"ปล่อยเมียกู!" สิงห์กุมกระชากข้อมือเล็กของรสาเพื่อดึงรั้งเธอออกจากอ้อมอกชายอื่น แต่ทว่าขันเงินกลับยังคงกอดรั้งเอวบางคอดไว้แน่น เขาจ้องมองคนอารมณ์ร้อนด้วยแววตาดุขวาง รสาผละใบหน้าออกจากบ่าแกร่งของอดีตแฟนหนุ่มพลันหันกลับมามองสามีเจ้าของดวงตาประกายแสงเพลิง ครู่หนึ่งจึงหันหน้ากลับไปซบลงบนอกแกร่งของขันเงินอีกครั้ง
"พี่สิงห์ใจเย็นๆสิคะ รสาเวียนหัวจะเป็นลมก็แค่นั้นเอง" รสรินรู้จักนิสัยใจร้อนของพี่ชายจึงเกรงว่าเขาจะก่อเรื่องเสียจนงานพังพินาศ
"มารยาล่ะสิไม่ว่า!"
"พี่สิงห์ คนมองเต็มเลย นี่มันงานเพื่อนรสนะคะ พี่สิงห์อย่าก่อเรื่องเด็ดขาด" รสรินเดินเข้ามาเกาะแขนพี่ชายและกระซิบกระซาบเสียงเบา
"ปล่อยรสา!" สิงห์พเยิดหน้าบอกขันเงิน เขากวาดสายตามองแผ่นหลังขาวนวลเนียนของรสา จึงรีบร้อนถอดเสื้อคลุมผืนหนาของตนออกมาห่มกายบอบบางให้ภรรยาผู้งดงามทว่าแสนพยศ
"อื้อ...รสาเวียนหัว" เสียงเล็กพึมพำ ขันเงินจำใจคลายวง
