#txrn.
การประชุมสิ้นสุดลงในบรรยากาศที่เต็มไปด้วยความอึดอัดและความรู้สึกที่ยังไม่ถูกเปิดเผยอย่างสมบูรณ์ ของขวัญเดินออกจากห้องประชุมด้วยความสับสนและหวั่นไหวในใจ ความจริงที่ก้องภพยอมรับว่าเขารู้สึกกับเธอมากกว่าเรื่องงานทำให้เธอไม่รู้จะจัดการกับความรู้สึกของตัวเองอย่างไร
ทั้งที่เธอพยายามบอกตัวเองว่ามันเป็นเพียงความสัมพันธ์ทางธุรกิจ แต่ลึกๆ แล้ว เธอรู้ว่าความรู้สึกที่เธอมีต่อก้องภพนั้นไม่ใช่เพียงแค่เรื่องงานอีกต่อไป
"ของขวัญ... หยุดหน่อยสิ" เสียงทุ้มของก้องภพดังขึ้นขณะที่ของขวัญกำลังเดินออกจากตึก เธอหยุดชะงักและหันกลับไปมองเขา ชายหนุ่มร่างสูงที่ดูเข้มขรึมกลับยืนอยู่ข้างหลังเธอด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความจริงจัง
"ผมต้องการจะพูดกับคุณให้ชัดเจนกว่านี้" ก้องภพก้าวเข้ามาใกล้ของขวัญ จนเธอสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นจากร่างกายของเขา เขายืนห่างจากเธอเพียงไม่กี่ก้าว สายตาของเขาจ้องลึกเข้าไปในดวงตาของเธอเหมือนต้องการอ่านใจเธอ
"คุณจะพูดอะไรคะ?" ของขวัญถามกลับด้วยน้ำเสียงที่สั่นเล็กน้อย เธอพยายามที่จะไม่แสดงความประหม่าที่เกิดขึ้นทุกครั้งที่เธออยู่ใกล้เขา
ก้องภพนิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนที่จะพูดออกมาอย่างจริงจัง "ผมรู้ว่าคุณรู้สึกเหมือนผม... ผมไม่ใช่คนที่จะเปิดเผยความรู้สึกง่ายๆ แต่ผมก็ไม่สามารถปฏิเสธความรู้สึกนี้ได้"
ของขวัญรู้สึกเหมือนหัวใจหยุดเต้นไปชั่วขณะ ความรู้สึกที่ก้องภพเปิดเผยออกมาเป็นสิ่งที่เธอไม่ได้คาดคิด แต่ลึกๆ ในใจเธอรู้ดีว่าเธอเองก็รู้สึกเช่นเดียวกัน
เธอนิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนที่จะตอบเบาๆ "ฉันไม่รู้ว่าเราควรทำอย่างไรต่อไปค่ะ คุณก้องภพ... นี่มันไม่ควรจะเกิดขึ้น เราเป็นคู่แข่งทางธุรกิจ"
ก้องภพขยับเข้ามาใกล้จนของขวัญสัมผัสได้ถึงความใกล้ชิดที่ทำให้เธอรู้สึกอบอุ่นแต่ก็ตื่นเต้นในเวลาเดียวกัน "บางครั้งความรู้สึกก็ไม่สามารถอธิบายได้ด้วยเหตุผลทางธุรกิจ... ผมไม่ต้องการให้สิ่งที่เรามีอยู่หายไปเพียงเพราะเราต้องปฏิบัติตามกฎเกณฑ์ทางธุรกิจ"
ก่อนที่ของขวัญจะทันได้ตอบอะไร ก้องภพก็ยื่นมือมาจับที่แขนของเธอเบาๆ ทำให้เธอรู้สึกได้ถึงความอ่อนโยนที่ซ่อนอยู่ในความแข็งแกร่งของเขา สายตาของเขายังคงจ้องลึกเข้าไปในดวงตาของเธอเหมือนจะบอกอะไรบางอย่าง
