ไร่พ่อเลี้ยงสิงห์
เสียงนาฬิกาเดินฉับๆดังขึ้นเรื่อยๆหลังเสียงน้ำจากฝักบัวเงียบหายไป สิงห์ชำเลืองมองนาฬิกาจึงเห็นว่าเข็มสั้นหยุดอยู่ตรงเลขสิบสองซึ่งก็คือเวลาเที่ยงคืน ชายหนุ่มถอนหายใจเฮือกใหญ่เพราะวันนี้ช่างเป็นวันที่แสนยาวนาน
รสาเดินเอื่อยเฉื่อยออกมาจากห้องน้ำในชุดนอนที่ปกปิดกายบอบบางมิดชิด เส้นผมยังคงเปียกชุ่มน้ำหมาดๆถูกมือเล็กขยี้ผ้าขนหนูลงเพื่อเช็ดมันให้แห้ง สิงห์ละสายตาจากภรรยาสาวและกระดกไวน์เข้าปากอึกใหญ่
"จะกินยาคุมหรือเปล่า?" หัวใจดวงน้อยสั่นระรัวเมื่อสามีหนุ่มเอ่ยถาม เธอลืมเรื่องนี้ไปเสียสนิทเพราะมัวแต่ปล่อยให้อารมณ์โกรธครอบงำ ใบหน้าสวยบึ้งตึงแกล้งเบือนหนีไปทางอื่นโดยปราศจากคำตอบ
"มานี่!" สิงห์ตวัดหางตามองภรรยาสาวด้วยแววตาดุดัน รสารู้ดีว่าเขากำลังอยู่ในอาการมึนเมาจึงไม่อยากขัดใจ ร่างอรชรเดินอ้อยอิ่งตรงเข้ามาใกล้สามีหนุ่ม
"ฉันไม่ปล่อยให้ตัวเองท้องจนคุณต้องเดือดร้อนหรอก" รสาพูดพ
