“ขี่อูฐไป”
“ใช่ เราจะเดินทางด้วยอูฐ มีคุณ ผม อามีน และคนติดตามอีกสองคน”
“แล้วคุณจะพาฉันไปไหน คงไม่ใช่ขี่อูฐชมทะเลทรายหรอกนะ”
ไอร้อนของแสงแดดยังคงร้อนแรงแม้จะน้อยลงกว่ายามเที่ยงวันอยู่มาก แต่ก็ยังร้อนสำหรับเธออยู่ดีนั่นแหละ และขืนออกไปเร่ร่อนตอนนี้มีหวังได้เป็นกุ้งแห้งจริงๆ ดวงตาสวยหวานจับจ้องมองใบหน้าหล่อเหลา แม้ในยามแดดร่ม อุณหภูมิที่ลดต่ำกว่ากลางวันถึงครึ่งจะช่วยให้นักเดินทางสามารถเดินทางรอนแรมในทะเลทรายได้ทนมากขึ้น แต่คนอย่างชีคมาลิกต้องมาอดทนเดินทางรอนแรมในทะเลทรายทำไมกันเล่า ขนาดนั่งรถเธอยังคิดว่าลำบากเกินไปสำหรับเขา แล้วเขาจะทนขี่อูฐไปในทะเลทรายเพื่ออะไร
“เดี๋ยวรู้เอง”
“นี่คุณอย่าบอกนะว่ามีโอเอซิสอยู่แถวนี้น่ะ”
ใบหน้าหล่อชะงักน้อยๆ ก่อนจะหยิบชายผ้าคลุมหน้าขึ้นมาปกปิดใบหน้าของเนตรดาราให้มิดชิด ซึ่งแม้แต่ดวงตาก็ยังเป็นผ้าตาข่ายทอถี่บางเบาคลุมเอาไว้ เขาหวังจะเห็นเธอแสดงอารมณ์ว่าไ