และแล้ว ของขวัญก็เผลอใจ ยอมให้ตัวเองหลุดเข้าไปในช่วงเวลานั้น ก้องภพดึงเธอเข้ามาใกล้ขึ้น ริมฝีปากของเขาเข้ามาใกล้จนสัมผัสกับผิวหน้าของเธอ เธอรู้สึกถึงลมหายใจอุ่นๆ ของเขาที่แตะต้องผิวหน้าของเธอ ก่อนที่ทุกอย่างจะกลายเป็นความเงียบงัน
ริมฝีปากของพวกเขาแนบสนิทกันในความมืดที่อบอุ่น ความรู้สึกทั้งหมดที่ทั้งสองคนเก็บซ่อนไว้ได้ระเบิดออกมาในจุมพิตที่เต็มไปด้วย
ความปรารถนา ก้องภพดึงของขวัญเข้ามาใกล้มากขึ้นจนร่างกายของเธอแนบชิดกับเขา ความใกล้ชิดนี้ทำให้หัวใจของเธอเต้นแรงจนเธอไม่สามารถควบคุมได้
ของขวัญรู้สึกถึงความอบอุ่นที่ไหลผ่านร่างกายของเธอทุกครั้งที่เขาสัมผัสเธอ มันไม่ใช่เพียงแค่ความใกล้ชิดทางกายเท่านั้น แต่เป็นความเชื่อมโยงทางใจที่เธอไม่เคยสัมผัสมาก่อน ทุกสัมผัสของก้องภพทำให้เธอรู้สึกเหมือนเธอเป็นคนสำคัญ
แต่ในขณะเดียวกัน ความสับสนก็ถาโถมเข้ามาในหัวใจของเธอ ความรู้สึกผิดและความรู้สึกที่เธอไม่ควรจะมีนี้เริ่มสร้างแรงกดดันให้เธอรู้สึกไม่มั่นคง
"เราไม่ควรทำแบบนี้..." ของขวัญพูดเบาๆ แต่เสียงของเธอกลับถูกกลืนหายไปในความเงียบ ก้องภพไม่ได้ตอบอะไร แต่สายตาของเขากลับบอกทุกอย่าง เขาต้องการเธอ และเธอก็ไม่อาจปฏิเสธได้ว่าหัวใจของเธอก็ต้องการเขาเช่นกัน
ช่วงเวลาที่ดูจะยาวนานนั้นหยุดชะงักลงเมื่อเสียงโทรศัพท์มือถือของก้องภพดังขึ้นขัดจังหวะ เขาถอนตัวออกจากของขวัญอย่างช้าๆ ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู ของขวัญหายใจหอบเล็กน้อยและพยายามปรับอารมณ์ของตัวเองให้กลับมาเป็นปกติ
ก้องภพมองหน้าจอโทรศัพท์ครู่หนึ่งก่อนจะหันมามองของขวัญด้วยสีหน้าที่เปลี่ยนไป ความเคร่งเครียดกลับมาในสายตาของเขา "ผมต้องไปแล้ว มีเรื่องด่วนที่บริษัท... แต่เราจะคุยกันอีกครั้งแน่นอน"
ของขวัญพยักหน้าอย่างช้าๆ เธอรู้สึกได้ถึงความตึงเครียดที่กลับเข้ามาในความสัมพันธ์ของพวกเขาอีกครั้ง และเธอก็ไม่แน่ใจว่าต่อจากนี้จะเป็นอย่างไร
ก้องภพรีบเดินออกไปจากห้องอย่างรวดเร็ว ทิ้งให้ของขวัญยืนอยู่ที่เดิมด้วยหัวใจที่ยังคงสับสนและหวั่นไหว ความรู้สึกที่เพิ่งเกิดขึ้นระหว่างพวกเขาทั้งสองยังคงชัดเจนในใจของเธอ แต่เธอก็รู้ดีว่าสิ่งที่เกิดขึ้นนี้ไม่ควรจะเป็นจริง
ในค่ำคืนเดียวกัน ของขวัญนั่งอยู่ที่ระเบียงห้องของเธอ มองออกไปยังท้องฟ้าที่มืดสนิทพร้อมกับแสงดาวที่กระจายอยู่ทั่วฟ้า ความคิดในหัวของเธอยังคงวุ่นวายและสับสน เธอไม่รู้ว่าควรจะจัดการกับความรู้สึกที่มีต่อก้องภพอย่างไร ความรู้สึกที่เธอรู้ว่ามันไม่ควรจะเกิดขึ้น แต่ในขณะเดียวกันเธอก็ไม่อาจปฏิเสธได้
