ตอนที่ 4 นักแข่งรถสุดหล่อ
1984 คำ
งานแต่งระหว่างคลาสและมารีผ่านไป มารีต้องย้ายไปอยู่กับคลาสที่คอนโดมิเนียมหรู เนื่องจากคอนโดที่คลาสอยู่ประจำ อยู่ไม่ไกลจากบริษัทของเขา คลาสเพิ่งจะขึ้นรับตำแหน่งประทานบริษัทผลิตชิ้นส่วนเครื่องบินแทนบิดาได้ไม่นาน
ร่างเล็กเดินตามหลังคนตัวสูงเข้าไปในลิฟต์จนประตูลิฟต์เปิดออกที่ชั้นบนสุด ร่างสูงเปิดประตูเดินเข้าไปในห้องหรูกว้างขวาง ห้องนอนใหญ่ตกแต่งไปด้วยเฟอร์นิเจอร์ราคาแพง ห้องน้ำหรูหรากว้างใหญ่ ห้องครัว ห้องแต่งตัว หรือแม้แต่ห้องซักผ้าดูหรูหราสบายตาที่สุด
มารีเดินสำรวจห้องด้วยท่าทีที่ตื่นเต้น
"ยัยเด็กแสบ เอาเสื้อผ้าเธอไปเก็บในห้องนั้น แล้วนี่ห้องนอน หมอนข้างใบนั้นฉันเพิ่งซื้อมา เอาไว้กั้นตรงกลางระหว่างเราสองคน"
"...."
มารีไม่พูดอะไร เบ้ปากมองบนแล้วลากกระเป๋าใบใหญ่เข้าไปในห้องแต่งตัว เสื้อผ้าของมารีถูกนำไปแขวนในตู้ที่คลาสเตรียมไว้ให้
"เก็บเสื้อผ้าเสร็จแล้วมาคุยกับฉัน อยากอยู่ที่นี่ต้องทำตามกฎที่ฉันตั้งขึ้นเท่านั้น"
"ฉันบอกตอนไหนว่าฉันอยากอยู่ที่นี่ นายนั่นแหละที่พาฉันซวย ถ้านายไม่บ้ามาขอนอนห้องฉันในคืนนั้น ทุกอย่างคงไม่เป็นแบบนี้หรอก"
ร่างบางเดินมาหยุดยืนกอดอกตรงหน้าคลาสที่ตอนนี้กำลังนั่งตวัดขาไขว่ห้างมือกอดอกจ้องมองมารีตาเขม็ง"
"ไม่อยากแต่งกับฉันทำไมไม่ปฏิเสธครอบครัวของเธอแต่แรก เสียเวลาว่ะ"
"นายรู้ได้ไงว่าฉันไม่ปฏิเสธ ฉันคัดค้านตลอด แต่ไม่มีใครฟังฉันเลย"
"มันแก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว เธอมาอยู่ห้องฉันเธอต้องทำตามกฎ"
"ว่ามา"
"ซักผ้าล้างจานถูบ้านทำกับข้าวรีดผ้าให้ฉัน ตามนั้น"
"นี่นาย ตกลงนายพาฉันมาเป็นคนใช้ใช่ไหม ฉันแต่งงานมาอยู่กับนายในฐานะเมียจอมปลอม ฉันไม่ได้มาเป็นคนรับใช้นะ"
"เธอต้องทำ เธอเป็นคนทำให้ฉันเดือดร้อน ถ้าเธอไม่ยั่วโมโหแลบลิ้นปลิ้นตาใส่ฉัน มันก็ไม่เป็นแบบนี้ ทุกอย่างเธอก่อมันขึ้นมาเอง เธอต้องอยู่ที่นี่และทำหน้าที่ตามที่ฉันบอก จนกว่าจะครบหนึ่งปีแล้วแยกทางกันตามที่เราสองคนตกลงกันไว้ตั้งแต่วันที่ไปถ่ายพรีเวดดิ้ง"
"เออๆ ก็ได้"
"แล้วอีกอย่างนะ ฉันกับเธออยู่ในห้องเดียวกันก็จริง เราสองคนจะไม่แตะเนื้อต้องตัวกัน เพราะเราสองคนเกลียดกัน ฉันจะไปกินเหล้าไปเมาที่ไหนหรือไม่กลับมานอนห้อง เธอก็ห้ามก้าวก่าย เข้าใจไหม"
"ฮ่าๆๆๆๆ นายนี่มันหลงตัวเองชะมัดเลยว่ะ หน้าอย่างฉันเนี่ยนะ จะไปตามนาย"
มารีชี้นิ้วเข้าหาตัวเองแล้วยืนขำ
"มันก็ไม่แน่ เผื่อวันดีคืนดีเธอเกิดบ้า ตามไปเฝ้าฉัน ฉันขอสั่งห้ามเลยนะ ว่าอย่ามาทำตัวเหมือนเมียจริงๆ"
"ฮ่าๆๆๆ"
"ขำไรวะยัยเด็กบ้า"
