Devil Bride 7 คู่หมั้นที่ถูกเลือก
1051 คำ
Rrrr
และขณะที่เรากำลังนั่งคุยกันความจริงก็คุยจบไปแล้วแหละแต่ว่ามันพึ่งจบไงเข้าใจไหม โทรศัพท์ของฉันก็ดังขึ้นมันเป็นเบอร์แปลกที่ไม่ได้มีการเมมความจำเอาไว้ ฉันมองอย่างลังเลจะรับหรือไม่รับดีเพราะฉันไม่ได้มีคนสำคัญอะไรให้ต้องรับสายอยู่แล้ว ไม่คอเซ็นเตอร์ก็พวกโทรผิดมากกว่า
“ไม่รับหรือไง?” ดันเต้ถามฉันพร้อมมองมาที่โทรศัพท์
“ไม่รู้ว่าใครโทร” ที่จริงโทรศัพท์ฉันมีไว้เล่นเกมดูนั่นนี่มากกว่าเอาไว้ติดต่อสื่อสารซะอีก
“ไม่รับแล้วจะรู้ไหมว่าใครโทรอะ”
“คอเซ็นเตอร์มั้งไม่ก็โทรผิด” ฉันบอกสิ่งตัวเองคิดไป
“เฮ้อ! แปลกคนจริง ๆ” ติ๊ด!!แล้วเขาก็ใช้นิ้วมาปัดโทรศัพท์ฉันเพื่อรับสายฉันยังไม่ได้บอกเลยว่าจะรับอะ!!!
“นี่...”
(ระเรน่า!!) ปลายสายส่งเสียงมาทำให้ฉันหันไปให้ความสนใจทันที เพราะฉันจำเป็นของเธอได้ทำไมเป็นเธอ?
“เธอ”
(เราเองนะเบบี้...เรน่าสะดวกคุยไหม?)
“ไม่” ฉันตอบเธอสั้น ๆ
(ระเหรอเราโทรมากวนสินะ) ฉันกำลังจะวางแต่ก็เกิดความสงสัยขึ้นมาเลยยังไม่ได้วางสายไป
“เธอเอาเบอร์ของฉันมาจากไหน?”
(เราให้พ่อหาให้น่ะเพราะมีเรื่องอยากคุยเรน่าหน่อย) ฉันหันไปมองหน้าของดันเต้ฉันคิดว่ามันต้องเกี่ยวกับเขาอย่างแน่นอน เขาเองก็มองหน้าของฉันอย่าง งง ๆ เพราะโดนฉันมองไม่วางตา ไอ้ตัวปัญหาเอ๊ย!!
“เธอ...กำลังทำผิดกฎหมายนะ เธอขโมยข้อมูลของฉันโดนไม่ได้รับอนุญาต”
(เอ่อ เราขอโทษแต่เราอยากคุยกับเรน่าจริง ๆ นะ ขอเวลาเราคุยหน่อยได้ไหม?) เธอทำน้ำเสียงรู้สึกผิด
“งั้นฉันขอแจ้งความเธอแล้วกันนะที่ขโมยข้อมูลของฉันโดนไม่ได้รับอนุญาต”
“อุ๊บ!” ดันเต้กลั้นขำฉันก็หันมองอย่างไม่พอใจ และฉันก็ทำท่าปิดปากเพื่อไม่ให้เขาส่งเสียออกมา
(เอ่อ เราจะไม่ทำแล้วขอโทษจริง ๆ นะเราผิดไปแล้ว อย่าแจ้งความเลยนะ)
“มีเรื่องอะไรถึงได้ถึงขั้นให้พ่อไปสืบเบอร์โทรของฉันมา” ฉันถามอย่างไม่สบอารมณ์เท่าไหร่นักเพราะฉันไม่ชอบให้ล้ำเส้นของฉัน
(เรน่าเป็นคู่หมั้นของคุณดันเต้จริง ๆ เหรอ?) นั่นไงว่าแล้วเชียวฉันหันไปมองดันเต้ก่อนจะถอนหายใจออกมา
“เฮ้ออ!!”
(เรน่าบอกมาได้เลยไม่ต้องว่าเราจะเสียใจ) เสียใจ?
“ทำไมฉันต้องกลัวว่าเธอจะเสียใจด้วย??”
“ฉันไม่ได้เป็นคนแคร์ความรู้สึกของใครขนานดนั้น ยิ่งเฉพาะคนที่เจอวันแรกอย่างเธอด้วย และวันนี้เธอก็ทำเรื่องไม่ประทับใจสุด ๆ เลยละ” ฉันบอกออกไปตรง ๆ และไม่ชอบใจ
(งั้นเรน่าเสียใจไหมที่เราบอกว่าเป็นคู่หมั้นคุณดันเต้?)
