"รสา..." สิงห์ใช้เวลาไตร่ตรองเรื่องราวที่เกิดขึ้นอยู่ในห้องนอนราวหนึ่งชั่วโมงหลังจากกิจกรรมบนเตียงเสร็จสิ้นลง ชายหนุ่มจ้องมองรอยเลือดพรหมจรรย์ที่เกิดจากการกระทำของตนด้วยความรู้สึกหวามไหวและสับสน น่าแปลกใจเมื่อความรู้สึกที่เคยอคติต่อภรรยาสาวเลือนลางหายไป ผิวกายนุ่มละมุนและอารมณ์กระสันเมื่อครั้งปลดปล่อยความโหยหิวออกไปยังตราตรึง สิงห์เอาแต่นึกถึงใบหน้าสวยหวานที่เปล่งเสียงครวญครางอยู่ร่ำไป
"บ้าจริง..." ร่างสูงกำยำหยัดกายลุกขึ้นยืนและเดินออกจากห้องนอนเพราะตั้งใจลงไปคุยกับภรรยาสาว เขาคิดว่ารสาคงกำลังเตรียมอาหารเย็นอยู่ในครัวเช่นทุกวัน
"รสา..." สิงห์ขานเรียกภรรยาด้วยน้ำเสียงราบเรียบและกวาดสายตามองหาเธอไปทั่วบ้านและห้องครัวแต่ทว่าปราศจากเสียงตอบรับ
"คุณรสาออกไปเดินเล่นค่ะ" ป้าจันทร์ผาเอ่ยขึ้น
"ป้าว่าอะไรนะครับ เอาไปเดินเล่นงั้นหรอ นี่มันมืดมากแล้วนะครับ"
"เห็นบอกว่าออกไปเดินเล่นที่หน้าไร่น