"ขำที่นายมั่นใจตัวเองไง คนอย่างฉันไม่ตามใครอยู่แล้ว นายก็เหมือนกัน ถ้าฉันไปดื่มไปเมาไปเที่ยวกลางคืน นายก็อย่ามาก้าวก่ายชีวิตฉันแล้วกันนะ ต่างคนต่างไป ครบหนึ่งปีเมื่อไหร่เราก็ทางใครทางมัน ตามนั้น"
หนึ่งเดือนผ่านไป มารีและคลาสยังคงใช้ชีวิตอย่างไม้เบื่อไม้เมา เวลานอนก็ต้องใช้หมอนข้างกั้นตรงกลางเตียงนอน มารีกล้ำกลืนฝืนทนทำงานบ้านตามคำสั่งของคลาสจนเธอเองเริ่มชิน จากที่แทบจะไม่เคยทำอะไรด้วยตัวเองเลยก็ว่าได้ วันๆมารีแทบไม่ได้ออกไปข้างนอก เธอใช้เวลาทั้งหมดอยู่แต่ในคอนโดหรู ทำงานบ้านทำอาหารและดูหนังฟังเพลง
(แก๊ก แอ๊ดดดด)
เสียงประตูห้องถูกเปิดในเวลาสองทุ่ม มันเป็นแบบนี้เสมอแทบทุกวัน มันคือช่วงเวลาที่คลาสเลิกงานและกลับมาถึงห้องหรู ร่างสูงเดินตรงเข้าไปในห้องครัว ที่ตอนนี้แม่ครัวตัวเล็กกำลังทำอาหาร
"ทำอะไรกิน กลิ่นฉุนมาก เวียนหัวว่ะ"
"ผัดฉ่าปลานิล ผัดกระเพราซีฟู้ด ถ้าเหม็นก็อย่ากิน"
"ฉันจะกิน รีบตักมาวางที่โต๊ะได้แล้ว"
มารีทำปากขมุบขมิบ กร่นด่าในใจ
ร่างสูงเดินออกจากห้องครัวพร้อมกับถอดเสื้อสูทไปโยนลงโซฟา ถุงเท้าสีดำถูกถอดทิ้งที่พื้นห้อง ไม่เว้นแม้แต่เน็คไท เขาพยายาทำทุกอย่างเพื่อให้มารีทนไม่ไหวและเป็นฝ่ายหนีออกไปเอง เพราะเด็กดื้ออย่างมารีไม่มีทางทนได้แน่นอน แต่มันตรงกันข้ามกับที่เขาคิด มารีทำงานบ้านไม่บ่นสักคำ ไม่ว่าคลาสจะทำห้องรกสกปรกแค่ไหนเธอก็ตามเก็บตามเช็ด เพราะมารีคิดว่า อดทนแค่หนึ่งปีและจะไปจากที่นี่แบบไม่เหลียวหลัง
"มากินข้าวได้แล้ว ฉันจะกินแล้วนะ"
มารีตะโกนเรียกคลาสน้ำเสียงมีแต่ความเบื่อหน่าย
ร่างสูงเดินมานั่งที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้ามกับมารี ทั้งสองนั่งก้มหน้าก้มตาทานข้าวแบบไม่คุยและไม่มองหน้ากัน จนคลาสเป็นฝ่ายเอ่ยขึ้นก่อน
"พรุ่งนี้ฉันจะไปสนามแข่งรถ เธออยากกลับบ้านหรือไปไหนก็ไปนะ ไม่ต้องมารอทำอะไรให้ฉัน ฉันไม่อยู่ห้องสามวัน เธออยากกลับบ้านก็กลับ"
"นายจะไปแข่งรถหรอ"
มารีถามอย่างคนอยากรู้อยากเห็น
"ใช่ พรุ่งนี้ออกเดินทาง วันเสาร์ซ้อม วันอาทิตย์แข่ง ฉันกลับมาถึงที่นี่วันจันทร์ดึกๆน่ะ"
"ให้ฉันไปด้วยสิ ฉันอยากไป นายไปแข่งที่ไหน"
"เธอจะไปทำไม สนามแข่งรถที่ฉันจะไปมันอยู่ที่บุรีรัมย์ ฉันขับรถหลายชั่วโมง เธอไม่ต้องไปหรอก"
"ก็ฉันอยากไปนี่ วันๆฉันอยู่แต่ในห้อง เบื่อจะตายอยู่แล้ว ฉันขอไปด้วยนะนะนะ"
ร่างเล็กลุกจากเก้าอี้ เดินไปเขย่าแขนคนตัวโตที่ลุกขึ้นยืนเตรียมจะเดินออกจากโต๊ะอาหาร
"นะนายคลาส ให้ฉันไปด้วย ฉันจะไม่รบกวนนายเลย ฉันจะนั่งดูเฉยๆ ไม่ไปกวนประสาทนาย"
"เออๆ อยากไปก็ไป ไปเตรียมเสื้อผ้าของใช้ส่วนตัวไว้แล้วกัน พรุ่งนี้ต้องเดินทางแต่เช้า"
"เย้..."
