“ก็ต้องรอลุ้นตอนตรวจ เอาไงดีว่ะหากเกิดไม่ท้องขึ้นมาจริงๆ” วิ-ลเลี่ยมคิดไม่ตก เขาพึ่งรู้สึกว่าเวลามันเดินเร็วเกินคาด เพราะมัววุ่นวายอยู่แต่การคิดหาวิธียื้อ... พอเงยหน้าขึ้นมองนาฬิกาอีกครั้ง...เวลาก็เกือบถึงเส้นตาย ‘มื้อค่ำ’ ที่ทุกคนต้องมารวมตัวกัน เพื่อรับประทานอาหารมื้อสำคัญร่วมกัน พูดคุยสารทุกข์สุกดิบ...และเป็นช่วงเวลาส่วนตัวที่วิลเลี่ยมรู้สึกอบอุ่นทุกวัน ตั้งแต่มีจอมขวัญเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิต...
“ใคร? ก็ได้ช่วยคิดหน่อย ตายห่า ตายโหงแน่มึงไอ้วิล!! หากขวัญไม่อยู่ด้วย จะนอนหลับลงรึไง คิดสิคิด...”
ประเทศไทย...
“พ่อพี่ขวัญจะกลับมาอยู่กับเราเมื่อไรล่ะ เราไม่ได้เป็นหนี้เสียสมแล้วนี่พ่อ” จอมแก้วถามบิดา เด็กชายเงยหน้าขึ้นจากสมุดการบ้าน เมื่อจู่ๆ ก็คิดถึงพี่สาวขึ้นมาดื้อๆ
นายจอมยิ้มอ่อนๆ เขาสอดเส้นหวายกับรูก้นหมอที่เจาะเป็นรูไว้สำหรับทำงานนี้โดยเฉพาะ พร้อมทั้งออกแรงดึงเพื่อให้เสี้ยนที่ติดอ
