ก่อนออกจากบ้านในตอนเช้า สายพิณเรียกลูกสาวเอาไว้ก่อน เพราะเธอทำขนมให้พระพายเอาไปขอบคุณรุ่นพี่ที่พระพายบอกว่ามาช่วยเปลี่ยนยางให้ เป็นขนมปังเนยสด ถูกจัดใส่กล่องไว้เป็นอย่างดี
“อะไรคะแม่” พระพายถามมารดา
“ขนมปังเนยสด เอาไปฝากรุ่นพี่คนที่มาช่วยลูกเมื่อวาน” สายพิณบอก
สายพิณนอกจากจะช่วยพิมายทำธุรกิจออกแบบและรับสร้างบ้านแล้ว เธอยังมีฝีมือในการทำอาหารคาวหวานแต่พระพายนั้นไม่ได้สนใจเรื่องพวกนี้เอาเสียเลย
“อยู่คนละคณะ คงไม่ได้เจอกันง่ายๆ หรอกคะแม่” พระพายบอก จริงๆ ถ้าจะหาตัวเขานั้นมันไม่ยากเลย แต่พระพายไม่อยากเจอเขา
“พระพาย บุญคุณคนต้องทดแทน แม่ไม่เคยสอนให้ลูกเป็นคนไม่รู้คุณคนเลยนะ” สายพิณบอก
พระพายเลยรับกล่องขนมนั้นมาถือไว้ในมืออย่างเสียไม่ได้
“ค่ะแม่ บุกน้ำลุยไฟ พายก็จะตามหาพี่เขาให้เจอ” พระพายบอกติดตลก แล้วเดินอ้อมไปหอมแก้มมารดาฟอดใหญ่ก่อนออกไปเรียน
“ลูกคนนี้ ไม่รู้จักโตสักที” สายพิณอมยิ้ม