เสียงโทรศัพท์ของเธอดังขึ้นอีกครั้ง ของขวัญหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูและพบว่าเป็นสายจาก "ธดล" รองประธานบริษัทพีเค กรุ๊ป และเพื่อนสนิทของก้องภพ หญิงสาวลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะกดรับสาย
"สวัสดีค่ะ คุณธดล" เธอพูดด้วยน้ำเสียงสุภาพ
"สวัสดีครับ ของขวัญ ผมขอโทษที่โทรมาดึกนะครับ แต่ผมมีเรื่องที่อยากจะคุยกับคุณ... เรื่องของก้องภพ" ธดลพูดด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูจริงจัง
ของขวัญรู้สึกได้ถึงความกดดันที่เริ่มคืบคลานเข้ามาในใจ เธอไม่แน่ใจว่าธดลต้องการจะพูดเรื่องอะไร แต่เธอก็รู้ดีว่าสิ่งที่เขากำลังจะพูดอาจจะเกี่ยวข้องกับสิ่งที่เธอไม่อยากเผชิญหน้า
"เรื่องอะไรคะ?" เธอถามกลับไปด้วยความสงสัย
ธดลเงียบไปชั่วขณะก่อนจะพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น "ผมไม่อยากให้คุณเข้าใจผิดเกี่ยวกับก้องภพ... เขาไม่ได้เป็นคนที่คุณคิดว่าเขาเป็น"
ของขวัญนิ่งงันกับคำพูดของธดล หัวใจของเธอเริ่มเต้นแรงขึ้นอีกครั้ง แต่ครั้งนี้มันไม่ได้มาจากความหวั่นไหวในความรัก แต่มันกลับเป็นความกังวลและความไม่แน่ใจที่เริ่มจะก่อตัวขึ้นในใจ
"คุณหมายความว่าอะไรคะ?" เธอถามด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความสงสัย
"มีบางอย่างที่คุณควรรู้... เรื่องที่เกี่ยวกับธุรกิจและการตัดสินใจของก้องภพ... และมันอาจจะไม่ใช่สิ่งที่คุณคิดว่ามันจะเป็น" ธดลพูดด้วยน้ำเสียงที่ชวนให้ของขวัญรู้สึกไม่มั่นใจในสิ่งที่เขากำลังบอก
ความสงสัยที่เต็มไปด้วยความกังวลในใจของของขวัญเริ่มทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ คำพูดของธดลทำให้เธอเริ่มสงสัยในตัวก้องภพและความจริงที่ซ่อนอยู่เบื้องหลังการกระทำของเขา
แต่ก่อนที่เธอจะได้ถามอะไรเพิ่มเติม ธดลก็พูดขึ้นมาอีกครั้ง "พรุ่งนี้เราเจอกัน... แล้วผมจะบอกความจริงทุกอย่างให้คุณฟัง"
คำพูดของธดลทำให้ของขวัญรู้สึกไม่สบายใจ หญิงสาววางโทรศัพท์ลงพร้อมกับหัวใจที่เต็มไปด้วยความสับสนและกังวล เธอไม่รู้ว่าสิ่งที่ธดลกำลังจะบอกคืออะไร แต่เธอรู้ดีว่ามันอาจจะเปลี่ยนแปลงทุกอย่างที่เธอเคยคิดเกี่ยวกับก้องภพ
คืนนี้ของขวัญหลับลงไม่ลง หัวใจของเธอยังคงเต็มไปด้วยความคิดที่วิ่งวนอยู่ในหัว เธอรู้ว่าพรุ่งนี้จะเป็นวันที่สำคัญ วันที่ความจริงทุกอย่างจะถูกเปิดเผย... และมันอาจจะเปลี่ยนชีวิตของเธอไปตลอดกาล
#txrn.