“ยังไม่ตื่นอีกรึ” แบตตี้เอ่ยยิ้มๆ นางวางผ้าเช็ดปากลงมุมโต๊ะ วันนี้ร่างกายแข็งแรงสดชื่นดี จนสามารถลุกออกจากเตียง มาทานมื้อเช้าที่ห้องรับประทานอาหารได้ ดวงตาฝ้าฟางเบิกบานขึ้น แววตาพริบพราวและแจ่มใส จนมีเรียยังรู้สึกได้
“คุณดูแข็งแรงขึ้นนะคะ”
“แหงล่ะสิ ฉันต้องแข็งแรงขึ้น เดี๋ยวไม่มีแรงอุ้มเหลน ไปพาออกไปรับแสงแดดหน่อย ต้องออกกำลังเตรียมความพร้อม ภายในหนึ่งเดือนนี้ฉันจะลุกเดินให้เธอดูมีเรีย” ประมุขเฒ่าเอ่ยยิ้มๆ กำลังใจมาเป็นกอง เมื่อจุดมุ่งหมายของนางยิ่งใหญ่เกินกว่าวิลเลี่ยมจะรู้
“ได้ค่ะ ต้องเตรียมห้องเด็กไว้เลยไหมคะคุณแบตตี้”
“ดีเหมือนกันนะ เดี๋ยวฉุกละหุกไม่ทันเวลา” สองนางคุยกันเสียงขรม โดยที่เจ้าตัวยังไม่รู้เรื่องว่าถูกคุณย่าย้อนเกร็ดเอาเสียแล้ว วิลเลี่ยมคิดว่าแค่เขาเบื่อก็คงจะบอกเลิกสัญญา ขออ้างกับคุณย่านั้นไม่ยาก ชายหนุ่มเตรียมพร้อมไว้แล้ว หากถ้าว่าเขาลืมคิดไป หากเกิดสายใยระหว่างกันขึ้น
