“เอิร์ธแล้วพี่กันต์ล่ะลูก”
“ไม่รู้ครับ คงอยู่แถวนี้แหละ” ผมพูดพลางดึงเก้าอี้ออกนั่งหลังจัดโต๊ะอาหารเสร็จ
“นี่เดี๋ยวสิ ไปตามพี่ก่อน” โดนแม่ฟาดแขนเพียะทันที
“โอ๊ย! แม่อ่ะ... ทำไมต้องตาม เดี๋ยวก็มาเองนั่นล่ะ”
“ไม่ได้ คุณลุงก็ยังไม่มา เราจะกินก่อนไม่ได้”
“แม่ก็ไปตามสิ”
“เอิร์ธ” แม่เรียกชื่อผมเสียงฉุน ฮึ่ม ไปก็ได้วะ ผมลุกขึ้นอย่างไม่เต็มใจ เดินเดาๆ ขึ้นบันไดมาที่ชั้นสอง ปกติคุณลุงจะชอบหอบงานจากบริษัทมาทำที่บ้านด้วย ตอนพักอยู่ที่นี่ผมมักจะเห็นคุณลุงขลุกอยู่แต่ในห้องทำงานจนดึกดื่นแทบทุกคืน
“กับผู้หญิงคนนั้นแกเลิกเด็ดขาดแล้วใช่ไหม”
ผมที่กำลังจะเปิดประตูเข้าไปข้างในชะงักกึก เสียงคุณลุงกับพี่กันต์คุยกันอย่างเคร่งเครียดและท่าทางเป็นเรื่องสำคัญด้วย ผมไม่กล้าเข้าไปขัดจังหวะ เลือกที่จะยืนฟังเงียบๆ
“พ่อจะถามไปทำไม”
“หนูของขวัญลูกสาวเพื่อนแม่แก วันก่อนไปเจอที่ร้านพิซซ่าเปิดใหม่ข้างบริษัทเรา หนูข