มารีชูมือทำท่าดีอกดีใจราวกับเด็กน้อยที่กำลังจะได้ของเล่นใหม่ๆ คลาสได้แต่ส่ายหน้าไปมา แล้วเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวเดินเข้าห้องน้ำ
ในเวลาสี่ทุ่มกว่าๆ มารียังคงนอนดิ้นไปดิ้นมาจนคลาสเกิดความรำคาญ ร่างสูงลุกขึ้นนั่ง มือหนาฟาดไปที่ก้นกลม
(เพี๊ยะ)
"โอ๊ยยยยย"
"นอน! เธอเป็นบ้าอะไรไม่หลับไม่นอน ดิ้นไปดิ้นมาอยู่ได้ รำคาญ!"
ร่างเล็กลุกขึ้นนั่งทันทีที่โดนฟาด
"ก็ฉันตื่นเต้นไง ฉันดีใจที่จะได้ไปสนามแข่งรถ ฉันก็เลยนอนไม่หลับ"
"เธอรีบนอนเลยนะ ถ้าฉันยังเห็นว่าเธอดิ้นไปดิ้นมา ฉันจะไม่ให้เธอไปด้วย"
"อื๊อ...ไม่เอา ฉันจะไปกับนาย"
"อยากไปก็นอน อย่าดิ้น นอน!"
"อื้อ...นอนแล้ว"
เช้าวันต่อมา สองสามีภรรยาในนามพากันออกเดินทางด้วยรถเฟอร์รารี่ โรม่า คันสีแดง
"นายแข่งรถอะไรอ่ะ รถที่นายแข่ง เป็นรถอะไร"
"ซุปเปอร์คาร์ รถที่แข่งเป็นรถเฟอร์รารี่ เมื่อครั้งที่ฉันใช้ชีวิตอยู่อังกฤษ ฉันเป็นนักแข่งรถชิงแชมป์ยุโรป แต่พอย้ายมาอยู่ไทยหลังเรียนจบปริญญาตรีที่ลอนดอน ฉันก็ต้องเลิกแข่ง ต้องมาช่วยงานคุณพ่อน่ะ"
"ว้าว....แล้วนายไม่ได้โตที่ไทยหรอ ยัยเคทอยู่ที่ไทยตลอด"
"ฉันเกิดที่ไทย ย้ายไปอยู่กับคุณปู่คุณย่าตอนเก้าขวบ ฉันไปเรียนขับรถตั้งแต่สิบขวบ บิ๊กไบค์ฉันก็เคยแข่งมาแล้ว"
"โห...สุดยอด แล้วนายไปแข่งที่บุรีรัมย์บ่อยไหม"
"ไม่บ่อย ถ้าเขามีจัดงาน สปอนเซอร์หรือทีมแข่งเชิญไปและถ้าฉันว่างฉันก็จะไป อย่างงานนี้เป็นงานเปิดตัวรถเฟอร์รารี่ ค่ายรถแข่งที่อิตาลี่เขาขอให้ไปลงแข่งแทนเด็กในสังกัดเขาที่เพิ่งประสบอุบัติเหตุมาไม่ได้ ฉันเลยต้องไป อยากไปเจอเพื่อนๆที่เคยแข่งรถด้วยกันน่ะ"
"อ๋อ...แบบนี้นี่เอง"
คลาสและมารีใช้เวลาเดินทางราวๆหกชั่วโมง ทั้งสองเข้าพักในโรงแรมที่อยู่ใกล้สนามแข่งรถ
เช้าวันต่อมา
นักแข่งรถต่างพากันเข้ามาที่สนามแข่ง มารีขึ้นไปนั่งที่โซนแกรนด์สแตนตามคำสั่งของคลาส รถแข่งแต่ละคันยังคงจอดอยู่หน้าพิต ช่างแต่ละทีมต่างพากันตรวจสอบตัวรถแข่ง ผู้คนเริ่มทยอยมาชมการซ้อมที่สนามแห่งนี้ มารีนั่งถ่ายภาพบรรยกาศของสนามแข่ง พร้อมกดส่งให้เคทและมาวินดูทางไลน์
