อรุณสายหมอก
กรุ่นกลิ่นละมุนกาแฟดิบจากถ้วยปั้นลายดอกไม้สีสดถูกขยับเข้าออกแนบชิดริมฝีปากหยักได้รูป มุมปากยกยิ้มเมื่อครุ่นคำนึงถึงเสียงครวญครางเร่ารักยามค่ำคืนที่เพิ่งผ่านผัน
"อ้าส์ คุณสิงห์..." กายกำลังโยกคลอนขยับย้ายกลางเรียวขาขาว ผิวนุ่มละมุนเสียดสีสอดประสานหลอมละลายเป็นหนึ่งเดียว อารมณ์คุกรุ่นถึงไออุ่นจากโพรงเนื้อเกสรฉ่ำกลืนกินลำเนื้อกระสันแข็งแกร่งโยกเบียดเข้าออกคงตราตรึงอยู่ในหัว
น้ำหวานฉ่ำชื้นถูกปลดปล่อยผ่านโพรงเกสรนุ่มร้อน แรงเสียดสีหนักหน่วงเร่งเร้าประสานเสียงครางกระเส่าของหนุ่มสาวดังลั่นห้องนอนยังคงอารมณ์พร่ำหาจนกระทั่งถึงวินาทีนี้
'รสาเปรียบเสมือนดอกไม้งามแห่งรุ่งอรุณใหม่อันสดใสน่าลิ้มลองเกสรหวาน ยามค่ำเปรียบเสมือนบุษบาราตรีคละคลุ้งกลิ่นละมุนอบอวลไปทั่วยามหลับใหลน่าเคล้าคลึงดอมดม สัมผัสอ่อนโยนแนบชิดสัมผัสตลอดค่ำคืนยากจะแยกจากหาย'
"บ้าจริง..." ความรู้สึกหวามไหวกระจายไปทั่วร่า
