ใจบางๆ ของผม
5
ผมสะบัดเรื่องมันออกจากหัวไม่ได้ รู้ตัวอีกทีก็เดินตามไอ้เด็กนั่นขึ้นมาที่ห้องชั้นบนแล้ว
“พี่เข้ามาทำไม”
ไอ้เอิร์ธหันมาถามเสียงแข็งทันที แมร่งกูทำมีดบาดมือมึงหรือไงวะถึงขึ้งหน้าขึ้งตาใส่ขนาดนั้น
“เอามือมาดูดิ”
ไม่รู้ผมเป็นบ้าอะไรเหมือนกัน เดินเข้าไปคว้ามือมันมาดูโดยไม่สนใจท่าทีแข็งขืนที่มันแสดงออกมา
“ปล่อย!”
“อยู่นิ่งๆ”
“โอ๊ย... อึก!
ผมจับนิ้วมันมาดูดเลือดให้ รสชาติเค็มจางๆ แทบไม่รู้สึกเพราะแผลเล็กนิดเดียว ไอ้เด็กตรงหน้าอึ้งจนโวยวายไม่ออก มันจ้องผมแววตาสั่นระริก หน้าง่อยๆ ของมันตอนนี้เอ๋อสัส
ไม่รู้ทำไมจู่ๆ ผมก็รู้สึกติดบ่วงท่าทางแตกตื่นของมันขึ้นมา เหลือบมองริมฝีปากเล็กๆ นั่นอย่างกับมีแรงดึงดูด ผมดึงนิ้วมันออกจากปากตอนไหนไม่ทราบ รู้ตัวอีกทีผมก็โน้มหน้าเข้าไปใกล้ไอ้เอิร์ธที่ยืนแข็งเป็นหินจนริมฝีปากแทบจะแตะกันเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น
ก๊อกๆ
“เอิร์ธ... กันต์... อยู่ข้
