ไอดาและนีน่าลอบมองดูท่านชีคที่ไม่ได้ชายตามามองพวกเธอเลยสักนิด ดวงตาคมเข้มที่ฉายแววอ่อนหวานอย่างที่สุดนั้นจับจ้องแต่เพียงใบหน้าที่หลับพริ้ม พลางลูบไล้ฝ่ามือที่พันผ้าเอาไว้อย่างทะนุถนอมราวกับกลัวว่าเธอจะเจ็บ สองสาวมองหน้ากันไปมาก่อนจะยิ้มและค่อยๆ เลี่ยงออกมา
“ทำไมไม่ให้บอกว่าคุณผู้หญิงโทรศัพท์กลับไปบ้านที่เมืองไทย ก่อนที่จะนอนร้องไห้แบบนั้น คุณผู้หญิงคงจะคิดถึงบ้านมาก” นีน่าอดไม่ได้ที่จะชำเลืองไปทางห้องนอน เพราะเนตรดาราไม่เหมือนผู้หญิงคนใดในฮาเร็มเลย หากท่านชีคมาลิกจะแต่งตั้งให้นางแบบจากเมืองไทยคนนี้เป็นชายา หรือหากมีวาสนาได้เป็นถึงชีคคา เธอคงจะดีใจมากที่ได้อยู่รับใช้
“บอกแบบนั้นได้ยังไง แล้วเธอแน่ใจเหรอว่าคุณผู้หญิงร้องไห้เพราะคิดถึงบ้านน่ะ”
“อ้าว... ไม่อย่างนั้นจะร้องไห้ทำไมตั้งมากมายขนาดนั้น”
“ก็พิษรักแรงหึงไง อิอิ...” ไอดาหัวเราะคิกคักทำให้นีน่าต้องหัวเราะตามไปด้วย พลางนัดแนะกันจะเ
