หลังจากเหตุการณ์ครั้งนั้น จอมทัพกับคามิเลียก็ไม่ได้เจอกันเลยนานนับเดือน แม้จะมีคุยกันทางข้อความบ้าง แต่ก็น้อยกว่าปกติมาก แต่การพิสูจน์ความรักในครั้งนี้ ด้วยการลองห่างกันดูก็ถือว่าได้ผล เพราะพวกเขาต่างรู้ใจตัวเองว่า ‘รัก เกินกว่าจะปล่อยมือจากกัน’
‘ออกมาเจอกันหน่อยได้ไหม มีเรื่องอยากจะคุยด้วย’ หญิงสาวยืนจ้องข้อความของผู้ชาย ที่ตอนนี้เธอก็ตอบตัวเองไม่ได้เหมือนกันว่าตัวเองเป็นอะไรกับเขา
‘ที่ไหนดีล่ะ’ คามิเลียเองก็ไม่สามารถที่จะทรมานตัวเองต่อไปได้แล้วเหมือนกัน ตลอดเวลาที่ไม่ได้เจอกับจอมทัพ เธอคิดถึงเขามากเหลือเกิน ในใจกระวนกระวายกลัวว่าเขาจะไปแต่งงานกับคนอื่น กลัวว่าระหว่างที่ห่างกัน เขาจะไปพูดคุยทำความรู้จักสนิทสนมกับคนที่พ่อเลือกให้
ความเย็นชาที่เคยแฝงอยู่ในสายตาของคามิเลียได้หายไปเมื่อทั้งสองนั่งคุยกันในสวนเล็กๆ ที่สวนสาธารณะใกล้คอนโดฯ ของคามิเลีย
บทสนทนาของคนทั้งสองเต็มไปด้วยความอ่อนโย
