปทำหน้าที่ตัวเอง หลังคนใจร้ายเลือกไม่ออกคำสั่งเพิ่ม "แต่เราต้องเอาไปปล่อยนะครับ" เดโมเดินตามเอ่ยบอกด้านข้าง ในเมื่อหญิงสาวได้ตามต้องการแล้ว ก็ควรหาคนเลี้ยงมันจริงๆ คาดว่าคงอยู่ในบริเวณนี้ ถึงหลุดวิ่งมายามค่ำคืนได้ "พี่เดย์ไปดูแถวนี้ก่อนว่ามีเจ้าของไหม น่ารักขนาดนี้ต้องมีคนตามหาแน่ๆ" ฝ่ามือเรียวลูบแล้วลูบอีก วาง

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม