ใบหน้างดงามแดงระเรื่อไปด้วยเลือดลมที่ฉีดพล่าน ทรวงอกอวบอิ่มสะท้านขึ้นลงตามอารมณ์ก่อเกิด เอวคอดกิ่วไร้ไขมันรับกับสะโพกผายที่ซุกซ่อนดอกไม้งดงามเอาไว้หดเกร็งเป็นช่วงๆ จากสัมผัสที่ทำให้เธอสะท้าน รวมทั้งปลีน่องเรียวยาวที่บดเบียดดั่งจะป้องกันไม่ให้ใครล่วงล้ำ แต่เขากลับอยากให้เธอตวัดรัดร่างของเขาไว้ให้แน่น
มาลิกใช้สายตาโลมเลียร่างงดงามจนทั่ว แค่มองเขาก็ตื่นตัวจนแทบจะอดใจไว้ไม่ไหว แต่ความบอบบางของเธอทำให้เขาต้องยั้งใจไว้ให้ช้ามากที่สุด ฝ่ามือลูบไล้ไปตามผิวกายนวลเนียน ผิวสีน้ำผึ้งอ่อนกระตุ้นให้เขาอยากละเลียดไล้ปลายลิ้นไปทั่วทุกส่วนของอณูผิว ไม่เว้นแม้กระทั่ง... ดอกไม้ที่บอบบางที่สุด
“อา... อื้อ... คุณ... อื้อ...”
“หวาน... อัยรีนจ๋า... คุณทั้งหอมทั้งหวานไปทั้งตัว อืม... หอม... หวาน...”
เสียงของเขาไม่ต่างจากละอองแห่งคำหวานที่ทำให้เธอดำดิ่งไปสู่ดำฤษณามากขึ้น เนตรดาราไม่มีทั้งแรงกายและแรงใจใดๆ แล้
