TWO TWIN :: INTRO [100%]
1207 คำ
“พวกไอ้เสือมายังเนี่ย? มันนัดที่นี่ใช่เปล่า”
“อืม เดี๋ยวก็คงมาล่ะ” ฉันยิ้มให้กับเพทายก่อนที่เขาจะยกยิ้มและโน้มใบหน้ามาหอมแก้มฉัน ใบหน้าหล่อก็คลอเคลียอยู่ที่ซอกคอฉัน
“ฉันชอบกลิ่นแกนะแม็ก” เพทายยกยิ้มมุมปากก่อนจะกระดกเหล้าเข้าปาก และเอียงคอมองหญิงสาวคนหนึ่งที่กำลังมองเขาอย่างยั่วยวน ร่างสูงลุกขึ้นยืนและเดินตรงไปหาผู้หญิงคนนั้นโดยที่ฉันได้แต่มองตามอย่างเหนื่อยใจ ไม่มีสิทธิ์ห้าม ไม่มีสิทธิ์หึงหรือหวงด้วยซ้ำ
“แม็ก!”
“อ้าวเฮ้ยเสือ พิม แข็ง!” ฉันมองเพื่อนทั้งสามคนที่ยิ้มให้กับฉันอย่างดีใจทั้งสามคนถลาเข้ามากอดฉันแน่น ก่อนจะผละออกไปนั่งที่ของตัวเอง
“ไอ้เพทล่ะแม็ก?”
“นั่นไงเสือ...” ใบหน้าหล่อทะเล้นของเสือ เขามีใบหน้าที่หล่อเรียวยาว ผมสีทองของเขาก็ตัดกับใบหน้าขาวๆ เป็นคนที่มีรูปร่างสูงโปร่งและดูดีมาก เสือเป็นชื่อของมัน และใช่มันก็เสือสมชื่อจริงๆ โดยเฉพาะเรื่องเสือผู้หญิง
“มาถึงก็เอาเลยเหรอ ไอ้บ้าเพทเอ่ย!”
“ก็เป็นแบบนี้มาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้วนี่นาพิม” ฉันกอดคอพิมเพื่อนสาวที่ออกห้าวนิดหน่อยเหมือนกับฉัน แต่เธอมีใบหน้าที่สวยหวาน ผมสีดำยาว หุ่นดีมากกว่าฉันที่ตัวเล็ก พิมส่ายหน้าไปมาและหยิบเหล้าขึ้นดื่ม
“มากันนานหรือยัง?”
“ไม่นานหรอกแข็ง เพิ่งมาได้สักพัก” สีหน้านิ่งเฉยของแข็ง เพื่อนอีกคนในกลุ่มที่ออกจะนิ่งเฉยมาก เขาไม่ค่อยแสดงความรู้สึกอะไรมากนักและมักเป็นคู่กัดกับเสือ แข็งเป็นคนที่ชอบเล่นกีฬารูปร่างถึงได้สูงใหญ่และมีมัดกล้ามมากกว่าเพทายกับเสือ ฉันมองเสือที่เดินไปตบศีรษะของเพทายก่อนที่ทั้งคู่จะกอดคอกันและพามานั่งที่เดิม
“ไอ้เวร ตบกูต่อหน้าสาวมันใช่ไหมไอ้เสือ!”
“มากินเหล้ากับเพื่อนนะไอ้ห่า ไม่ได้มาให้ล่อสาว มึงนี่มันไม่ทิ้งลายจริงๆ แม็กแม่งเอามึงไม่อยู่”
“ไม่มีใครเอากูอยู่หรอกนา พวกมึงเหอะ เป็นยังไงกันบ้างวะ” และเพื่อนของฉันก็นั่งคุยกันตามประสาเพื่อนที่ไม่ได้เจอกันนาน ทุกคนไม่มีใครรู้ว่าฉันกับเพทายเราลึกซึ้งกันถึงขั้นนั้นไปแล้ว เพราะว่าฉันไม่อยากให้พวกมันไม่สบายใจที่เราสองคนเป็นอะไรมากกว่าเพื่อน แค่ให้พวกมันรู้ว่าฉันกับเพทายสนิทกับมากก็พอแล้วล่ะ
“แม็กหางานได้ยังล่ะ?”
“ก็ไปสมัครทิ้งไว้แล้วล่ะ มีอยู่สองสามที่ที่บอกว่าจะติดต่อกลับมา ก็คงต้องรอต่อไป”
“พวกกูน่ะมีงานทำกันแล้ว ไอ้แข็งไปเป็นเทรนเนอร์ที่ฟิตเนสแห่งหนึ่ง เรียนถ่ายภาพมาเสือกไปเป็นเทรนเนอร์ ฟาย!”
