8.หรือนี่คือกองถ่ายละครพีเรียด
1058 คำ
ภาพที่พ่อพร้อมและแม่พิศเห็นเมื่อขึ้นมาบนเรือนก็คือหญิงแปลกหน้าเข้าไปซุกตัวอยู่ที่มุมห้อง ยกมือปิดหน้า ปากก็ร้องกรี๊ดๆ ไล่ป้าอ้อยกับบ่าวหญิงคนอื่นๆ ไม่ให้เข้าใกล้ ท่าทางหล่อนหวาดกลัวราวพบเจอภูตผี
“ไม่นะ! ไม่! ปล่อยหนูเดี๋ยวนี้ อย่า! อย่ามาหลอกมาหลอนหนูเลย หนูจะทำบุญอุทิศส่วนกุศลไปให้ อย่ามาหลอกหนูเลย หนูกลัวแล้ว กลัวแล้ว... หนูกลัวแล้วจริงๆ กลัวแล้ว...”
เสียงกรีดร้องของหญิงแปลกหน้าดังแหลมจนแม่พิศต้องยกมือปิดหูเอาไว้ หันหาป้าอ้อยคนสนิทซึ่งเป็นพี่เลี้ยงติดตามกันมาแต่เยาว์วัยจนออกเรือน
“นี่มันยังไงกันพี่อ้อย ยังไม่หยุดอาละวาดอีกรึ”
“ยังเลยเจ้าค่ะคุณหญิง ได้แต่ร้องกรี๊ดๆ ไม่หยุดเจ้าค่ะ พออิฉันกับนังพวกนี้จะเข้าไปจับ หล่อนก็กรีดร้องว่าพวกอิฉันเป็นผี หล่อนเสียอีกที่เป็นผี คนอาไร้! แต่งตัวก็ประหลาด ไม่รู้ผีภูตผีไพรจำแลงมาหรือเปล่า อึ๊ยยยยย...”
ป้าอ้อยทำท่าขนลุกขนพอง กล้าๆ กลัวๆ ที่จะเข้าไปจับหญิงแปลกหน้า นั่นยิ่งเพิ่มความขุ่นอารมณ์ให้แม่พิศมากขึ้น
“ผีเผอที่ไหนมาตอนนี้กันพี่อ้อย นี่มันคนชัดๆ ไปพี่อ้อย นังพวกนี้ด้วย ไปช่วยกันจับเร็วๆ เร็วสิ!”
แม่พิศสั่งเสียงเข้ม ป้าอ้อยจึงพยักหน้าให้บ่าวอีกสองคนเข้าไปช่วยกันจับ แม้กลัวว่าหญิงแปลกหน้าจะเป็นผี แต่เจ้านายที่ยืนสั่งการอยู่ตรงนี้น่ากลัวมากกว่า แต่ยังไม่ทันจะได้จับ หญิงแปลกหน้าก็กรีดร้องขึ้นมาอีก
“อย่ามาถูกตัวหนูนะ! อย่า! ไม่เอาไม่เอา! อย่า... กลัวแล้ว หนูกลัวแล้ว กลัวแล้ว...”
ภาพหญิงสาวที่กรีดร้องตัวสั่นกลั้วไปด้วยแรงสะอื้นทำให้พ่อพร้อมอดทนยืนนิ่งไม่ไหว ร่างสูงก้าวตรงไปหานั่งลงและโอบกอดร่างเล็กเอาไว้ แม้หล่อนจะกรีดร้องดิ้นรน แต่เขาก็ยังกอดหล่อนไว้แน่น ท่ามกลางสายตาตกตะลึงของแม่และคนอื่นๆ แต่เขาไม่เห็นหนทางอื่นที่ดีกว่านี้ เขาหวังเพียงอ้อมกอดอบอุ่นแนบแน่นที่สุดเท่าที่จะทำได้จะทำให้หล่อนสงบลง
และราวจะได้ผล เมื่อร่างเล็กหยุดกรีดร้องทว่ายังสั่นสะอื้นอยู่แนบอก หล่อนค่อยๆ คลายฝ่ามือที่ปิดหน้าออก แหงนหน้าขึ้นมองเขา ดวงตากลมโตฉ่ำชื้นไปด้วยหยาดน้ำตา ริมฝีปากหล่อนสั่นระริก ก่อนจะโผเข้ากอดรัดเขาไว้แน่น
“เฮีย... นุชกลัว... นุชกลัวนะเฮีย เฮีย... อย่าทิ้งนุชไว้ที่นี่นะ นะเฮียนะ... อย่าทิ้งนุช...”