"แกๆ ฉันมองลงไป ฉันเห็นพี่คลาสด้วยอ่ะ โคตรหล่อเลยอ่ะแก"
"ไหนๆ ฉันอยากเห็นพี่คลาสตัวจริงอ่ะ ฉันยังไม่เคยเห็น"
"นั่นไงแก"
"อ๊ายยยย...พี่คลาสหล่อเวอร์ หล่อแบบวัวตายควายล้ม หล่อกว่ารูปในไอจีอีกแก"
มารีที่ก้มหน้าก้มตาเล่นมือถือต้องช้อนตามองสองสาวที่กำลังชื่มชมคลั่งไคล้สามีในนามของเธอ มารีรู้สึกรำคาญแต่ทำได้เพียงแค่นั่งฟังและเบ้ปากมองบน
"กรี๊ดดดดด...แกๆ พี่คลาสขับรถออกจากพิตแล้วแก"
สาวๆหลายๆคนต่างพากันยืนชะเง้อมองรถที่คลาสขับออกไปเป็นคันแรก ต่างคนต่างส่งเสียงฮือฮา รถซุปเปอร์คาร์หลายคันขับตามกันออกไป รถที่คลาสขับเป็นรถเฟอร์รารี่ โรม่า คันสีดำ รถวิ่งรอบสนามแข่งหนึ่งรอบ จากนั้นก็ขับมาจอดที่กริตสตาร์ท ผู้ชมที่นั่งอยู่แกรนด์สแตนจะมองเห็นนักแข่งและรถแข่งได้ชัดเจน รถของคลาสขับเข้ามาจอดที่กริตสตาร์ทลำดับที่หนึ่ง ร่างสูงใบหน้าหล่อเหลาคมคายสไตล์ฝรั่งในชุดนักแข่งรถสีขาวก้าวขาลงจากรถแข่ง ผู้คนที่นั่งอยู่บริเวณแกรนด์สแตน ส่งเสียงร้องเรียกคลาสจนเจ้าตัวต้องโบกไม้โบกมือให้กับแฟนคลับที่ส่งเสียงเรียก
"กรี๊ดดดดด...พี่คลาส"
"พี่คลาสหล่อมาก"
"อ๊ายยย...พี่คลาสสู้ๆ"
มารีมองไปยังกริตสตาร์ทเห็นคลาสยืนอยู่ข้างๆรถ เบิกไม้โบกไม้โบกมือให้กับผู้ชมที่ส่งเสียงเรียกชื่อเขาไม่ยอมหยุด อย่าว่าแต่คนอื่นตกตะลึงในตัวคลาสเลย แม้แต่มารีเองก็ถึงกับตะลึงที่เห็นสามีตัวเองในชุดแข่งรถ ช่างดูหล่อเหลา เท่ห์ มีเสน่ห์เอามากๆ จากปกติก็หล่อมาก ใส่ชุดนี้ยิ่งหล่อดูดีไปหมด คลาสมีใบหน้าออกไปทางฝรั่ง มากกว่าคำว่าลูกเสี้ยว มารียังคงตกตะลึงอึ้งกับความหล่อเท่ห์ของคลาส
"นายนี่หล่อจริงๆเลยนายคลาส"
ริมฝีปากเล็กอวบอิ่ม บ่นพึมพำเบาๆ
---------------------------
นั่นไง น้องมารีระวังจะตกหลุมรักพี่คลาสนะ ใกล้แล้วใกล้จะตกหลุมรักแล้ว ฝากติดตามตอนต่อไป อดใจรอตอนแซ่บๆนะคะ
- ผู้เขียน