“มึงยุ่งอะไรกับกูล่ะ แล้วทีมึงอะไปช่วยแม่มึงขายของ กูไม่เห็นจะพูด” ฉันมองแข็งที่ออกอาการหงุดหงิด ก็บอกแล้วไงว่าเสือกับแข็งมักจะมีปัญหาทะเลาะกันอยู่บ่อยๆ แต่ก็ไม่เคยรุนแรงเลยนะ
“ก็บ้านกูมีธุรกิจกูก็ต้องช่วยพ่อช่วยแม่ก็หรือเปล่า? แล้วทีพิมยังไปเป็นดีเจได้เลย”
“ฉันชอบของฉันนี่หว่า ที่เรียนสาขานี่เพราะตามพวกแกนิ แต่ฉันก็เรียนเสริมแล้วนะเว้ย!” เราทั้งหมดพูดคุยกันเรื่องการทำงานของแต่ละคน แต่จะมีเพทายเท่านั้นที่ดูจะไม่สนใจอะไรเลยนอกจากมองสาวสวยคนนั้นและฉันมั่นใจด้วยว่าคืนนี้เขาจะต้องพายัยนั่นไปนอนกกด้วยแน่นอน
“เออแต่ว่าผับที่นี่เป็นของรุ่นพี่เรานะ รู้สึกจะชื่ออะไรวะ ลืม...”
“ใช่ๆ คนที่โหดเถื่อนเป็นเดือนคณะเราอะ และก็มีเรื่องชกต่อยไปทั่ว แต่เขาว่ากันว่าพี่เขาเป็นคนนิสัยดีนะ แตกต่างจากรูปลักษณ์ภายนอกมาก”
“พิมแม่งรู้ลึก แต่ก็จริงนะกูก็ได้ยินมาแบบนั้น แต่กูจำชื่อพี่เขาไม่ได้หรอกว่ะ ชื่อแม่งเรียกยาก!”เสือกับพิมกำลังพูดถึงรุ่นพี่ที่เป็นเจ้าของผับและที่สำคัญเขาเป็นรุ่นพี่ที่อยู่คณะเดียวกับฉันและมหาลัยเดียวกัน
“คนนั้นใช่ปะ? รู้สึกจะเคยเห็นรูปในหนังสือรุ่น” แข็งชี้ไปที่หน้าประตูผับที่เปิดขึ้น เราทั้งหมดมองไปที่ร่างสูงของชายคนหนึ่งที่มีสีหน้านิ่ง ดูโหดเถื่อนมาก ที่สำคัญเขาหล่อและดูดี รอยสักที่มือขวากับต้นคอมันบ่งบอกว่าภายนอกเขาดูน่ากลัวมากจริงๆ แม้แต่นักท่องเที่ยวที่กำลังสนุกตอนนี้ก็หยุดนิ่งเพื่อให้เขาเดินผ่านไป แววตาที่ดุดันมองไปรอบๆ ตัวผับ ไม่รู้ว่าผับเปิดไฟตั้งแต่ตอนไหน แต่ที่แน่ๆ เขากำลังกวาดสายตามองไปทั่วอย่างเกรงขาม
“เหอะ ขี้เก๊กชะมัด รุ่นพี่ส้นตีนอะไร กูไม่เคยรู้จัก”
“มึงจะรู้จักได้ไงไอ้เพท มึงเคยเข้าร่วมกิจกรรมที่ไหน แม่งหนีไปนอนเอากับสาวตลอด” เพทายเบ้ปากและสบตากับฉันที่ยิ้มให้ เขายิ้มมุมปากก่อนจะดึงมือของสาวคนที่เขาหมายปองมานั่งลงเคียงข้างกายโดยไม่สนสายตาของฉันสักนิด ฉันไม่มองภาพนั่นเลยเงยหน้าไปมองรุ่นพี่ที่ถูกพูดถึง และมันเป็นจังหวะที่เขาสบตากับฉันพอดี รุ่นพี่คนนั้นมองฉันพลางขมวดคิ้วไปด้วย แต่ฉันว่าใบหน้าของเขามันคุ้นมากเลยนะ เคยเจอน่ะเจอแน่ แต่ทว่า.... ชื่อของเขามันดันลอยเข้ามาในหัวของฉันนี่สิ
“ชื่ออะไรวะ แม่งลืม มึงจำได้ไหมไอ้แข็ง?”
“กูไม่จำชื่อคนที่ไม่สำคัญหรอกนะ แกล่ะพิมรู้จักชื่อพี่คนนั้นไหม?” พิมส่ายหน้าไปมา อันที่จริงพวกเราเจอเขาบ่อยนะ แต่ชื่อของเขาเนี่ยไม่มีใครจำได้ แน่นอนว่าฉันยังคงสบตากับรุ่นพี่คนนั้น เราสองคนมองสบตากันโดยไม่มีใครมาขวางกั้นสายตาของกันและกันในตอนนี้ ราวกับว่าแววตาของเขามันมีมนต์สะกดยังไงก็ไม่รู้สิ
“แม็กแกมองอะไร?”
“ขุนทัพ”
“ห้ะ! อะไรนะ ขนๆ อะไร?” ฉันมองเสือที่ทำหน้ามึนงง ไม่ต่างจากพิมและแข็ง หรือแม้แต่เพทายที่ถามฉันว่ามองอะไร เขาขมวดคิ้วที่ฉันมองสบตาเพื่อนแต่ละคนและมองไปที่ชายร่างสูงคนนั้นที่หลับตาลงก่อนจะยกยิ้มขึ้นมา ใบหน้าหล่อเถื่อนจับจ้องมองฉันพร้อมกับยกมือขึ้นมาโบกให้ฉันที่เผยรอยยิ้มออกมา
“รุ่นพี่คนนั้น... ชื่อพี่ขุนทัพ”
“!”
- ผู้เขียน