“เฮียจะไม่ทิ้งแม่นุช”
“จริงๆ นะเฮีย จริงๆ นะ เฮียไม่หลอกนุชนะ”
“ไม่”
น้ำเสียงเว้าวอนกับดวงตาเปี่ยมไปด้วยความหวัง เกือบทำให้พ่อพร้อมหยุดความตั้งใจแล้วกอดหล่อนไว้ให้แน่นกว่านี้ แต่ตอนนี้เขาต้องจัดการทุกอย่างก่อน
“เฮียจะไม่ทิ้งแม่นุช แต่แม่นุชต้องหยุดร้อง หยุดอาละวาด และห้ามไปไหน แม่นุชต้องรอเฮียอยู่ในห้องนี้ เข้าใจไหม”
พ่อพร้อมพูดและรั้งร่างเล็กแบบบางขึ้นมานั่งบนเตียง แต่หล่อนกลับกุมเสื้อเขาแน่นจนรับรู้ได้ถึงความตื่นกลัวที่จะต้องจากกัน แม้ไม่รู้เลยว่าหล่อนเป็นใครมาจากไหนแล้วมานอนบนเตียงเขาได้ยังไง แต่หัวใจเขากลับน้อมรับที่จะปกป้อง ดั่งหัวใจจะร้องบอกว่าหล่อนมาที่นี่เพื่อเขา
“คนพวกนี้ไม่ทำร้ายแม่นุชดอก แม่นุชรอเฮียในห้องนี้ ประเดี๋ยวเฮียจะกลับมา”
เขาบอกแต่หล่อนก็ยังยื้อเสื้อไว้แน่น และเมื่อหันมองแม่ก็เห็นสายตาตำหนิก่อนที่แม่จะส่ายหน้าไม่พอใจแล้วเดินจากไปพร้อมกับป้าอ้อยและบ่าวคนอื่นๆ
พ่อพร้อมชั่งใจแม้อยากจะกอดหล่อนจนกว่าจะหายสั่นสะท้านด้วยความกลัว แต่เขาต้องคุยกับแม่ให้เข้าใจ จึงตัดสินใจกระชับฝ่ามือน้อยๆ ที่ขยุ้มเสื้อบริเวณอก ก่อนจะค่อยๆ รั้งออกอย่างเบามือ
“สัญญาว่าเฮียจะกลับมา แม่นุชอย่าไปไหนนะ รออยู่แต่ที่นี่”
“อื้อ... นุชจะรอเฮีย”
นิราวดีมองเจ้าของแผ่นหลังกว้างที่ก้าวออกไปจากห้องก่อนประตูจะถูกปิดสนิท ดวงตากลมโตกวาดมองรอบด้านอย่างตื่นกลัวและปิดปากร้องไห้โฮ ไม่รู้ว่าหล่อนกำลังเผชิญหน้ากับอะไรกันแน่ พยายามทบทวนเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ ความทรงจำสุดท้ายที่นึกออกก็คือลานหน้าสถานีโทรทัศน์ แล้วหล่อนมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง หรือนี่จะเป็น...
รายการ ‘ดาราล้อกันเล่น’ ที่มีการตั้งกล้องแอบถ่ายเอาไว้ และเทปนี้หล่อนก็เป็นคนถูกอำ
ความคิดจุดประกายความหวัง นิราวดีรีบปาดน้ำตาออกเพราะไม่มีเหตุผลใดที่หล่อนจะมาอยู่ในสถานการณ์นี้ได้ นอกจากมีการถ่ายทำรายการ ก็ที่เห็นนี่มันโรงถ่ายละครพีเรียดชัดๆ
“ต้องใช่แน่ๆ ต้องเป็นรายการล้อกันเล่นแน่ๆ”
คิดดังนั้นร่างเล็กจึงดีดผึงขึ้นจากที่นอนตรงไปยังหน้าต่างที่มีผ้าม่านลูกไม้รายละเอียดประดับอยู่ หล่อนเลิกผ้าม่านขึ้นสูงเพื่อมองให้ทั่วบริเวณ จากตรงนี้หล่อนต้องเห็นทีมงานถ่ายทำแน่ ทว่าสิ่งที่ปรากฏแก่สายตากลับเป็น
คิ้วเรียวสวยขมวดมุ่นด้วยสิ่งที่เห็นนั้นเป็นภาพบรรยากาศยามเย็นของฉากบ้านริมน้ำในยุคเก่า ที่ขอบฟ้าไกลๆ นั้นเห็นเป็นยอดมะพร้าวหรือยอดตาลก็ไม่แน่ใจ แสงแดดรำไรก็บ่งบอกว่าเป็นเวลาเย็นมากจนเกือบค่ำแต่ก็ยังพอเห็นลำน้ำขนาดไม่ใหญ่มากแบบที่บ้านอาม่าเรียกว่า ‘คลอง’ ส่วนที่ด้านล่างของบ้านหลังนี้ก็ไม่ได้มีทีมงานถ่ายทำอย่างที่หล่อนคาดว่าจะได้เห็น แต่กลับเป็นกลุ่มคนนับสิบทั้งชายหญิง หนุ่มสาว และคนชรา ที่ต่างชี้ชวนกันให้มองมายังหล่อน
“กองถ่ายละครพีเรียดแน่ๆ ถึงว่าแต่งตัว จัดฉาก ซะเหมือนเลย”
- ผู้เขียน
