ตอนที่ 4 จอมวางแผน
654 คำ
@ สวนดอกไม้ในวัง
"พี่เดย์เรื่องที่ให้ไปหาข้อมูลไปถึงไหนแล้ว" เสียงขององค์หญิงกระซิบกระซาบ ยามบรรดาพี่เลี้ยงคนสนิทแยกตัวไปจัดเตรียมมื้ออาหารว่าง เธอเลยลอบคุยเรื่องความลับ นั่งบนชิงช้าแกว่งขาเรียวท่ามกลางบรรยากาศสบายๆ ผีเสื้อบินคล่องตัวเหนือดอกกุหลาบหลากสี
"เรียบร้อยครับ เป็นผู้มีอิทธิพลค่อนข้างใหญ่โตทางแทบประเทศไทย นี่คือประวัติของเขาครับ" เดโม่แอบยื่นเอกสารลับระบุประวัติของชายนิรนาม มีใบหน้าคมคายแต่นัยน์ตาดำกริบชวนวังเวง
"เราจะเริ่มแผนได้เมื่อไหร่" โมอากลับพูดจริงจัง ไม่มีแม้แต่ความรู้สึกโลเล ยามคิดแผนสำคัญทำชีวิตผลิกผันได้เพียงแค่นาทีเดียว พอเห็นพี่ชายเดินมาระยะไกลรีบขย้ำเอกสารใบนั้นโยนใส่ชายหนุ่มด้านข้าง
มือเรียวบางแสร้งรับแก้วน้ำผลไม้สีส้มอมแดงจากองครักษ์ ยกจิบเล็กน้อยให้คล่องคอ
"คืนนี้ครับ แต่ว่าองค์หญิง..." เดโม่ลากเสียงยาวไม่ยอมพูดจนจบ ปานวิตกในหัวสมอง
"ไม่มีเวลาแล้วรีบไปจัดการนะ" เธอเอ่ยออกคำสั่งแผ่วเบา เมื่อมีบุคคลใหมาใกล้เข้ามาทุกที จนเดโม่พยักเคารพรีบออกจากจุดนั้นสวนคนละทางกัน
"ตามหาน้องอยู่หรอพี่มาร์" น้ำเสียงใสพูดก่อน เมื่อเห็นความหมายผ่านนัยน์ตาคมผู้เป็นพี่ ร่างสูงแต่งตัวเต็มยศติดเครื่องหมายจนอีกฝ่ายดูเหนื่อยแทน กับการทำหน้าที่ในแต่ละวัน ที่พวกคณะหน่วยงานวังจัดการให้
"ใช่แล้ว เรานี่ดื้อจริงๆเลย พี่พึ่งคุยกับอองตวนว่าเราหนีไม่ไปงานมูลนิธิอีกเหรอ" มาร์แชลล์ไม่ได้อยากตำหนิน้องสาวสักเท่าไหร่ เข้าใจดีด้วยซ้ำว่าวันนี้ควรมีชีวิตเป็นของตัวเอง หากไม่ได้เกิดมีในสถาบันชั้นสูง เขาและน้องสาวคงเล่นสนุกตามที่อยากทำ
"พี่ก็รู้มันก็แค่สร้างภาพ ครอบครัวเขาอยากเปิดตัวจะตายว่าได้สะใภ้เป็นถึงองค์หญิงตัวน้อยๆ..อุ้ย!!" ใบหน้าสวยใสตามวัยยี่สิบสองปีกว่า ฉีกยิ้มเรียกความหมั่นไส้ของพี่ชายจนต้องยกมือเคาะหน้าผากเบาๆ
"เวอร์ไปแล้วยัยโม อีกไม่นานเราต้องมีคู่ครองหลังเรียนจบอยู่แล้ว จะมีใครสนิทกับเราเท่าอองตวนอีกไหมล่ะ"
"มีค่ะ แต่พี่มาร์ไม่รู้" เธอรีบโต้แย้ง เบ้ปากบางสีชมพูครุ่นคิดเพราะยังไม่ถึงเวลาอธิบาย เขาควรได้รู้พร้อมกับทุกคนเสียดีกว่า
"ขี้โม้เก่ง! พี่ไปทำงานกับพวกคณะแล้ว ห้ามไปซนที่ไหนอีกนะ" พวกคนติดตามส่วนนึงมายืนพร้อมเพียงด้านหลัง คอยคุ้มกันบุคคลที่จะได้ขึ้นครองอำนาจประเทศนี้ต่อ กดดันจนเขายอมยกมือลาน้องสาวหันหลังไปเร่งเดินสง่าลับสายตา
@ โรงแรมชื่อดัง
"นายครับ กำหนดออกเดินทางพรุ่งนี้ตอนสิบโมงเช้านะครับ" เตโชรีบวิ่งเข้ารายงานเมื่อเจ้านายหนุ่มลงจากรถยนต์คันหรูหน้าโรงแรมชื่อดัง หลังมาทำงานที่นี่เกือบอาทิตย์กว่า
เขามีอายุน้อยกว่าเจ้านายถึงห้าปี กว่าจะฝึกทดสอบผ่านทุกขั้นตอน ล้วนเอาฝีมือและไหวพริบแลกชิงกับคนอื่น จนประสพสำเร็จได้เป็นมือขวามานาน
"อืม" ซิลค์ตอบสั้นๆ นัยน์ตาคมลึกลับมองบริเวณหน้าประตู ยามค่ำคืนเป็นส่วนตัวไร้ผู้คน ก้าวขายาวดุจนายแบบขึ้นบรรได ทิ้งลูกน้องคนสนิทนำรถยนต์ไปจอด การดูแลลูกค้าวีไอพีของสถานที่นี่ค่อนข้างรัดกุม จึงไม่ต้องหวั่นอันตรายใดใด
ร่างกำยำสูงสง่ามุ่งเดินเข้าลิฟท์อย่างคุ้นเคย ในมือข้างนึงยังถือกระเป๋าเอกสารรวมคอมพิวเตอร์ชนิดพกพา จนเมื่อถึงชั้นพักอาศัยกำลังเยื้องกายออก
ติ่ง!!!!/หมับ!!!
................................................
- ผู้เขียน