“ไม่นิ เพราะดันเต้ไม่ได้อะไรกับเธอทั้งนั้น” ฉันตกลงเป็นคู่หมั้นไปแล้วฉันก็ควรออกตัวนิดหน่อยไหม แต่ว่าเขาจะยิ้มอะไรขนาดนั้นอะ
(แต่เราว่าคุณดันเต้อาจจะไม่ เอ่อ ขอโทษนะที่ต้องพูดตรง ๆ)
“เชิญเลย”
(คุณดันเต่ต้องแต่งงานกับเราเพราะว่าพ่อของเราทั้งคู่รู้จักกันและทำธุรกิจร่วมกันน่ะ คุณดันเต้ก็ต้องเลือดพ่อมากกว่าผู้หญิงอยู่แล้ว) พรึ่บ!!ดันเต้เอาหูมาฟังแนบโทรศัพท์ของฉัน เอาไปคุยเองเลยไหม =_=
“อืม...นี่มันสมัยไหนแล้วเบบี้ฉันคิดว่าพ่อของดันเต้เข้าใจนะว่าดันเต้ต้องการฉันไม่ใช่เธอ”
(เอ่อ)
“และถ้าดันเต้จะต้องไปหมั้นกับเธอแทนฉัน นั่นมันก็เรื่องของเขา เรื่องของฉัน เรื่องของเราสองคนไม่ใช่เรื่องของเธอ”
(เราแค่เป็นห่วงนะ!!เดี๋ยวก็ได้เจ็บปวดเสียใจหรอก)
“ขอบคุณสำหรับความเป็นห่วงไร้สาระนะ....” ฉันพูดจบก็วางสายทันทีเพราะไม่อยากฟังอะไรแล้ว
“เธอปากแจ๋วสุดยอดเลยวะ” เขาพูดและยกนิ้วโป้งให้ฉัน
“เดี๋ยวนายจะได้โดนด่าด้วยดันเต้”
“โห่~อะไรอ่าาา~” ฉันหยิบกระเป๋าของตัวเองก่อนจะลุกจะขึ้นเพื่อกลับอพาร์เม้นของตัวเอง
“จะไปไหนอะ?!” วูบบ!!หมับ!! ฉันกำลังเดินออกอยู่แล้วแต่เขาใช้พลังของตัวเองดึงฉันกลับมาแถมยังกอดเอวฉันเอาไว้อีกเพราะว่าตอนนี้ฉันนั่งตักของเขา!!!
“ปล่อยนะ!!ฉันจะกลับบ้านแล้ว!!!”
“ฉันยังไม่ได้อนุญาต” เขาพูดเหมือนกับว่าตอนนี้เป็นเจ้าของชีวิตฉันแล้วงั้นแหละ
“ไม่จำเป็นนี่มันตัวฉัน!!!”
“จำเป็น!!เพราะงั้นอย่าดื้อถ้าไม่อยากโดนฉันทำรุนแรง”
“อึก!!ดันเต้!!!!” ฉันเรียกเขาเสียงดังเมื่อเขากอดฉันแรงมากจนเหมือนว่ากระดูกจะหักเลยแรงเยอะเกินไปแล้วนะ
“ถ้ายังดิ้นฉันจะกอดให้กระดูกเธอแหลกให้หมดเลย เธอไม่ตายแต่ก็เจ็บปวดได้นิ” โหดร้าย ป่าเถื่อน ไอ้ปีศาจค้างคาวเอ๊ย!!!
“บ้าหรือไง?!” ฉันโวยวาย
“ไม่บ้าอะทำจริงแน่ถ้าเธอยังดื้อด้านไม่เลิก”
“ต้องการอะไรก็บอกมาเถอะฉันอยากกลับไปนอนแล้ว....” พรึ่บบบ!!!เขาอุ้มฉันมาที่เตียงอย่างรวดเร็วเมื่อฉันบอกว่าจะกลับไปนอน
“นอนที่แหละวันนี้ไม่ต้องกลับหรอก”
“ไม่” ฉันปฏิเสธทันทีเรื่องอะไรฉันต้องนอนกับเขาด้วย
“ไม่คิดเลยเนอะ”
“ใช่”
“ที่ให้นอนเพราะว่าฉันอยากกินเลือดเธอ” เขาไม่พูดฉันก็พอจะรู้อยู่แล้วละว่าต้องการเลือดของฉันไม่ใช่ตัวฉันสักหน่อย
“ทนหน่อยได้ไหม”
“ไม่ได้อะฉันต้องการกินตอนนี้เลยไม่ทน ทนคืออะไรไร้สาระวะ” เขาตอบฉันหน้ามึน ๆ ก่อนจะพลิกตัวขึ้นคร่อมตัวของฉัน
พรึ่บ!!
“เธอกินข้าวอิ่มแล้วตอนนี้ก็ถึงตาของฉันบ้างที่จะกินเธอ” เขาพูดและก้มลงมาที่ซอกคอของฉัน
“เดี๊ยววววว” กึด!!!
เขาไม่ฟังฉันก็ส่งเขี้ยวตัวเองมาลงที่ซอกคอของฉันทันที
อดอยากมาจากไหนเนี่ย?!
- ผู้เขียน
